1 Le fils sage écoute la discipline de son père, le railleur n'entend pas le reproche.
| 1 υιος πανουργος υπηκοος πατρι υιος δε ανηκοος εν απωλεια |
2 Par le fruit de sa bouche l'homme se nourrit de ce qui est bon, mais l'âme des traîtres se repaît deviolence.
| 2 απο καρπων δικαιοσυνης φαγεται αγαθος ψυχαι δε παρανομων ολουνται αωροι |
3 Qui veille sur sa bouche garde sa vie, qui ouvre grand ses lèvres se perd.
| 3 ος φυλασσει το εαυτου στομα τηρει την εαυτου ψυχην ο δε προπετης χειλεσιν πτοησει εαυτον |
4 Le paresseux attend, mais rien pour sa faim; la faim des diligents est apaisée.
| 4 εν επιθυμιαις εστιν πας αεργος χειρες δε ανδρειων εν επιμελεια |
5 Le juste hait la parole mensongère, mais le méchant déshonore et diffame.
| 5 λογον αδικον μισει δικαιος ασεβης δε αισχυνεται και ουχ εξει παρρησιαν |
6 La justice garde celui dont la voie est honnête, le péché cause la ruine du méchant.
| 6 δικαιοσυνη φυλασσει ακακους τους δε ασεβεις φαυλους ποιει αμαρτια |
7 Tel joue au riche qui n'a rien, tel fait le pauvre qui a de grands biens.
| 7 εισιν οι πλουτιζοντες εαυτους μηδεν εχοντες και εισιν οι ταπεινουντες εαυτους εν πολλω πλουτω |
8 Rançon d'une vie d'homme: sa richesse; mais le pauvre n'entend pas le reproche.
| 8 λυτρον ανδρος ψυχης ο ιδιος πλουτος πτωχος δε ουχ υφισταται απειλην |
9 La lumière des justes est joyeuse, la lampe des méchants s'éteint.
| 9 φως δικαιοις δια παντος φως δε ασεβων σβεννυται [9α] ψυχαι δολιαι πλανωνται εν αμαρτιαις δικαιοι δε οικτιρουσιν και ελεωσιν |
10 Insolence n'engendre que chicane; chez qui accepte les conseils se trouve la sagesse.
| 10 κακος μεθ' υβρεως πρασσει κακα οι δε εαυτων επιγνωμονες σοφοι |
11 Fortune hâtive va diminuant, qui amasse peu à peu s'enrichit.
| 11 υπαρξις επισπουδαζομενη μετα ανομιας ελασσων γινεται ο δε συναγων εαυτω μετ' ευσεβειας πληθυνθησεται δικαιος οικτιρει και κιχρα |
12 Espoir différé rend le coeur malade; c'est un arbre de vie que le désir satisfait.
| 12 κρεισσων εναρχομενος βοηθων καρδια του επαγγελλομενου και εις ελπιδα αγοντος δενδρον γαρ ζωης επιθυμια αγαθη |
13 Qui méprise la parole se perdra, qui respecte le commandement sera sauf.
| 13 ος καταφρονει πραγματος καταφρονηθησεται υπ' αυτου ο δε φοβουμενος εντολην ουτος υγιαινει [13α] υιω δολιω ουδεν εσται αγαθον οικετη δε σοφω ευοδοι εσονται πραξεις και κατευθυνθησεται η οδος αυτου |
14 L'enseignement du sage est source de vie pour éviter les pièges de la mort.
| 14 νομος σοφου πηγη ζωης ο δε ανους υπο παγιδος θανειται |
15 Un grand bon sens procure la faveur, la voie des traîtres est dure.
| 15 συνεσις αγαθη διδωσιν χαριν το δε γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης οδοι δε καταφρονουντων εν απωλεια |
16 Tout homme avisé agit à bon escient, le sot étale sa folie.
| 16 πας πανουργος πρασσει μετα γνωσεως ο δε αφρων εξεπετασεν εαυτου κακιαν |
17 Messager malfaisant tombe dans le malheur, messager fidèle apporte la guérison.
| 17 βασιλευς θρασυς εμπεσειται εις κακα αγγελος δε πιστος ρυσεται αυτον |
18 Misère et mépris à qui abandonne la discipline, honneur à qui observe la réprimande.
| 18 πενιαν και ατιμιαν αφαιρειται παιδεια ο δε φυλασσων ελεγχους δοξασθησεται |
19 Désir satisfait, douceur pour l'âme. Abomination pour les sots: se détourner du mal.
| 19 επιθυμιαι ευσεβων ηδυνουσιν ψυχην εργα δε ασεβων μακραν απο γνωσεως |
20 Qui chemine avec les sages devient sage, qui hante les sots devient mauvais.
| 20 ο συμπορευομενος σοφοις σοφος εσται ο δε συμπορευομενος αφροσι γνωσθησεται |
21 Aux trousses du pécheur, le malheur; le bonheur récompense les justes.
| 21 αμαρτανοντας καταδιωξεται κακα τους δε δικαιους καταλημψεται αγαθα |
22 Aux enfants de ses enfants l'homme de bien laisse un héritage, au juste est réservée la fortunedes pécheurs.
| 22 αγαθος ανηρ κληρονομησει υιους υιων θησαυριζεται δε δικαιοις πλουτος ασεβων |
23 Riche en nourriture, la culture des pauvres; il en est qui périssent faute d'équité.
| 23 δικαιοι ποιησουσιν εν πλουτω ετη πολλα αδικοι δε απολουνται συντομως |
24 Qui épargne la baguette hait son fils, qui l'aime prodigue la correction.
| 24 ος φειδεται της βακτηριας μισει τον υιον αυτου ο δε αγαπων επιμελως παιδευει |
25 Le juste mange et se rassasie, le ventre des méchants crie famine.
| 25 δικαιος εσθων εμπιπλα την ψυχην αυτου ψυχαι δε ασεβων ενδεεις |