Job 17

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblia Tysiąclecia
1 ¡Se me ha agotado el aliento, se han extinguido mis días, sólo me queda el sepulcro!	1 Zgnębiony duch - minęły dni, tylko grób mi pozostaje.
2 ¿No soy acaso el blanco de las burlas y no me desvelan sus provocaciones?	2 Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne.
3 Deposita junto a ti una fianza a mi favor: si no, ¿quién estrechará mi mano?	3 Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć?
4 Tú cerraste su corazón al discernimiento; por eso, no los dejarás triunfar.	4 Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu.
5 ¡Se anuncia el reparto a los amigos, mientras los ojos de los hijos desfallecen!	5 Zwołano bliskich do podziału, a mdleją oczy własnych dzieci.
6 Me has convertido en burla de la gente, soy como alguien a quien se escupe en la cara.	6 Wydano mnie ludziom na pośmiewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem.
7 Mis ojos se debilitan por la tristeza y todos mis miembros son como la sombra.	7 Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.
8 Los hombres rectos quedan consternados por esto, y el inocente se indigna contra el impío.	8 Sprawiedliwi są tym przerażeni, uczciwi na złych się gniewają;
9 Pero el justo se afianza en su camino y el de manos puras redobla su energía.	9 bogobojni pewniejsi swej drogi, kto ręce ma czyste, mocniejszy.
10 ¡Vengan todos ustedes, vengan otra vez: no encontraré un solo sabio entre ustedes!	10 Wy wszyscy, nawróćcie się, przyjdźcie! Mędrca wśród was nie znajduję.
11 Han pasado mis días, se han deshecho mis planes y las aspiraciones de mi corazón.	11 Minęło już życie, z nim plany i dążenia mojego serca.
12 Ellos cambian la noche en día: «La luz, dicen, está cerca de las tinieblas».	12 Noc chcą zamienić na dzień: światło jest bliżej niż ciemność.
13 ¿Qué puedo esperar? El Abismo es mi morada, en las tinieblas extendí mi lecho.	13 Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże,
14 Yo grito a la Fosa: «¡Tú eres mi padre!», y los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!».	14 grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu.
15 ¿Dónde está entonces mi esperanza? Y mi felicidad, ¿quién la verá?	15 Właściwie, po cóż nadzieja, kto przedmiot ufności zobaczy?
16 ¿Bajarán conmigo al Abismo? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo?	16 Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy?