Cantico 7

¹ Convertere, convertere, Sula mitis;
convertere, convertere, ut intueamur te.
Quid aspicitis in Sulamitem,
cum saltat inter binos choros?

² Quam pulchri sunt pedes tui in calceamentis,
filia principis!
Flexurae femorum tuorum sicut monilia,
quae fabricata sunt manu artificis.

³ Gremium tuum crater tornatilis:
numquam indigeat vino mixto;
venter tuus sicut acervus tritici
vallatus liliis.

⁴ Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
gemelli capreae,

⁵ collum tuum sicut turris eburnea.
Oculi tui sicut piscinae in Hesebon,
quae sunt ad portam Bathrabbim;
nasus tuus sicut turris Libani,
quae respicit contra Damascum.

⁶ Caput tuum ut Carmelus,
et comae capitis tui sicut purpura;
rex vincitur cincinnis.

⁷ Quam pulchra es et quam decora,
carissima, in deliciis!

⁸ Statura tua assimilata est palmae,
et ubera tua botris.

⁹ Dixi: “ Ascendam in palmam
et apprehendam fructus eius ”.
Et erunt ubera tua sicut botri vineae,
et odor oris tui sicut malorum.

¹⁰ Guttur tuum sicut vinum optimum,
dignum dilecto meo ad potandum,
labiisque et dentibus illius ad ruminandum.

¹¹ Ego dilecto meo,
et ad me appetitus eius.

¹² Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,
commoremur in villis;

¹³ mane properabimus ad vineas,
videbimus; si floruit vinea,
si flores aperiuntur,
si floruerunt mala punica;
ibi dabo tibi amores meos.

¹⁴ Mandragorae dederunt odorem;
in portis nostris omnia poma optima,
nova et vetera,
dilecte mi, servavi tibi.