Gioele 2
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | LA SACRA BIBBIA |
---|---|
1 Canite tuba in Sion, ululate in monte sancto meo; conturbentur omnes habitatores terrae, quia venit dies Domini, quia prope est. | 1 Suonate la tromba in Sion, date l'allarme sul mio santo monte! Tremino tutti gli abitanti della terra: E' venuto il giorno del Signore! E' vicino! |
2 Dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et turbinis; quasi aurora expansa super montes populus multus et fortis: similis ei non fuit a principio, et post eum non erit usque in annos generationis et generationis. | 2 Giorno di tenebre e di oscurità, giorno di nube e di caligine! Come l'aurora che si stende sui monti, un popolo numeroso e forte; come lui non ve ne fu mai fin dai tempi remoti e dopo lui non ve ne sarà per gli anni di tutte le generazioni! |
3 Ante faciem eius ignis vorat, et post eum exurit flamma. Quasi hortus Eden terra coram eo, et post eum solitudo deserti; neque est quod effugiat eum. | 3 Davanti a lui il fuoco divora e dietro a lui la fiamma consuma; come il giardino dell'Eden davanti a lui è la terra ma, dopo che è passato, è un deserto desolato: da lui non c'è scampo. |
4 Quasi aspectus equorum aspectus eorum, et quasi equites sic current. | 4 Il suo aspetto è l'aspetto di cavalli, come cavalieri così corrono essi; |
5 Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exsiliunt, sicut sonitus flammae ignis devorantis stipulam, velut populus fortis praeparatus ad proelium. | 5 come un fragore di carri che balzano sulle cime dei monti; come il crepitìo d'una fiamma di fuoco che divora la stoppia; come un popolo forte disposto per la battaglia! |
6 A facie eius cruciabuntur populi, omnes vultus candentes. | 6 Davanti a lui si contorcono i popoli, tutte le facce si scolorano. |
7 Sicut fortes currunt, quasi viri bellatores ascendunt murum; unusquisque in viis suis graditur, et non declinant a semitis suis. | 7 Come prodi si slanciano, come guerrieri assaltano il muro; ognuno va per la sua strada senza sviarsi dal loro cammino; |
8 Unusquisque fratrem suum non coarctat, singuli in calle suo ambulant, per media tela prorumpunt sine intermissione. | 8 nessuno incalza il suo vicino, ciascuno avanza per la sua via. Si gettano in mezzo alle armi; non lasciano spazi. |
9 Urbem ingrediuntur, in murum discurrunt, domos conscendunt, per fenestras intrant quasi fur. | 9 Penetrano nella città, corrono sopra gli spalti, entrano nelle case; entrano dalle finestre come ladri. |
10 A facie eius contremuit terra, moti sunt caeli, sol et luna obtenebrati sunt, et stellae retraxerunt splendorem suum. | 10 Davanti a lui geme la terra e tremano i cieli; il sole e la luna si oscurano, le stelle celano il loro splendore! |
11 Et Dominus dedit vocem suam ante faciem exercitus sui, quia multa sunt nimis castra eius, quia fortia et facientia verbum eius; magnus enim dies Domini et terribilis valde, et quis sustinebit eum? | 11 Il Signore fa sentire la sua voce alla testa del suo esercito! Sì, sterminato è il suo accampamento, sì, forte è l'esecutore della sua parola; sì, grande è il giorno del Signore e pieno di spavento: chi può sostenerlo? |
12 “ Nunc ergo, dicit Dominus, convertimini ad me in toto corde vestro, in ieiunio et in fletu et in planctu; | 12 Anche ora, ecco l'oracolo del Signore: Tornate a me con tutto il cuore, con digiuno, con pianto e lamento! |
13 et scindite corda vestra et non vestimenta vestra, et convertimini ad Dominum Deum vestrum, quia benignus et misericors est, patiens et multae misericordiae et placabilis super malitia ”. | 13 Spezzate il vostro cuore, non le vostre vesti e tornate al Signore, vostro Dio! Egli è benigno e misericordioso, lento alla collera e ricco in bontà, e si ricrede del male! |
14 Quis scit, si convertatur et ignoscat et relinquat post se benedictionem, oblationem et libationem Domino Deo vestro? | 14 Chissà! Potrebbe ricredersi e lasciarsi dietro la benedizione: offerta e libagione per il Signore vostro Dio! |
15 Canite tuba in Sion, sanctificate ieiunium, vocate coetum; congregate populum, sanctificate conventum, coadunate senes, | 15 Suonate le trombe in Sion! Prescrivete un digiuno rituale! Convocate un'adunanza! |
16 congregate parvulos et sugentes ubera, egrediatur sponsus de cubili suo, et sponsa de thalamo suo. | 16 Radunate il popolo! Celebrate una riunione sacra! Radunate gli anziani, radunate i fanciulli e quelli che succhiano il seno! Esca lo sposo dalla sua camera e la sposa dal suo talamo! |
17 Inter vestibulum et altare plorent sacerdotes ministri Domini et dicant: “Parce, Domine, populo tuo et ne des hereditatem tuam in opprobrium, ut dominentur eis nationes ”. Quare dicent in populis: “ Ubi est Deus eorum ”? | 17 Tra il vestibolo e l'altare piangano i sacerdoti, ministri del Signore. Essi dicano: "Pietà, Signore, del tuo popolo! Non esporre la tua eredità al vituperio, allo scherno delle nazioni! Perché si dovrà dire tra le nazioni: Dov'è il loro Dio?". |
18 Zelatus est Dominus terram suam et pepercit populo suo. | 18 Il Signore è geloso della sua terra e perdona al suo popolo! |
19 Et respondit Dominus et dixit populo suo: “ Ecce ego mittam vobis frumentum et vinum et oleum, et replebimini eis; et non dabo vos ultra opprobrium in gentibus. | 19 Il Signore parla e dice al suo popolo: Ecco, io vi mando frumento, mosto e olio fresco: ne avrete a sazietà; non vi lascerò più oltre oggetto di scherno tra i popoli! |
20 Et eum, qui ab aquilone est, procul faciam a vobis et expellam eum in terram inviam et desertam: facies eius contra mare orientale, et extremum eius ad mare occidentale; et ascendet foetor eius, et ascendet putredo eius, quia magna operatus est. | 20 Colui che dimora nel nord lo allontano da voi; lo ricaccio in un territorio arido e desolato: la sua avanguardia verso oriente, la sua retroguardia verso occidente. Il suo fetore si alzerà, il suo lezzo si leverà! Egli fa cose grandi! |
21 Noli timere, terra; exsulta et laetare, quoniam magna Dominus operatus est. | 21 Non temere più, terra, rallegrati e gioisci! Il Signore opera grandi cose! |
22 Nolite timere, animalia regionis, quia germinaverunt pascua deserti, quia lignum attulit fructum suum, ficus et vinea dederunt divitias suas. | 22 Non temete più, bestie campestri: i pascoli del deserto sono rinverditi! Le piante producono i loro frutti, il fico e la vite dànno il loro prodotto! |
23 Et, filii Sion, exsultate et laetamini in Domino Deo vestro, quia dedit vobis pluviam iustitiae et descendere fecit ad vos imbrem matutinum et serotinum sicut prius. | 23 Figli di Sion, rallegratevi, gioite nel Signore, vostro Dio! Egli vi dà la pioggia secondo il bisogno; fa scendere su voi la pioggia in autunno e in primavera, come prima! |
24 Et implebuntur areae frumento, et redundabunt torcularia vino et oleo; | 24 Le aie si riempiono di frumento, i tini rigurgitano di mosto e di olio! |
25 et reddam vobis annos, quos comedit locusta, bruchus et gryllus et eruca, exercitus meus magnus, quem misi in vos. | 25 Io vi risarcirò degli anni che hanno divorato la locusta e il bruco, la cavalletta e il verme, mio esercito sterminato, che ho inviato contro di voi! |
26 Et comedetis vescentes et saturabimini et laudabitis nomen Domini Dei vestri, qui mirabilia fecit vobiscum; et non confundetur populus meus in sempiternum. | 26 Voi mangerete molto, a sazietà e loderete il nome del Signore, vostro Dio, che ha fatto per voi meraviglie: il mio popolo non sarà più schernito! |
27 Et scietis quia in medio Israel ego sum, et ego Dominus Deus vester, et non est amplius; et non confundetur populus meus in aeternum ”. | 27 E voi saprete che io sono in mezzo a Israele, che io, il Signore, sono il vostro Dio e non ce ne sono altri: il mio popolo non sarà più schernito! |