Knjiga o Jobu 21

Biblija Hrvatski	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Job progovori i reče:	1 Job respondió, diciendo:
2 »Slušajte, slušajte dobro što ću reći, utjehu mi takvu barem udijelite.	2 ¡Oigan, oigan bien mis palabras, concédanme al menos este consuelo!
3 Otrpite da riječ jednu ja izrečem, kad završim, tad se rugajte slobodno.	3 Tengan paciencia mientras hablo yo, y una vez que haya hablado, se podrán burlar.
4 Zar protiv čovjeka dižem ja optužbu? Kako da strpljenje onda ne izgubim?	4 ¿Acaso yo me quejo de un hombre o no tengo motivo para estar indignado?
5 Pogledajte na me: užas će vas spopast’, rukom ćete svoja zakloniti usta;	5 Vuélvanse a mí, y quedarán consternados, se pondrán la mano sobre la boca.
6 pomislim li na to, prestravim se i sâm i čitavim svojim tad protrnem tijelom.	6 Cuando me acuerdo, yo mismo me horrorizo y todo mi cuerpo se estremece.
7 Zašto na životu ostaju zlikovci i, što su stariji, moćniji bivaju?	7 ¿Cómo es posible que vivan los malvados, y que aun siendo viejos, se acreciente su fuerza?
8 Potomstvo njihovo s njima napreduje a izdanci im se množe pred očima.	8 Su descendencia se afianza ante ellos, sus vástagos crecen delante de sus ojos.
9 Strah nikakav kuće njihove ne mori i šiba ih Božja ostavlja na miru.	9 Sus casas están en paz, libres de temor, y no los alcanza la vara de Dios.
10 Njihovi bikovi plode pouzdano, krave im se tele i ne jalove se.	10 Su toro fecunda sin fallar nunca, su vaca tiene cría sin abortar jamás.
11 K’o jagnjad djeca im slobodno skakuću, veselo igraju njihovi sinovi.	11 Hacen correr a sus niños como ovejas, sus hijos pequeños saltan de alegría.
12 Oni pjevaju uz harfe i bubnjeve i vesele se uz zvukove svirale.	12 Entonan canciones con el tambor y la cítara y se divierten al son de la flauta.
13 Dane svoje završavaju u sreći, u podzemlje oni silaze spokojno.	13 Acaban felizmente sus días y descienden en paz al Abismo.
14 A govorili su Bogu: ‘Ostavi nas, ne želimo znati za tvoje putove!	14 Y ellos decían a Dios: «¡Apártate de nosotros, no nos importa conocer tus caminos!
15 Ta tko je Svesilni da njemu služimo i kakva nam korist da ga zazivamo?’	15 ¿Qué es el Todopoderoso para que lo sirvamos y qué ganamos con suplicarle?».
16 Zar svoju sreću u ruci ne imahu, makar do Njega ne drže ništa oni?	16 ¿No tienen la felicidad en sus manos? ¿No está lejos de Dios el designio de los malvados?
17 Zar se lûč opakog kada ugasila? Zar se na njega oborila nesreća? Zar mu u gnjevu svom On skroji sudbinu?	17 ¿Cuántas veces se extingue su lámpara y la ruina se abate sobre ellos? ¿Cuántas veces en su ira él les da su merecido,
18 Zar je kao slama na vjetru postao, kao pljeva koju vihor svud raznosi?	18 y ellos son como paja delante del viento, como rastrojo que se lleva el huracán?
19 Hoće l’ ga kaznit’ Bog u njegovoj djeci? Ne, njega nek’ kazni da sâm to osjeti!	19 ¿Reservará Dios el castigo para sus hijos? ¡Que lo castigue a él, que él lo sienta!
20 Vlastitim očima nek’ rasap svoj vidi, neka se napije srdžbe Svesilnoga!	20 ¡Que sus propios ojos vean su fracaso, que beba el furor del Todopoderoso!
21 Ta što poslije smrti on za dom svoj mari kad će se presjeć’ niz njegovih mjeseci?	21 ¿Qué le importará de su casa después de él, cuando se haya cortado el número de sus meses?
22 Ali tko će Boga učiti mudrosti, njega koji sudi najvišim bićima?	22 Pero ¿puede enseñarse la sabiduría a Dios, a él, que juzga a los seres más elevados?
23 Jedan umire u punom blagostanju, bez briga ikakvih, u potpunom miru,	23 Uno muere en la plenitud de su vigor, enteramente feliz y tranquilo,
24 bokova od pretiline otežalih i kostiju sočne moždine prepunih.	24 con sus caderas repletas de grasa y la médula de sus huesos bien jugosa.
25 A drugi umire s gorčinom u duši, nikad nikakve ne okusivši sreće.	25 Otro muere con el alma amargada, sin haber gustado la felicidad.
26 Obojica leže zajedno u prahu, crvi ih jednako prekrivaju oba.	26 Después, uno y otro yacen juntos en el polvo y los recubren los gusanos.
27 O, znam dobro kakve vaše su namjere, kakve zlosti protiv mene vi snujete.	27 ¡Sí, yo sé lo que ustedes piensan, los razonamientos que alegan contra mí!
28 Jer pitate: ‘Gdje je kuća plemićeva, šator u kojem stanovahu opaki?’	28 «¿Dónde está, dicen ustedes, la casa del potentado y la carpa en que habitaban los malvados?».
29 Niste li na cesti putnike pitali, zar njihovo svjedočanstvo ne primate:	29 Pero ¿no han preguntado a los que pasan por el camino? ¿No han advertido, por las señales que dan,
30 ‘Opaki je u dan nesreće pošteđen i u dan Božje jarosti veseo je.’	30 que el impío es preservado en el día de la ruina y es puesto a salvo en el día del furor?
31 Al’ na postupcima tko će mu predbacit’ i tko će mu vratit’ što je počinio?	31 ¿Quién le devuelve el mal que hizo?
32 A kad ga na kraju na groblje odnesu, na grobni mu humak postavljaju stražu.	32 Es llevado al cementerio, y una lápida monta guardia sobre él.
33 Lake su mu grude zemlje u dolini dok za njime ide čitavo pučanstvo.	33 Son dulces para él los terrones del valle; todo el mundo desfila detrás de él, y ante él, una multitud innumerable.
34 O, kako su vaše utjehe isprazne! Kakva su prijevara vaši odgovori!«	34 ¡Qué inútil es el consuelo que me ofrecen! Sus respuestas son puras falacias.