Livre de Job 38

JERUSALEM	LXX
1 Yahvé répondit à Job du sein de la tempête et dit:	1 μετα δε το παυσασθαι ελιουν της λεξεως ειπεν ο κυριος τω ιωβ δια λαιλαπος και νεφων
2 Quel est celui-là qui obscurcit mes plans par des propos dénués de sens?	2 τις ουτος ο κρυπτων με βουλην συνεχων δε ρηματα εν καρδια εμε δε οιεται κρυπτειν
3 Ceins tes reins comme un brave: je vais t'interroger et tu m'instruiras.	3 ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι
4 Où étais-tu quand je fondai la terre? Parle, si ton savoir est éclairé.	4 που ης εν τω θεμελιουν με την γην απαγγειλον δε μοι ει επιστη συνεσιν
5 Qui en fixa les mesures, le saurais-tu, ou qui tendit sur elle le cordeau?	5 τις εθετο τα μετρα αυτης ει οιδας η τις ο επαγαγων σπαρτιον επ' αυτης
6 Sur quel appui s'enfoncent ses socles? Qui posa sa pierre angulaire,	6 επι τινος οι κρικοι αυτης πεπηγασιν τις δε εστιν ο βαλων λιθον γωνιαιον επ' αυτης
7 parmi le concert joyeux des étoiles du matin et les acclamations unanimes des Fils de Dieu?	7 οτε εγενηθησαν αστρα ηνεσαν με φωνη μεγαλη παντες αγγελοι μου
8 Qui enferma la mer à deux battants, quand elle sortit du sein, bondissante;	8 εφραξα δε θαλασσαν πυλαις οτε εμαιμασσεν εκ κοιλιας μητρος αυτης εκπορευομενη
9 quand je mis sur elle une nuée pour vêtement et fis des nuages sombres ses langes;	9 εθεμην δε αυτη νεφος αμφιασιν ομιχλη δε αυτην εσπαργανωσα
10 quand je découpai pour elle sa limite et plaçai portes et verrou?	10 εθεμην δε αυτη ορια περιθεις κλειθρα και πυλας
11 "Tu n'iras pas plus loin, lui dis-je, ici se brisera l'orgueil de tes flots!"	11 ειπα δε αυτη μεχρι τουτου ελευση και ουχ υπερβηση αλλ' εν σεαυτη συντριβησεται σου τα κυματα
12 As-tu, une fois dans ta vie, commandé au matin? Assigné l'aurore à son poste,	12 η επι σου συντεταχα φεγγος πρωινον εωσφορος δε ειδεν την εαυτου ταξιν
13 pour qu'elle saisisse la terre par les bords et en secoue les méchants?	13 επιλαβεσθαι πτερυγων γης εκτιναξαι ασεβεις εξ αυτης
14 Alors elle la change en argile de sceau et la teint comme un vêtement;	14 η συ λαβων γην πηλον επλασας ζωον και λαλητον αυτον εθου επι γης
15 elle ôte aux méchants leur lumière, brise le bras qui se levait.	15 αφειλας δε απο ασεβων το φως βραχιονα δε υπερηφανων συνετριψας
16 As-tu pénétré jusqu'aux sources marines, circulé au fond de l'Abîme?	16 ηλθες δε επι πηγην θαλασσης εν δε ιχνεσιν αβυσσου περιεπατησας
17 Les portes de la Mort te furent-elles montrées, as-tu vu les portiers du pays de l'Ombre?	17 ανοιγονται δε σοι φοβω πυλαι θανατου πυλωροι δε αδου ιδοντες σε επτηξαν
18 As-tu quelque idée des étendues terrestres? Raconte, si tu sais tout cela.	18 νενουθετησαι δε το ευρος της υπ' ουρανον αναγγειλον δη μοι ποση τις εστιν
19 De quel côté habite la lumière, et les ténèbres, où résident-elles,	19 ποια δε γη αυλιζεται το φως σκοτους δε ποιος ο τοπος
20 pour que tu puisses les conduire dans leur domaine, les acheminer vers leur demeure?	20 ει αγαγοις με εις ορια αυτων ει δε και επιστασαι τριβους αυτων
21 Si tu le sais, c'est qu'alors tu étais né, et tu comptes des jours bien nombreux!	21 οιδα αρα οτι τοτε γεγεννησαι αριθμος δε ετων σου πολυς
22 Es-tu parvenu jusqu'aux dépôts de neige? As-tu vu les réserves de grêle,	22 ηλθες δε επι θησαυρους χιονος θησαυρους δε χαλαζης εορακας
23 que je ménage pour les temps de détresse, pour les jours de bataille et de guerre?	23 αποκειται δε σοι εις ωραν εχθρων εις ημεραν πολεμου και μαχης
24 De quel côté se divise l'éclair, où se répand sur terre le vent d'est?	24 ποθεν δε εκπορευεται παχνη η διασκεδαννυται νοτος εις την υπ' ουρανον
25 Qui perce un canal pour l'averse, fraie la route aux roulements du tonnerre,	25 τις δε ητοιμασεν υετω λαβρω ρυσιν οδον δε κυδοιμων
26 pour faire pleuvoir sur une terre sans hommes, sur un désert que nul n'habite,	26 του υετισαι επι γην ου ουκ ανηρ ερημον ου ουχ υπαρχει ανθρωπος εν αυτη
27 pour abreuver les solitudes désolées, faire germer l'herbe sur la steppe?	27 του χορτασαι αβατον και αοικητον και του εκβλαστησαι εξοδον χλοης
28 La pluie a-t-elle un père, ou qui engendre les gouttes de rosée?	28 τις εστιν υετου πατηρ τις δε εστιν ο τετοκως βωλους δροσου
29 De quel ventre sort la glace, et le givre des cieux, qui l'enfante,	29 εκ γαστρος δε τινος εκπορευεται ο κρυσταλλος παχνην δε εν ουρανω τις τετοκεν
30 quand les eaux se durcissent comme pierre et que devient compacte la surface de l'abîme?	30 η καταβαινει ωσπερ υδωρ ρεον προσωπον δε αβυσσου τις επηξεν
31 Peux-tu nouer les liens des Pléiades, desserrer les cordes d'Orion,	31 συνηκας δε δεσμον πλειαδος και φραγμον ωριωνος ηνοιξας
32 amener la Couronne en son temps, conduire l'Ourse avec ses petits?	32 η διανοιξεις μαζουρωθ εν καιρω αυτου και εσπερον επι κομης αυτου αξεις αυτα
33 Connais-tu les lois des Cieux, appliques-tu leur charte sur terre?	33 επιστασαι δε τροπας ουρανου η τα υπ' ουρανον ομοθυμαδον γινομενα
34 Ta voix s'élève-t-elle jusqu'aux nuées et la masse des eaux t'obéit-elle?	34 καλεσεις δε νεφος φωνη και τρομω υδατος λαβρω υπακουσεται σου
35 Sur ton ordre, les éclairs partent-ils, en te disant: "Nous voici?"	35 αποστελεις δε κεραυνους και πορευσονται ερουσιν δε σοι τι εστιν
36 Qui a mis dans l'ibis la sagesse, donné au coq l'intelligence?	36 τις δε εδωκεν γυναιξιν υφασματος σοφιαν η ποικιλτικην επιστημην
37 Qui dénombre les nuages avec compétence et incline les outres des cieux,	37 τις δε ο αριθμων νεφη σοφια ουρανον δε εις γην εκλινεν
38 tandis que la poussière s'agglomère et que collent ensemble les glèbes?	38 κεχυται δε ωσπερ γη κονια κεκολληκα δε αυτον ωσπερ λιθω κυβον
39 Chasses-tu pour la lionne une proie, apaises-tu l'appétit des lionceaux,	39 θηρευσεις δε λεουσιν βοραν ψυχας δε δρακοντων εμπλησεις
40 quand ils sont tapis dans leurs tanières, aux aguets dans le fourré?	40 δεδοικασιν γαρ εν κοιταις αυτων καθηνται δε εν υλαις ενεδρευοντες
41 Qui prépare au corbeau sa provende, lorsque ses petits crient vers Dieu et se dressent sans nourriture?	41 τις δε ητοιμασεν κορακι βοραν νεοσσοι γαρ αυτου προς κυριον κεκραγασιν πλανωμενοι τα σιτα ζητουντες