Michaeas 2

¹ Vae, qui cogitant iniquitatem
et operantur malum in cubilibus suis!
In luce matutina faciunt illud,
quoniam est in potestate manus eorum.

² Concupiscunt agros, et violenter tollunt,
domos, et rapiunt.
Et opprimunt virum et domum eius,
hominem et hereditatem eius.

³ Idcirco haec dicit Dominus:
“ Ecce ego cogito
super familiam istam malum,
unde non auferetis
colla vestra;
et non ambulabitis erecti,
quoniam tempus pessimum est.

⁴ In die illa
sumetur super vos parabola,
et assumetur lamentum dicentium: “Depopulatione vastati sumus;
pars populi mei commutatur,
quam nemo ei restituet;
infideli regiones nostrae dividuntur”.

⁵ Propter hoc non erit tibi
mittens funiculum sortis
in coetu Domini ”.

⁶ “ Ne vaticinemini! ”. “ Vaticinentur,
non vaticinentur de his,
non cedet confusio! ”.

⁷ Numquid maledicta est domus Iacob?
Numquid abbreviatus est spiritus Domini,
aut tales sunt actiones eius?
Nonne verba eius bona sunt
cum eo, qui recte graditur?

⁸ Vos autem contra populum meum
ut adversarium consurgitis.
Desuper tunica pallium tollitis ei;
qui transibant fiducialiter,
fiunt quasi bello capti.

⁹ Mulieres populi mei eicitis
de domo deliciarum suarum;
a parvulis earum aufertis
decorem meum in perpetuum.

¹⁰ “ Surgite et ite,
quia non habetis hic requiem! ”.
Propter immunditiam peribitis
perditione pessima.

¹¹ Si esset vir vento excitatus
et mendacium loqueretur:
“ Vaticinabor tibi de vino et sicera ”,
hic esset vates populi istius.

¹² Congregatione congregabo, Iacob, totum te;
in unum conducam reliquias Israel,
pariter ponam illum quasi gregem in ovili,
quasi pecus in medio pascuae;
et tumultuabuntur a multitudine hominum.

¹³ Ascendet enim pandens iter ante eos;
erumpent et transibunt portam, egredientur per eam.
Et transibit rex eorum coram eis,
et Dominus in capite eorum.