Livre de Job 23

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Job prit alors la parole:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Aujourd’hui encore ma plainte est rebelle: ma main ne peut la bloquer dans ma bouche!	2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω
3 Ah, si je savais où le trouver, j’irais jusqu’à sa demeure!	3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος
4 J’exposerais ma cause devant lui, je lui dirais tous mes arguments.	4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων
5 Je verrais ce qu’il me répondrait et je pourrais comprendre sa réponse.	5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει
6 Mettrait-il toute sa force dans le débat? Non! Lui m’écouterait.	6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται
7 Il verrait l’innocence de celui qui l’attaque, et je serais pour toujours libéré de mon juge.	7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου
8 Mais je peux aller à l’orient, il n’y est pas, à l’occident, je ne l’y verrai pas!	8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα
9 J’ai cherché au nord sans le trouver, retournant au midi je ne l’ai pas vu.	9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι
10 Il me connaît pourtant, que je marche ou m’arrête: s’il m’éprouve au creuset, je passerai avec l’or.	10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον
11 Car j’ai maintenu mon pied sur son sentier, j’ai suivi sa route, je n’en suis pas sorti.	11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω
12 Je n’ai pas ignoré ses commandements, j’ai gardé en moi toutes ses paroles.	12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου
13 Mais s’il veut quelque chose, qui l’en empêchera? Ce qu’il a désiré, il le fera.	13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν
14 Il fera jusqu’au bout ce qu’il a décrété, ce ne sera qu’une fois de plus.	14 -
15 Voilà pourquoi il m’effraie; quand j’y pense, j’ai peur de lui.	15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου
16 Mais si Dieu me fait perdre cœur, si le Puissant me terrifie,	16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με
17 je ne me suis pas tu pour autant dans le noir, en dépit des ténèbres qui voilent mon visage.	17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος