Giuditta 11

NOVA VULGATA	LXX
1 Dixitque ad eam Holofernes: “ Aequo animo esto, mulier, et noli paverecorde tuo, quoniam ego non nocui viro cuicumque placuit servire Nabuchodonosorregi totius terrae.	1 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης θαρσησον γυναι μη φοβηθης τη καρδια σου οτι εγω ουκ εκακωσα ανθρωπον οστις ηρετικεν δουλευειν βασιλει ναβουχοδονοσορ πασης της γης
2 Et nunc plebs tua, quae habitat montanam, nisi sprevissentme, non elevassem lanceam meam super ipsos, sed sibi ipsi fecerunt haec.	2 και νυν ο λαος σου ο κατοικων την ορεινην ει μη εφαυλισαν με ουκ αν ηρα το δορυ μου επ' αυτους αλλα αυτοι εαυτοις εποιησαν ταυτα
3 Etnunc dic mihi: Qua ex causa recessisti ab eis et venisti ad nos? Venisti enim adsalutem. Aequo animo esto, in hac nocte vives et deinceps.	3 και νυν λεγε μοι τινος ενεκεν απεδρας απ' αυτων και ηλθες προς ημας ηκεις γαρ εις σωτηριαν θαρσει εν τη νυκτι ταυτη ζηση και εις το λοιπον
4 Non enim est quitibi noceat, sed bene tibi faciam, sicut fit servis domini mei ”.	4 ου γαρ εστιν ος αδικησει σε αλλ' ευ σε ποιησει καθα γινεται τοις δουλοις του κυριου μου βασιλεως ναβουχοδονοσορ
5 Et dixit ad eum Iudith: “ Sume verba ancillae tuae, et loquatur ancilla tuaante faciem tuam et non nuntiabo mendacium domino meo in hac nocte.	5 και ειπεν προς αυτον ιουδιθ δεξαι τα ρηματα της δουλης σου και λαλησατω η παιδισκη σου κατα προσωπον σου και ουκ αναγγελω ψευδος τω κυριω μου εν τη νυκτι ταυτη
6 Et, sisecutus fueris verba ancillae tuae, consummabis omnia in manibus tuis, quaefaciet Deus tecum, et non excidet dominus meus de adinventionibus suisquoadusque vivit.	6 και εαν κατακολουθησης τοις λογοις της παιδισκης σου τελειως πραγμα ποιησει μετα σου ο θεος και ουκ αποπεσειται ο κυριος μου των επιτηδευματων αυτου
7 Vivit enim Nabuchodonosor rex totius terrae, et vivit virtuseius, qui misit te in correctionem omnium animarum, quoniam non solum hominesper te servient ei, sed et bestiae agri et iumenta et volatilia caeli et pervirtutem tuam vivent in Nabuchodonosor et omni domo eius.	7 ζη γαρ βασιλευς ναβουχοδονοσορ πασης της γης και ζη το κρατος αυτου ος απεστειλεν σε εις κατορθωσιν πασης ψυχης οτι ου μονον ανθρωποι δια σε δουλευουσιν αυτω αλλα και τα θηρια του αγρου και τα κτηνη και τα πετεινα του ουρανου δια της ισχυος σου ζησονται επι ναβουχοδονοσορ και παντα τον οικον αυτου
8 Audivimus enim sapientiam tuam et adinventiones animi tui, et nuntiatum estuniversae terrae quoniam tu solus bonus in universo regno et potens in prudentiaet admirabilis in militia belli.	8 ηκουσαμεν γαρ την σοφιαν σου και τα πανουργευματα της ψυχης σου και ανηγγελη παση τη γη οτι συ μονος αγαθος εν παση βασιλεια και δυνατος εν επιστημη και θαυμαστος εν στρατευμασιν πολεμου
9 Et nunc, domine meus, verbum, quod locutusest Achior in consilio tuo, audivimus verba eius quoniam susceperunt viri inBetulia, et nuntiavit eis omnia, quae locutus est apud te.	9 και νυν ο λογος ον ελαλησεν αχιωρ εν τη συνεδρια σου ηκουσαμεν τα ρηματα αυτου οτι περιεποιησαντο αυτον οι ανδρες βαιτυλουα και ανηγγειλεν αυτοις παντα οσα εξελαλησεν παρα σοι
10 Propter quod,dominator domine, non transeas verbum eius, sed conde illud in corde tuo, quiaest verum. Non enim ultio cadit in genus nostrum, neque dominatur gladius supereos, nisi peccent in Deum suum.	10 διο δεσποτα κυριε μη παρελθης τον λογον αυτου αλλα καταθου αυτον εν τη καρδια σου οτι εστιν αληθης ου γαρ εκδικαται το γενος ημων ου κατισχυει ρομφαια επ' αυτους εαν μη αμαρτωσιν εις τον θεον αυτων
11 Et nunc, ne fiat dominus meus frustratus etsine actu, cadet mors super faciem eorum, et comprehendet eos peccatum magnum,in quo exacerbaverint Dominum suum; mox ut fecerint illud, erunt tibi inconsummationem.	11 και νυν ινα μη γενηται ο κυριος μου εκβολος και απρακτος και επιπεσειται θανατος επι προσωπον αυτων και κατελαβετο αυτους αμαρτημα εν ω παροργιουσιν τον θεον αυτων οπηνικα αν ποιησωσιν ατοπιαν
12 Postquam enim defecerunt eis escae, et vacuefactae sunt abeis aquae, voluerunt inicere manus iumentis suis et omnia, quae praecepit eisDeus legibus suis, ne manducarent, cogitaverunt consummare.	12 επει παρεξελιπεν αυτους τα βρωματα και εσπανισθη παν υδωρ εβουλευσαντο επιβαλειν τοις κτηνεσιν αυτων και παντα οσα διεστειλατο αυτοις ο θεος τοις νομοις αυτου μη φαγειν διεγνωσαν δαπανησαι
13 Et primitiasfrumenti et decimas vini et olei, quae conservaverunt sanctificantessacerdotibus, qui praesunt in Ierusalem ante faciem Dei nostri, iudicaveruntconsumere, quae nec manibus licet tangere neminem ex populo.	13 και τας απαρχας του σιτου και τας δεκατας του οινου και του ελαιου α διεφυλαξαν αγιασαντες τοις ιερευσιν τοις παρεστηκοσιν εν ιερουσαλημ απεναντι του προσωπου του θεου ημων κεκρικασιν εξαναλωσαι ων ουδε ταις χερσιν καθηκεν αψασθαι ουδενα των εκ του λαου
14 Et miserunt inIerusalem — quia et, qui ibi inhabitant, fecerunt omnia haec — eos, quitranstulerint eis illationem a senioribus.	14 και απεσταλκασιν εις ιερουσαλημ οτι και οι εκει κατοικουντες εποιησαν ταυτα τους μετακομισοντας αυτοις την αφεσιν παρα της γερουσιας
15 Et erit ut, cum nuntiatum fuerit,et fecerint, dentur tibi in perditionem in illa die.	15 και εσται ως αν αναγγειλη αυτοις και ποιησωσιν δοθησονται σοι εις ολεθρον εν τη ημερα εκεινη
16 Unde ego ancilla tua, cum cognovissem haec omnia, refugi a facie eorum, etmisit me Deus facere tecum rem, in qua mirabitur tota terra, quicumque audierintea.	16 οθεν εγω η δουλη σου επιγνουσα ταυτα παντα απεδρων απο προσωπου αυτων και απεστειλεν με ο θεος ποιησαι μετα σου πραγματα εφ' οις εκστησεται πασα η γη οσοι εαν ακουσωσιν αυτα
17 Quoniam ancilla tua Deum colit et servit nocte ac die Deo caeli. Et nuncmanebo penes te, domine meus, et exiet ancilla tua per noctem ad vallem et oraboad Deum, et indicabit mihi quando fecerint peccata eorum.	17 οτι η δουλη σου θεοσεβης εστιν και θεραπευουσα νυκτος και ημερας τον θεον του ουρανου και νυν μενω παρα σοι κυριε μου και εξελευσεται η δουλη σου κατα νυκτα εις την φαραγγα και προσευξομαι προς τον θεον και ερει μοι ποτε εποιησαν τα αμαρτηματα αυτων
18 Et veniens indicaboillud tibi, et exies in omni virtute tua, et non erit, qui resistat tibi ex eis.	18 και ελθουσα προσανοισω σοι και εξελευση συν παση τη δυναμει σου και ουκ εστιν ος αντιστησεται σοι εξ αυτων
19 Et adducam te per mediam Iudaeam, usque veniam contra Ierusalem et ponamsedem tuam in medio eius, et adduces eos sicut oves, quibus non est pastor. Etnon muttiet canis lingua sua contra te, quoniam haec dicta sunt mihi secundumpraescientiam meam et renuntiata sunt mihi, et missa sum nuntiare tibi ”.	19 και αξω σε δια μεσου της ιουδαιας εως του ελθειν απεναντι ιερουσαλημ και θησω τον διφρον σου εν μεσω αυτης και αξεις αυτους ως προβατα οις ουκ εστιν ποιμην και ου γρυξει κυων τη γλωσση αυτου απεναντι σου οτι ταυτα ελαληθη μοι κατα προγνωσιν μου και απηγγελη μοι και απεσταλην αναγγειλαι σοι
20 Et placuerunt verba eius coram Holoferne et coram omnibus famulis eius, etmirati sunt in specie et in sapientia eius et dixerunt:	20 και ηρεσαν οι λογοι αυτης εναντιον ολοφερνου και εναντιον παντων των θεραποντων αυτου και εθαυμασαν επι τη σοφια αυτης και ειπαν
21 “ Non est talismulier a summo usque ad summum terrae in specie faciei et sensu verborum ”.	21 ουκ εστιν τοιαυτη γυνη απ' ακρου εως ακρου της γης εν καλω προσωπω και συνεσει λογων
22 Et dixit Holofernes ad eam: “ Bene fecit Deus, qui misit te ante filios plebistuae, ut fiat in manibus nostris virtus, in eis autem, qui spreverunt dominummeum perditio.	22 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης ευ εποιησεν ο θεος αποστειλας σε εμπροσθεν του λαου του γενηθηναι εν χερσιν ημων κρατος εν δε τοις φαυλισασι τον κυριον μου απωλειαν
23 Et nunc tu es speciosa in aspectu et bona in verbis tuis.Quoniam, si feceris secundum quod locuta es, Deus tuus erit Deus meus, et tu indomo Nabuchodonosor regis sedebis et eris nominata per omnem terram ”.	23 και νυν αστεια ει συ εν τω ειδει σου και αγαθη εν τοις λογοις σου οτι εαν ποιησης καθα ελαλησας ο θεος σου εσται μου θεος και συ εν οικω βασιλεως ναβουχοδονοσορ καθηση και εση ονομαστη παρα πασαν την γην