Knjiga o Jobu 9

Biblija Hrvatski	GREEK BIBLE
1 Job progovori i reče:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 »Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?	2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
3 Ako bi se tkogod htio preti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.	3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
4 Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?	4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
5 On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.	5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
6 Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.	6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
7 Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.	7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
8 Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.	8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
9 Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.	9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
10 Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit’ ne mogu.	10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
11 Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi – ja ga ne opažam.	11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
12 Ugrabi li što, tko će mu to priječit’, i tko ga pitat’ smije: ‘Što si učinio?’	12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
13 Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.	13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
14 Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?	14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
15 I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.	15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
16 A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.	16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
17 Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.	17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
18 Ni časa jednoga predahnut’ mi ne dâ, nego mene svakom gorčinom napaja!	18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
19 Ako je na snagu – ta on je najjači! Ako je na pravdu – tko će njega na sud?	19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
20 Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.	20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
21 A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!	21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
22 Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.	22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
23 I bič smrtni kad bi odjednom ubijô... ali on se ruga nevolji nevinih.	23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
24 U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?	24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
25 Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć’.	25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
26 K’o čamci od rogoza hitro promiču, k’o orao na plijen kada se zaleti.	26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
27 Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,	27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?
28 od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.	28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
29 Ako li sam grešan, ta čemu onda da zalud mučim sebe.	29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
30 Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,	30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?
31 u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!	31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
32 Nije čovjek k’o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.	32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
33 Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,	33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.
34 da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!	34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?
35 Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!	35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.