1 Um filho sábio ama a disciplina, mas o incorrigível não aceita repreensões. | 1 Ο σοφος υιος δεχεται την διδασκαλιαν του πατρος? ο δε χλευαστης δεν ακουει ελεγχον. |
2 O homem de bem goza do fruto de sua boca, mas o desejo dos pérfidos é a violência. | 2 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει φαγει αγαθα? η δε ψυχη των ανομων αδικιαν. |
3 Quem vigia sua boca guarda sua vida; quem muito abre seus lábios se perde. | 3 Ο φυλαττων το στομα αυτου διαφυλαττει την ζωην αυτου? ο δε ανοιγων προπετως τα χειλη αυτου θελει απολεσθη. |
4 O preguiçoso cobiça, mas nada obtém. É o desejo dos homens diligentes que é satisfeito. | 4 Η ψυχη του οκνηρου επιθυμει και δεν εχει? η δε ψυχη των επιμελων θελει χορτασθη. |
5 O justo detesta a mentira; o ímpio só faz coisas vergonhosas e ignominiosas. | 5 Ο δικαιος μισει λογον ψευδη? ο δε ασεβης καθισταται δυσωδης και ατιμος. |
6 A justiça protege o que caminha na integridade, mas a maldade arruína o pecador. | 6 Η δικαιοσυνη φυλαττει τον τελειον την οδον? η δε ασεβεια καταστρεφει τον αμαρτωλον. |
7 Há quem parece rico, não tendo nada, há quem se faz de pobre e possui copiosas riquezas. | 7 Υπαρχει ανθρωπος οστις καμνει τον πλουσιον, και δεν εχει ουδεν? και αλλος οστις καμνει τον πτωχον, και εχει πλουτον πολυν. |
8 A riqueza de um homem é o resgate de sua vida, mas o pobre está livre de ameaças. | 8 Το λυτρον της ψυχης του ανθρωπου ειναι ο πλουτος αυτου? ο δε πτωχος δεν ακουει επιπληξιν. |
9 A luz do justo ilumina, enquanto a lâmpada dos maus se extingue. | 9 Το φως των δικαιων ειναι φαιδρον? ο δε λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη. |
10 O orgulho só causa disputas; a sabedoria se acha com os que procuram aconselhar-se. | 10 Μονον απο της υπερηφανιας προερχεται η ερις? η δε σοφια ειναι μετα των δεχομενων συμβουλας. |
11 Os bens que muito depressa se ajuntam se desvanecem; os acumulados pouco a pouco aumentam. | 11 Τα εκ ματαιοτητος πλουτη θελουσιν ελαττωθη? ο δε συναγων με την χειρα αυτου θελει αυξηνθη. |
12 Esperança retardada faz adoecer o coração; o desejo realizado, porém, é uma árvore de vida. | 12 Η ελπις αναβαλλομενη ατονιζει την καρδιαν? το δε ποθουμενον, οταν ερχηται, ειναι δενδρον ζωης. |
13 Quem menospreza a palavra perder-se-á; quem respeita o preceito será recompensado. | 13 Ο καταφρονων τον λογον θελει αφανισθη? ο δε φοβουμενος την εντολην, ουτος θελει ανταμειφθη. |
14 O ensinamento do sábio é uma fonte de vida para libertar-se dos laços da morte. | 14 Ο νομος του σοφου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου. |
15 Bom entendimento procura favor; o caminho dos pérfidos, porém, é escabroso. | 15 Συνεσις αγαθη διδει χαριν? η δε οδος των παρανομων φερει εις ολεθρον. |
16 Todo homem prudente age com discernimento, mas o insensato põe em evidência sua loucura. | 16 Πας φρονιμος πραττει μετα γνωσεως? ο δε αφρων ανακαλυπτει μωριαν. |
17 Um mau mensageiro provoca a desgraça; o enviado fiel, porém, traz a saúde. | 17 Ο κακος μηνυτης πιπτει εις δυστυχιαν? ο δε πιστος πρεσβυς ειναι ιασις. |
18 Miséria e vergonha a quem recusa a disciplina; honra ao que aceita a reprimenda. | 18 Πτωχεια και αισχυνη θελουσιν εισθαι εις τον αποβαλλοντα την διδασκαλιαν? ο δε φυλαττων τον ελεγχον θελει τιμηθη. |
19 O desejo cumprido deleita a alma. Os insensatos detestam os que fogem do mal. | 19 Επιθυμια εκπληρωθεισα ευφραινει την ψυχην? εις δε τους αφρονας ειναι βδελυρον να εκκλινωσιν απο του κακου. |
20 Quem visita os sábios torna-se sábio; quem se faz amigo dos insensatos perde-se. | 20 Ο περιπατων μετα σοφων θελει εισθαι σοφος? ο δε συντροφος των αφρονων θελει απολεσθη. |
21 A desgraça persegue os pecadores; a felicidade é a recompensa dos justos. | 21 Κακον παρακολουθει τους αμαρτωλους? εις δε τους δικαιους θελει ανταποδοθη καλον. |
22 O homem de bem deixa sua herança para os filhos de seus filhos; ao justo foi reservada a fortuna do pecador. | 22 Ο αγαθος αφινει κληρονομιαν εις υιους υιων? ο πλουτος δε του αμαρτωλου θησαυριζεται δια τον δικαιον. |
23 É abundante em alimento um campo preparado pelo pobre, mas há quem pereça por falta de justiça. | 23 Πολλην τροφην διδει ο αγρος των πτωχων? τινες δε δι' ελλειψιν κρισεως αφανιζονται. |
24 Quem poupa a vara odeia seu filho; quem o ama, castiga-o na hora precisa. | 24 Ο φειδομενος της ραβδου αυτου μισει τον υιον αυτου? αλλ' ο αγαπων αυτον παιδευει αυτον εν καιρω. |
25 O justo come até se saciar, mas o ventre dos pérfidos conhece a penúria. | 25 Ο δικαιος τρωγει μεχρι χορτασμου της ψυχης αυτου? η δε κοιλια των ασεβων θελει στερεισθαι. |