1 Tende piedade de nós, ó Deus de todas as coisas, olhai para nós, e fazei-nos ver a luz de vossa misericórdia! | 1 ελεησον ημας δεσποτα ο θεος παντων και επιβλεψον και επιβαλε τον φοβον σου επι παντα τα εθνη |
2 Espargi o vosso terror sobre as nações que não vos procuram, para que saibam que não há outro Deus senão vós, e publiquem as vossas maravilhas! | 2 επαρον την χειρα σου επι εθνη αλλοτρια και ιδετωσαν την δυναστειαν σου |
3 Estendei vossa mão contra os povos estranhos, para que vejam o vosso poder. | 3 ωσπερ ενωπιον αυτων ηγιασθης εν ημιν ουτως ενωπιον ημων μεγαλυνθειης εν αυτοις |
4 Como diante dos seus olhos mostrastes vossa santidade em nós, assim também, à nossa vista, sereis glorificado neles, | 4 και επιγνωτωσαν σε καθαπερ και ημεις επεγνωμεν οτι ουκ εστιν θεος πλην σου κυριε |
5 para que reconheçam, como também nós reconhecemos, que não há outro Deus fora de vós, Senhor! | 5 εγκαινισον σημεια και αλλοιωσον θαυμασια δοξασον χειρα και βραχιονα δεξιον |
6 Renovai vossos prodígios, fazei milagres inéditos, | 6 εγειρον θυμον και εκχεον οργην εξαρον αντιδικον και εκτριψον εχθρον |
7 glorificai vossa mão e vosso braço direito, | 7 σπευσον καιρον και μνησθητι ορκισμου και εκδιηγησασθωσαν τα μεγαλεια σου |
8 excitai vosso furor e espargi vossa cólera; | 8 εν οργη πυρος καταβρωθητω ο σωζομενος και οι κακουντες τον λαον σου ευροισαν απωλειαν |
9 desbaratai o inimigo e aniquilai o adversário. | 9 συντριψον κεφαλας αρχοντων εχθρων λεγοντων ουκ εστιν πλην ημων |
10 Apressai o tempo e lembrai-vos do fim, para que sejam apregoadas vossas maravilhas. | 10 συναγαγε πασας φυλας ιακωβ και κατακληρονομησον αυτους καθως απ' αρχης |
11 Devore o ardor da chama aquele que escapar, e sejam arruinados aqueles que maltratam o vosso povo. | 11 ελεησον λαον κυριε κεκλημενον επ' ονοματι σου και ισραηλ ον πρωτογονω ωμοιωσας |
12 Esmagai a cabeça dos chefes dos inimigos que dizem: Só nós existimos! | 12 οικτιρησον πολιν αγιασματος σου ιερουσαλημ τοπον καταπαυματος σου |
13 Reuni todas as tribos de Jacó, para que saibam que não há outro Deus senão vós, e publiquem vossas maravilhas! Tomai-as como herança, assim como eram no começo. | 13 πλησον σιων αρεταλογιας σου και απο της δοξης σου τον λαον σου |
14 Tende piedade de vosso povo, que é chamado pelo vosso nome, e de Israel, que tratastes como vosso filho primogênito. | 14 δος μαρτυριον τοις εν αρχη κτισμασιν σου και εγειρον προφητειας τας επ' ονοματι σου |
15 Tende piedade da cidade que santificastes, de Jerusalém, cidade do vosso repouso. | 15 δος μισθον τοις υπομενουσιν σε και οι προφηται σου εμπιστευθητωσαν |
16 Enchei Sião com vossas palavras inefáveis, e o vosso povo com a vossa glória. | 16 εισακουσον κυριε δεησεως των ικετων σου κατα την ευλογιαν ααρων περι του λαου σου |
17 Dai testemunho em favor daqueles que são vossas criaturas desde a origem. Tornai verdadeiros os oráculos que proferiam os antigos profetas em vosso nome. | 17 και γνωσονται παντες οι επι της γης οτι κυριος ει ο θεος των αιωνων |
18 Recompensai aqueles que vos esperam pacientemente, a fim de que vossos profetas sejam achados fiéis. Ouvi as orações de vossos servos. | 18 παν βρωμα φαγεται κοιλια εστιν δε βρωμα βρωματος καλλιον |
19 Segundo as bênçãos dadas a vosso povo por Aarão, conduzi-nos pelo caminho da justiça, para que todos os habitantes da terra saibam que vós sois o Deus que contempla os séculos. | 19 φαρυγξ γευεται βρωματα θηρας ουτως καρδια συνετη λογους ψευδεις |
20 O estômago recebe toda espécie de alimentos, mas entre os alimentos um é melhor do que o outro. | 20 καρδια στρεβλη δωσει λυπην και ανθρωπος πολυπειρος ανταποδωσει αυτω |
21 O paladar discerne o gosto da caça; o coração sensato discerne as palavras enganadoras. | 21 παντα αρρενα επιδεξεται γυνη εστιν δε θυγατηρ θυγατρος κρεισσων |
22 Um coração perverso é causa de tristeza, mas o homem experiente resistir-lhe-á. | 22 καλλος γυναικος ιλαρυνει προσωπον και υπερ πασαν επιθυμιαν ανθρωπου υπεραγει |
23 A mulher pode esposar toda espécie de homens, mas entre as jovens uma é melhor do que a outra. | 23 ει εστιν επι γλωσσης αυτης ελεος και πραυτης ουκ εστιν ο ανηρ αυτης καθ' υιους ανθρωπων |
24 A beleza da mulher alegra o rosto do esposo: ela se torna mais amável que tudo o que o homem pode desejar. | 24 ο κτωμενος γυναικα εναρχεται κτησεως βοηθον κατ' αυτον και στυλον αναπαυσεως |
25 Se a sua língua cura os males, tem também doçura e bondade; o seu esposo não é como os demais homens. | 25 ου ουκ εστιν φραγμος διαρπαγησεται κτημα και ου ουκ εστιν γυνη στεναξει πλανωμενος |
26 Aquele que possui uma mulher virtuosa tem com que tornar-se rico; é uma ajuda que lhe é semelhante, e uma coluna de apoio. | 26 τις γαρ πιστευσει ευζωνω ληστη αφαλλομενω εκ πολεως εις πολιν |
27 Onde não há cerca, os bens estão expostos ao roubo; onde não há mulher, o homem suspira de necessidade. | 27 ουτως ανθρωπω μη εχοντι νοσσιαν και καταλυοντι ου εαν οψιση |
28 Quem confia naquele que não tem morada, e naquele que passa a noite onde quer que a noite o | |
| |