Salmi 89

BIBBIA MARTINI	Biblija Hrvatski
1 Orazione di Mosè uomo di Dio. Signore, tu se' stato nostro rifugio per tutte quante le età.	1 Poučna pjesma. Ezrahijca Etana.
2 Prima che fossero fatti i monti, o formata la terra, e il mondo, da tutta l'eternità, e per tutta l'eternità, o Dio, sei tu.	2 O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.
3 Non ridur l'uomo nell'abbiezione tu, che dicesti: Convertitevi, o figliuoli degli uomini.	3 Ti reče: »Zavijeke je sazdana ljubav moja!« U nebu utemelji vjernost svoju:
4 Perocché mille anni dinanzi agli occhi tuoi son come il di di ieri, che è trapassato;	4 »Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:
5 E come una vigilia notturna: i loro anni saran come cosa, che nulla si stima.	5 tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.«
6 In un giorno passa com'erba: al mattino fiorisce, e passa; sulla sera, cade, e s'indurisce, e si secca.	6 Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.
7 Siam venuti meno sotto il tuo sdegno, e pel tuo furore viviamo in turbamento.	7 Ta tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?
8 Hai collocate davanti a te le nostre iniquità, e la nostra vita davanti alla luce della tua faccia.	8 Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.
9 Cosi tutti i giorni nostri sono mancati, e noi sotto il tuo sdegno siam consumati.	9 Jahve, Bože nad vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.
10 Come tela di ragno saran considerati gli anni nostri: pe' giorni di nostra vita si hanno i settant'anni. E pe' più robusti gli ottani anni: e il di più è affanno, e dolore. Dapoichè è venuta in aiuto la (tua) benignità; e noi sarem tosto rapiti.	10 Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;
11 Chi sa conoscere la grandezza dell'ira tua? e chi sa comprendere la tua indignazione, come tu' se formidabile?	11 ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.
12 Fa adunque conoscere (a noi) la tua destra, e da a noi un cuore illuminato dalla sapienza.	12 Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;
13 Volgiti a noi, o Signore: e fino a quando (sarai sdegnaito)? placati co' servi tuoi.	13 sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.
14 Sarem ripieni al mattino di tua misericordia, e saremo nella esultazione, e nel gaudio per tutti i giorni nostri.	14 Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.
15 Avrem letizia per ragione de giorni, ne' quali tu ci affliggesti, e per gli anni, ne' quali vedemmo miserie.	15 Pravda i pravednost temelj su prijestolja tvoga, ljubav i istina koračaju pred tobom.
16 Getta il tuo sguardo sopra i tuoi servi, e sopra le opere tue; e reggi tu i loro figliuoli.	16 Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,
17 E la luce del Signore Dio nostro sia sopra di noi: e governa tu in noi le opere delle nostre mani: e l'opera delle mani nostre governa tu.	17 u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.
	18 Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
	19 Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
	20 Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: »Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
	21 nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
	22 da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
	23 Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
	24 Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
	25 Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
	26 Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
	27 On će me zvati: ‘Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.’
	28 A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
	29 Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i savez svoj vjeran.
	30 Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
	31 Ako li mu sinovi zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
	32 ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
	33 šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
	34 ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
	35 Neću povrijediti saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
	36 Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
	37 potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
	38 ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.«
	39 A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
	40 Prezre savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
	41 Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
	42 Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
	43 Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
	44 Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
	45 Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
	46 Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
	47 Ta dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k’o oganj gorjeti?
	48 Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
	49 Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke podzemlja dušu sačuvati?
	50 Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
	51 Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
	52 s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
	53 Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!