Livre de Job 11

JERUSALEM	LXX
1 Cophar de Naamat prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Le bavard restera-t-il sans réponse? Suffit-il d'être loquace pour avoir raison?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Ton verbiage rendra-t-il muets les autres, te moqueras-tu sans qu'on te confonde?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 Tu as dit: "Ma conduite est pure, je suis irréprochable à tes yeux."	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 Mais si Dieu voulait parler, ouvrir les lèvres pour te répondre,	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 s'il te dévoilait les secrets de la Sagesse, qui déconcertent toute sagacité, tu saurais que Dieu tedemande compte de ta faute.	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Prétends-tu sonder la profondeur de Dieu, atteindre la limite de Shaddaï?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 Elle est plus haute que les cieux: que feras-tu? Plus profonde que le shéol: que sauras-tu?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 Elle serait plus longue que la terre à mesurer et plus large que la mer.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 S'il intervient pour enfermer et convoquer l'assemblée, qui l'en empêchera?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 Car lui connaît la fausseté chez l'homme; il voit le crime et y prête attention.	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 Aussi l'écervelé doit-il s'assagir, et l'homme aux moeurs d'onagre se laisser domestiquer.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 Allons, redresse tes pensées, tends tes paumes vers lui!	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 Si tu répudies le mal dont tu serais responsable et ne laisses pas l'injustice habiter sous tes tentes,	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 tu lèveras un front pur, tu seras ferme et sans crainte.	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Ton malheur, tu n'y songeras plus, il laissera le souvenir des eaux qui passent.	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 Alors débutera une existence plus radieuse que le midi et l'obscurité même sera comme le matin.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 Confiant car il y a de l'espoir, même après la confusion, tu te coucheras en sécurité.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Lorsque tu reposeras, nul ne te troublera, et bien des gens rechercheront ta faveur.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 Les méchants, eux, tournent des yeux éteints, tout refuge leur fait défaut; leur espoir, c'est le derniersoupir.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται