Jób könyve 16

KÁLDI-NEOVULGÁTA	SMITH VAN DYKE
1 És felelt Jób, és ezt mondta:	1 فاجاب ايوب وقال
2 »Ilyesfélét már többször hallottam; terhemre való vigasztalók vagytok ti mindannyian!	2 قد سمعت كثيرا مثل هذا. معزون متعبون كلكم.
3 Véget értek-e tehát a széllelbélelt szavak? Vagy valami bajod van, hogy beszélned kell?	3 هل من نهاية لكلام فارغ. او ماذا يهيجك حتى تجاوب.
4 Beszélhetnék én is éppúgy, mint ti, bárcsak a helyemben lennétek!	4 انا ايضا استطيع ان اتكلم مثلكم لو كانت انفسكم مكان نفسي وان اسرد عليكم اقوالا وأنغض راسي اليكم.
5 Részvétemet irántatok én is szép szavakba önteném, és csóválnám fejemet fölöttetek.	5 بل كنت اشددكم بفمي وتعزية شفتيّ تمسككم
6 Erőt öntenék belétek számmal, és mozgatnám ajkamat, mintha szánnálak titeket.	6 ان تكلمت لم تمتنع كآبتي. وان سكت فماذا يذهب عني.
7 De mitévő legyek? Ha szólok, nem enyhül fájdalmam; ha hallgatok, nem hagy el engem.	7 انه الآن ضجّرني. خربت كل جماعتي.
8 Immár elnyomott engem a fájdalom, és semmivé lett minden tagom;	8 قبضت عليّ. وجد شاهد. قام عليّ هزالي يجاوب في وجهي.
9 ellenem tanúskodnak ráncaim, és hazug ellenség támad, ki szemembe vádol;	9 غضبه افترسني واضطهدني. حرّق عليّ اسنانه. عدوي يحدد عينيه عليّ.
10 egybegyűjtötte haragját ellenem, és fenyegetve vicsorgatta rám fogait, félelmetes szemeket meresztett rám ellenségem.	10 فغروا عليّ افواههم. لطموني على فكّي تعييرا. تعاونوا عليّ جميعا.
11 Kitátották ellenem szájukat, szitkozódva arcul ütöttek, kínjaimmal töltötték be étvágyukat.	11 دفعني الله الى الظالم وفي ايدي الاشرار طرحني.
12 Gonosznak szolgáltatott ki engem Isten, és bűnösök kezére adott.	12 كنت مستريحا فزعزعني وامسك بقفاي فحطمني ونصبني له غرضا.
13 Jólétben éltem valaha, de hirtelen összezúzott engem, nyakon ragadott és összetört engem; céltáblául tűzött ki magának.	13 احاطت بي رماته. شق كليتيّ ولم يشفق. سفك مرارتي على الارض.
14 Lándzsái röpködnek körülöttem, ágyékomat kímélet nélkül hasogatja, beleimet kiontja a földre.	14 يقتحمني اقتحاما على اقتحام. يعدو عليّ كجبار.
15 Sebet seb után ejt rajtam, rám támad, mint valami hős.	15 خطت مسحا على جلدي ودسست في التراب قرني.
16 Zsákot varrtam bőrömre és testemet hamuval borítottam.	16 احمر وجهي من البكاء وعلى هدبي ظل الموت.
17 Arcom megdagadt a sírástól, sötét árny ül szempillámon.	17 مع انه لا ظلم في يدي وصلاتي خالصة
18 És mindezt szenvedem, holott kezem mocsoktalan, és tiszta az imádságom Istenhez.	18 يا ارض لا تغطي دمي ولا يكن مكان لصراخي.
19 El ne takard, föld, a véremet, és ne találjon benned rejtekhelyet kiáltásom!	19 ايضا الآن هوذا في السموات شهيدي وشاهدي في الاعالي.
20 Mert íme, van tanúm a mennyben, és bizonyságom a magasságban.	20 المستهزئون بي هم اصحابي. لله تقطر عيني
21 Barátaim szószátyárok, Istenhez sír fel szemem!	21 لكي يحاكم الانسان عند الله كابن آدم لدى صاحبه.
22 Bár tenne valaki igazságot Isten és ember között, úgy, mint igazságot tesznek ember és társa között! Mert íme, kevés esztendő múltával elindulok az úton, amelyen vissza nem térhetek.	22 اذا مضت سنون قليلة اسلك في طريق لا اعود منها