1 Prosiguió Elihú y dijo: | 1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει |
2 Espera un poco, y yo te instruiré, pues todavía hay palabras en favor de Dios. | 2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις |
3 Voy a llevar muy lejos mi saber, y daré la razón a mi Hacedor. | 3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω |
4 En verdad, no son mentira mis palabras, un maestro en saber está contigo. | 4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις |
5 Dios no rechaza al hombre íntegro, | 5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας |
6 ni deja vivir al malvado en plena fuerza. Hace justicia a los pobres, | 6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει |
7 y no quita al justo su derecho. El puso a los reyes en el trono, para siempre los asienta, mas se engríen, | 7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται |
8 y él los amarra con cadenas, y quedan presos en los lazos de la angustia. | 8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας |
9 Entonces les pone su obra al descubierto y sus culpas nacidas del orgullo. | 9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν |
10 A sus oídos pronuncia una advertencia, y manda que se vuelvan de la iniquidad. | 10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας |
11 Si escuchan y son dóciles, acaban sus días en ventura y en delicias sus años. | 11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις |
12 Si no escuchan, pasan el Canal, y expiran por falta de cordura. | 12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν |
13 Y los obstinados que imponen la cólera y no piden auxilio cuando él los encadena, | 13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους |
14 mueren en plena juventud, y su vida en la edad juvenil. | 14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων |
15 El salva al pobre por su misma pobreza, por la miseria el oído le abre. | 15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει |
16 También a ti te arrancará de las fauces de la angustia. Antes gozabas de abundancia sin límites, la grasa desbordaba de tu mesa. | 16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος |
17 Mas no hacías justicia de los malos, defraudabas el derecho del huérfano. | 17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα |
18 Procura, pues, que no te seduzca la abundancia, ni el copioso soborno te extravíe. | 18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις |
19 Haz comparecer al rico como al que nada tiene, al débil como al poderoso. | 19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν |
20 No aplastes a aquellos que te son extraños, para encumbrar en su puesto a tus parientes. | 20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων |
21 Guárdate de inclinarte hacia la iniquidad, que por eso te ha probado la aflicción. | 21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας |
22 Mira, Dios es sublime por su fuerza, ¿quién es maestro como él? | 22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης |
23 ¿Quién le señaló el camino a seguir? ¿quién le diría: «Has hecho mal»? | 23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα |
24 Acuérdate más bien de ensalzar su obra, que han cantado los hombres. | 24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες |
25 Todo hombre la contempla, el hombre la mira desde lejos. | 25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι |
26 Sí, Dios es grande y no le comprendemos, el número de sus años es incalculable. | 26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος |
27 El atrae las gotas de agua, pulveriza la lluvia en su vapor, | 27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην |
28 que luego derraman las nubes, la destilan sobre la turba humana. | 28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος |
29 ¿Quién además comprenderá el despliegue de la nube, los fragores de su tienda? | 29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου |
30 Ved que despliega su niebla por encima cubre las cimas de los montes. | 30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν |
31 Pues por ellas sustenta él a los pueblos, les da alimento en abundancia. | 31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι |
32 En sus manos el rayo levanta y le ordena que alcance su destino. | 32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι |
33 Su trueno le anuncia, la ira se inflama contra la iniquidad. | 33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας |