Giosuè 22

NOVA VULGATA	LXX
1 Tunc vocavit Iosue Rubenitas et Gaditas et dimidiam tribum Manasse	1 τοτε συνεκαλεσεν ιησους τους υιους ρουβην και τους υιους γαδ και το ημισυ φυλης μανασση
2 dixitque ad eos: “Fecistis omnia, quae vobis praecepit Moyses famulus Domini; mihi quoque in omnibus, quae praecepi vobis, oboedistis	2 και ειπεν αυτοις υμεις ακηκοατε παντα οσα ενετειλατο υμιν μωυσης ο παις κυριου και επηκουσατε της φωνης μου κατα παντα οσα ενετειλαμην υμιν
3 nec reliquistis fratres vestros hoc longo tempore usque in praesentem diem custodientes imperium Domini Dei vestri.	3 ουκ εγκαταλελοιπατε τους αδελφους υμων ταυτας τας ημερας και πλειους εως της σημερον ημερας εφυλαξασθε την εντολην κυριου του θεου υμων
4 Quia igitur dedit Dominus Deus vester fratribus vestris quietem ac pacem, sicut eis pollicitus est, revertimini nunc et ite in tabernacula vestra et in terram possessionis, quam tradidit vobis Moyses famulus Domini trans Iordanem;	4 νυν δε κατεπαυσεν κυριος ο θεος ημων τους αδελφους ημων ον τροπον ειπεν αυτοις νυν ουν αποστραφεντες απελθατε εις τους οικους υμων και εις την γην της κατασχεσεως υμων ην εδωκεν υμιν μωυσης εν τω περαν του ιορδανου
5 ita dumtaxat ut custodiatis attente et opere compleatis mandatum et legem, quam praecepit vobis Moyses servus Domini, ut diligatis Dominum Deum vestrum et ambuletis in omnibus viis eius et observetis mandata illius adhaereatisque ei ac serviatis in omni corde et in omni anima vestra ”.	5 αλλα φυλαξασθε ποιειν σφοδρα τας εντολας και τον νομον ον ενετειλατο ημιν ποιειν μωυσης ο παις κυριου αγαπαν κυριον τον θεον υμων πορευεσθαι πασαις ταις οδοις αυτου φυλαξασθαι τας εντολας αυτου και προσκεισθαι αυτω και λατρευειν αυτω εξ ολης της διανοιας υμων και εξ ολης της ψυχης υμων
6 Benedixitque eis Iosue et dimisit eos, qui reversi sunt in tabernacula sua.	6 και ηυλογησεν αυτους ιησους και εξαπεστειλεν αυτους και επορευθησαν εις τους οικους αυτων
7 Dimidiae autem tribui Manasse possessionem Moyses dederat in Basan; et idcirco mediae, quae superfuit, dedit Iosue sortem inter ceteros fratres suos trans Iordanem ad occidentalem eius plagam. Cumque dimitteret eos in tabernacula sua et benedixisset illis,	7 και τω ημισει φυλης μανασση εδωκεν μωυσης εν τη βασανιτιδι και τω ημισει εδωκεν ιησους μετα των αδελφων αυτου εν τω περαν του ιορδανου παρα θαλασσαν και ηνικα εξαπεστειλεν αυτους ιησους εις τους οικους αυτων και ευλογησεν αυτους
8 dixit ad eos: “Cum multis divitiis revertimini ad sedes vestras, cum argento et auro, aere ac ferro et veste multiplici; dividite praedam hostium cum fratribus vestris ”.	8 και εν χρημασιν πολλοις απηλθοσαν εις τους οικους αυτων και κτηνη πολλα σφοδρα και αργυριον και χρυσιον και σιδηρον και ιματισμον πολυν και διειλαντο την προνομην των εχθρων μετα των αδελφων αυτων
9 Reversique sunt et abierunt filii Ruben et filii Gad et dimidia tribus Manasse a filiis Israel de Silo, quae sita est in Chanaan, ut intrarent Galaad terram possessionis suae, quam obtinuerant iuxta imperium Domini in manu Moysi.	9 και επορευθησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης υιων μανασση απο των υιων ισραηλ εκ σηλω εν γη χανααν απελθειν εις γην γαλααδ εις γην κατασχεσεως αυτων ην εκληρονομησαν αυτην δια προσταγματος κυριου εν χειρι μωυση
10 Cumque venissent ad circulos Iordanis in terra Chanaan, aedificaverunt iuxta Iordanem altare ingens aspectu.	10 και ηλθον εις γαλγαλα του ιορδανου η εστιν εν γη χανααν και ωκοδομησαν οι υιοι γαδ και οι υιοι ρουβην και το ημισυ φυλης μανασση εκει βωμον επι του ιορδανου βωμον μεγαν του ιδειν
11 Cum audissent filii Israel aedificasse filios Ruben et Gad et dimidiam tribum Manasse altare e regione terrae Chanaan ad Iordanis circulos ex adverso filiorum Israel,	11 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ λεγοντων ιδου ωκοδομησαν οι υιοι γαδ και οι υιοι ρουβην και το ημισυ φυλης μανασση βωμον εφ' οριων γης χανααν επι του γαλααδ του ιορδανου εν τω περαν υιων ισραηλ
12 convenerunt omnes in Silo, ut ascenderent et dimicarent contra eos.	12 και συνηθροισθησαν παντες οι υιοι ισραηλ εις σηλω ωστε αναβαντες εκπολεμησαι αυτους
13 Et interim miserunt ad illos in terram Galaad Phinees filium Eleazari sacerdotem	13 και απεστειλαν οι υιοι ισραηλ προς τους υιους ρουβην και προς τους υιους γαδ και προς το ημισυ φυλης μανασση εις γην γαλααδ τον τε φινεες υιον ελεαζαρ υιου ααρων του αρχιερεως
14 et decem principes cum eo, singulos de tribubus, unusquisque erat caput familiae in cognationibus Israel.	14 και δεκα των αρχοντων μετ' αυτου αρχων εις απο οικου πατριας απο πασων φυλων ισραηλ αρχοντες οικων πατριων εισιν χιλιαρχοι ισραηλ
15 Qui venerunt ad filios Ruben et Gad et dimidiam tribum Manasse in terram Galaad dixeruntque ad eos:	15 και παρεγενοντο προς τους υιους γαδ και προς τους υιους ρουβην και προς τους ημισεις φυλης μανασση εις γην γαλααδ και ελαλησαν προς αυτους λεγοντες
16 “ Haec mandat omnis coetus Domini: Quae est ista transgressio? Cur reliquistis Dominum, Deum Israel, aedificantes vobis altare sacrilegum et a cultu illius recedentes?	16 ταδε λεγει πασα η συναγωγη κυριου τις η πλημμελεια αυτη ην επλημμελησατε εναντιον του θεου ισραηλ αποστραφηναι σημερον απο κυριου οικοδομησαντες υμιν εαυτοις βωμον αποστατας υμας γενεσθαι απο κυριου
17 An parum vobis est peccatum Phegor, et usque in praesentem diem macula huius sceleris in nobis permanet, et facta est plaga in coetu Domini?	17 μη μικρον ημιν το αμαρτημα φογωρ οτι ουκ εκαθαρισθημεν απ' αυτου εως της ημερας ταυτης και εγενηθη πληγη εν τη συναγωγη κυριου
18 Et vos hodie reliquistis Dominum, et factum est ut rebellaretis contra Dominum; et cras in universum coetum Israel eius ira desaeviet.	18 και υμεις αποστραφησεσθε σημερον απο κυριου και εσται εαν αποστητε σημερον απο κυριου και αυριον επι παντα ισραηλ εσται η οργη
19 Quod si putatis immundam esse terram possessionis vestrae, transite ad terram possessionis Domini, in qua habitaculum Domini est, et habitate inter nos; tantum ut contra Dominum non rebelletis nec nos rebellare faciatis aedificantes altare praeter altare Domini Dei nostri.	19 και νυν ει μικρα υμιν η γη της κατασχεσεως υμων διαβητε εις την γην της κατασχεσεως κυριου ου κατασκηνοι εκει η σκηνη κυριου και κατακληρονομησατε εν ημιν και μη αποσταται απο θεου γενηθητε και μη αποστητε απο κυριου δια το οικοδομησαι υμας βωμον εξω του θυσιαστηριου κυριου του θεου ημων
20 Nonne Achan filius Zarae praeteriit mandatum Domini de anathemate, et super omnem coetum Israel ira Domini incubuit? Et ille erat unus homo; atque utinam solus perisset in scelere suo! ”.	20 ουκ ιδου αχαρ ο του ζαρα πλημμελεια επλημμελησεν απο του αναθεματος και επι πασαν συναγωγην ισραηλ εγενηθη οργη και ουτος εις μονος ην μη μονος ουτος απεθανεν τη εαυτου αμαρτια
21 Responderuntque filii Ruben et Gad et dimidia tribus Manasse principibus legationis Israel:	21 και απεκριθησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης μανασση και ελαλησαν τοις χιλιαρχοις ισραηλ λεγοντες
22 “ Fortissimus Deus Dominus, fortissimus Deus Dominus ipse novit, et Israel simul intelleget: si rebellionis, si praevaricationis animo contra Dominum hoc altare construximus, non salvet nos, sed puniat in praesenti;	22 ο θεος θεος εστιν κυριος και ο θεος θεος κυριος αυτος οιδεν και ισραηλ αυτος γνωσεται ει εν αποστασια επλημμελησαμεν εναντι του κυριου μη ρυσαιτο ημας εν ταυτη
23 et si ea mente fecimus, ut recedamus a Domino et holocausta et oblationes et pacificas victimas super eo imponeremus, Dominus ipse quaerat et iudicet;	23 και ει ωκοδομησαμεν αυτοις βωμον ωστε αποστηναι απο κυριου του θεου ημων ωστε αναβιβασαι επ' αυτον θυσιαν ολοκαυτωματων η ωστε ποιησαι επ' αυτου θυσιαν σωτηριου κυριος εκζητησει
24 et si non ea magis sollicitudine et cogitatione fecimus hoc dicentes: Cras dicent filii vestri filiis nostris: “Quid vobis et Domino, Deo Israel?	24 αλλ' ενεκεν ευλαβειας ρηματος εποιησαμεν τουτο λεγοντες ινα μη ειπωσιν αυριον τα τεκνα υμων τοις τεκνοις ημων τι υμιν κυριω τω θεω ισραηλ
25 Terminum posuit Dominus inter nos et vos, o filii Ruben et filii Gad, Iordanem fluvium, et idcirco partem non habetis in Domino”; et per hanc occasionem avertent filii vestri filios nostros a timore Domini. Putavimus itaque melius	25 και ορια εθηκεν κυριος ανα μεσον ημων και υμων τον ιορδανην και ουκ εστιν υμιν μερις κυριου και απαλλοτριωσουσιν οι υιοι υμων τους υιους ημων ινα μη σεβωνται κυριον
26 et diximus: Exstruamus nobis altare non in holocausta neque ad victimas offerendas,	26 και ειπαμεν ποιησαι ουτως του οικοδομησαι τον βωμον τουτον ουχ ενεκεν καρπωματων ουδε ενεκεν θυσιων
27 sed in testimonium inter nos et vos et sobolem nostram vestramque progeniem, ut serviamus Domino, et iuris nostri sit offerre holocausta et victimas et pacificas hostias, et nequaquam dicant cras filii vestri filiis nostris: “Non est vobis pars in Domino”.	27 αλλ' ινα η τουτο μαρτυριον ανα μεσον ημων και υμων και ανα μεσον των γενεων ημων μεθ' ημας του λατρευειν λατρειαν κυριω εναντιον αυτου εν τοις καρπωμασιν ημων και εν ταις θυσιαις ημων και εν ταις θυσιαις των σωτηριων ημων και ουκ ερουσιν τα τεκνα υμων τοις τεκνοις ημων αυριον ουκ εστιν υμιν μερις κυριου
28 Quod si voluerint dicere, respondebunt eis: “Ecce similitudo altaris Domini, quam fecerunt patres nostri non in holocausta neque in sacrificia, sed in testimonium inter nos et vos”.	28 και ειπαμεν εαν γενηται ποτε και λαλησωσιν προς ημας και ταις γενεαις ημων αυριον και ερουσιν ιδετε ομοιωμα του θυσιαστηριου κυριου ο εποιησαν οι πατερες ημων ουχ ενεκεν καρπωματων ουδε ενεκεν θυσιων αλλα μαρτυριον εστιν ανα μεσον υμων και ανα μεσον ημων και ανα μεσον των υιων ημων
29 Absit a nobis hoc scelus, ut recedamus a Domino et eius vestigia relinquamus, exstructo altari ad holocausta et oblationes et victimas offerendas, praeter altare Domini Dei nostri, quod est ante habitaculum eius ”.	29 μη γενοιτο ουν ημας αποστραφηναι απο κυριου εν ταις σημερον ημεραις αποστηναι απο κυριου ωστε οικοδομησαι ημας θυσιαστηριον τοις καρπωμασιν και ταις θυσιαις σαλαμιν και τη θυσια του σωτηριου πλην του θυσιαστηριου κυριου ο εστιν εναντιον της σκηνης αυτου
30 Quibus auditis, Phinees sacerdos et principes legationis Israel, qui erant cum eo, placati sunt et verba filiorum Ruben et Gad et dimidiae tribus Manasse libentissime susceperunt;	30 και ακουσας φινεες ο ιερευς και παντες οι αρχοντες της συναγωγης ισραηλ οι ησαν μετ' αυτου τους λογους ους ελαλησαν οι υιοι ρουβην και οι υιοι γαδ και το ημισυ φυλης μανασση και ηρεσεν αυτοις
31 dixitque Phinees filius Eleazar sacerdos ad eos: “ Nunc scimus quod nobiscum sit Dominus, quoniam alieni estis a praevaricatione hac et liberastis filios Israel de manu Domini ”.	31 και ειπεν φινεες ο ιερευς τοις υιοις ρουβην και τοις υιοις γαδ και τω ημισει φυλης μανασση σημερον εγνωκαμεν οτι μεθ' ημων κυριος διοτι ουκ επλημμελησατε εναντιον κυριου πλημμελειαν και οτι ερρυσασθε τους υιους ισραηλ εκ χειρος κυριου
32 Reversusque est cum principibus a filiis Ruben et Gad de terra Galaad in terram Chanaan ad filios Israel et rettulit eis.	32 και απεστρεψεν φινεες ο ιερευς και οι αρχοντες απο των υιων ρουβην και απο των υιων γαδ και απο του ημισους φυλης μανασση εκ γης γαλααδ εις γην χανααν προς τους υιους ισραηλ και απεκριθησαν αυτοις τους λογους
33 Placuitque sermo cunctis audientibus, et laudaverunt Deum filii Israel; et nequaquam ultra dixerunt, ut ascenderent contra eos in bellum et delerent terram, in qua habitabant filii Ruben et Gad.	33 και ηρεσεν τοις υιοις ισραηλ και ελαλησαν προς τους υιους ισραηλ και ευλογησαν τον θεον υιων ισραηλ και ειπαν μηκετι αναβηναι προς αυτους εις πολεμον εξολεθρευσαι την γην των υιων ρουβην και των υιων γαδ και του ημισους φυλης μανασση και κατωκησαν επ' αυτης
34 Vocaveruntque filii Ruben et filii Gad altare, quod exstruxerant, Testem; dixerunt enim: “ Testis est inter nos quod Dominus ipse sit Deus ”.	34 και επωνομασεν ιησους τον βωμον των ρουβην και των γαδ και του ημισους φυλης μανασση και ειπεν οτι μαρτυριον εστιν ανα μεσον αυτων οτι κυριος ο θεος αυτων εστιν