1 Bildad de Chua falou então nestes termos: | 1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει |
2 Quando acabarás de falar, e terás a sabedoria de nos deixar dizer? | 2 μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν |
3 Por que nos consideras como animais, e por que passamos por estúpidos a teus olhos? | 3 δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου |
4 Tu que te rasgas em teu furor, é preciso que por tua causa a terra seja abandonada, e que os rochedos mudem de lugar? | 4 κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ' ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων |
5 Sim, a luz do mau se apagará, e a flama de seu fogo cessará de alumiar. | 5 και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ |
6 A luz obscurece em sua tenda, e sua lâmpada sobre ele se apagará; | 6 το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ' αυτω σβεσθησεται |
7 seus passos firmes serão cortados, seus próprios desígnios os farão tropeçar. | 7 θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη |
8 Seus pés se prendem numa rede, e ele anda sobre malhas. | 8 εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη |
9 A armadilha o segura pelo calcanhar, um laço o aperta. | 9 ελθοισαν δε επ' αυτον παγιδες κατισχυσει επ' αυτον διψωντας |
10 Uma corda se esconde sob a terra para pegá-lo, uma armadilha, ao longo da vereda. | 10 κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων |
11 De todas as partes temores o amedrontam, e perseguem-no passo a passo. | 11 κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω |
12 A calamidade vem faminta sobre ele, a infelicidade está postada a seu lado. | 12 πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον |
13 A pele de seu corpo é devorada, o filho mais velho da morte devora-lhe os membros; | 13 βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος |
14 é arrancado da tenda, onde se sentia seguro, levam-no ao rei dos terrores. | 14 εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη |
15 Podes estabelecer-te em sua tenda: ele não existe mais; o enxofre é espalhado em seu domínio. | 15 κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω |
16 Por baixo suas raízes secam, e por cima seus ramos definham. | 16 υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου |
17 Sua memória apaga-se da terra, nada mais lembra o seu nome na região. | 17 το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω |
18 É arrojado da luz para as trevas, é desterrado do mundo. | 18 απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος |
19 Não tem descendente nem posteridade em sua tribo, nem sobrevivente algum em sua morada. | 19 ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ' ουρανον ο οικος αυτου αλλ' εν τοις αυτου ζησονται ετεροι |
20 O Ocidente está estupefacto com sua sorte, o Oriente treme diante dela. | 20 επ' αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα |
21 Eis o que acontece com as tendas dos ímpios, os lugares habitados pelo homem que não conhece Deus. | 21 ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον |