Canticum Canticorum 8

¹ Quis mihi det te fratrem meum,
sugentem ubera matris meae,
ut inveniam te foris et deosculer te,
et iam me nemo despiciat?

² Apprehenderem te et ducerem in domum matris meae;
ibi me doceres,
et darem tibi poculum ex vino condito
et mustum malorum granatorum meorum.

³ Laeva eius sub capite meo,
et dextera illius amplexatur me.

⁴ Adiuro vos, filiae Ierusalem,
ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.

⁵ Quae est ista, quae ascendit de deserto
innixa super dilectum suum?
Sub arbore malo suscitavi te;
ibi parturivit te mater tua,
ibi parturivit te genetrix tua.

⁶ Pone me ut signaculum super cor tuum,
ut signaculum super brachium tuum,
quia fortis est ut mors dilectio,
dura sicut infernus aemulatio;
lampades eius lampades ignis
atque flammae divinae.

⁷ Aquae multae non potuerunt exstinguere caritatem,
nec flumina obruent illam;
si dederit homo omnem substantiam domus suae pro dilectione,
quasi nihil despicient eum.

⁸ Soror nostra parva
et ubera non habet;
quid faciemus sorori nostrae
in die, quando alloquenda est?

⁹ Si murus est,
aedificemus super eum propugnacula argentea;
si ostium est,
compingamus illud tabulis cedrinis.

¹⁰ Ego murus,
et ubera mea sicut turris;
ex quo facta sum coram eo
quasi pacem reperiens.

¹¹ Vinea fuit Salomoni
in Baalhamon.
Tradidit eam custodibus;
vir affert pro fructu eius
mille argenteos.

¹² Vinea mea coram me est;
mille tibi, Salomon,
et ducenti his, qui custodiunt fructus eius.

¹³ Quae habitas in hortis,
amici auscultant,
fac me audire vocem tuam.

¹⁴ Fuge, dilecte mi,
et assimilare capreae
hinnuloque cervorum
super montes aromatum.