Job 9

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Job spoke next. He said:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Indeed, I know it is as you say: how could anyone claim to be upright before God?	2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
3 Anyone trying to argue matters with him, could not give him one answer in a thousand.	3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
4 Among the wisest and the hardiest, who then can successful y defy him?	4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
5 He moves the mountains, though they do not know it; he throws them down when he is angry.	5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
6 He shakes the earth, and moves it from its place, making al its pil ars tremble.	6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
7 The sun, at his command, forbears to rise, and on the stars he sets a seal.	7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
8 He and no other has stretched out the heavens and trampled on the back of the Sea.	8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
9 He has made the Bear and Orion, the Pleiades and the Mansions of the South.	9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
10 The works he does are great and unfathomable, and his marvels cannot be counted.	10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
11 If he passes me, I do not see him; he slips by, imperceptible to me.	11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
12 If he snatches his prey, who is going to stop him or dare to ask, 'What are you doing?'	12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
13 God does not renounce his anger: beneath him, Rahab's minions stil lie prostrate.	13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
14 And here am I, proposing to defend myself and select my arguments against him!	14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
15 Even if I am upright, what point is there in answering him? I can only plead for mercy with my judge!	15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
16 And if he deigned to answer my citation, I cannot believe he would listen to what I said,	16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
17 he who crushes me for one hair, who, for no reason, wounds and wounds again,	17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
18 not even letting me regain my breath, with so much bitterness he fills me!	18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
19 Shal I try force? Look how strong he is! Or go to court? But who wil summon him?	19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
20 If I prove myself upright, his mouth may condemn me, even if I am innocent, he may pronounce meperverse.	20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
21 But am I innocent? I am no longer sure, and life itself I despise!	21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
22 It is al one, and hence I boldly say: he destroys innocent and guilty alike.	22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
23 When a sudden deadly scourge descends, he laughs at the plight of the innocent.	23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
24 When a country falls into the power of the wicked, he veils the faces of its judges. Or if not he, whoelse?	24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
25 My days pass: more swiftly than a runner they flee away with never a glimpse of happiness,	25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
26 they skim past like a reed canoe, like an eagle swooping on its prey.	26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
27 If I decide to stifle my complaining, change countenance, and wear a smiling face,	27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?
28 fear seizes me at the thought of al my woes, for I know you do not regard me as innocent.	28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
29 And if I have done wrong, why should I put myself to useless trouble?	29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
30 If I wash myself in melted snow, clean my hands with soda,	30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?
31 you wil only plunge me into the dung, til my clothes themselves recoil from me!	31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
32 For he is not human like me: impossible for me to answer him or appear alongside him in court.	32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
33 There is no arbiter between us, to lay his hand on both,	33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.
34 to stay his rod from me, or keep away his daunting terrors.	34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?
35 Nonetheless, unafraid of him, I shal speak: since I do not see myself like that at al !	35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.