Proverbia 28

VULGATA	LXX
1 Fugit impius nemine persequente ; justus autem, quasi leo confidens, absque terrore erit.	1 ωσπερ δροσος εν αμητω και ωσπερ υετος εν θερει ουτως ουκ εστιν αφρονι τιμη
2 Propter peccata terræ multi principes ejus ; et propter hominis sapientiam, et horum scientiam quæ dicuntur, vita ducis longior erit.	2 ωσπερ ορνεα πεταται και στρουθοι ουτως αρα ματαια ουκ επελευσεται ουδενι
3 Vir pauper calumnians pauperes similis est imbri vehementi in quo paratur fames.	3 ωσπερ μαστιξ ιππω και κεντρον ονω ουτως ραβδος εθνει παρανομω
4 Qui derelinquunt legem laudant impium ; qui custodiunt, succenduntur contra eum.	4 μη αποκρινου αφρονι προς την εκεινου αφροσυνην ινα μη ομοιος γενη αυτω
5 Viri mali non cogitant judicium ; qui autem inquirunt Dominum animadvertunt omnia.	5 αλλα αποκρινου αφρονι κατα την αφροσυνην αυτου ινα μη φαινηται σοφος παρ' εαυτω
6 Melior est pauper ambulans in simplicitate sua quam dives in pravis itineribus.	6 εκ των εαυτου ποδων ονειδος πιεται ο αποστειλας δι' αγγελου αφρονος λογον
7 Qui custodit legem filius sapiens est ; qui autem comessatores pascit confundit patrem suum.	7 αφελου πορειαν σκελων και παροιμιαν εκ στοματος αφρονων
8 Qui coacervat divitias usuris et fœnore, liberali in pauperes congregat eas.	8 ος αποδεσμευει λιθον εν σφενδονη ομοιος εστιν τω διδοντι αφρονι δοξαν
9 Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio ejus erit execrabilis.	9 ακανθαι φυονται εν χειρι του μεθυσου δουλεια δε εν χειρι των αφρονων
10 Qui decipit justos in via mala, in interitu suo corruet, et simplices possidebunt bona ejus.	10 πολλα χειμαζεται πασα σαρξ αφρονων συντριβεται γαρ η εκστασις αυτων
11 Sapiens sibi videtur vir dives ; pauper autem prudens scrutabitur eum.	11 ωσπερ κυων οταν επελθη επι τον εαυτου εμετον και μισητος γενηται ουτως αφρων τη εαυτου κακια αναστρεψας επι την εαυτου αμαρτιαν [11α] εστιν αισχυνη επαγουσα αμαρτιαν και εστιν αισχυνη δοξα και χαρις
12 In exsultatione justorum multa gloria est ; regnantibus impiis, ruinæ hominum.	12 ειδον ανδρα δοξαντα παρ' εαυτω σοφον ειναι ελπιδα μεντοι εσχεν μαλλον αφρων αυτου
13 Qui abscondit scelera sua non dirigetur ; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur.	13 λεγει οκνηρος αποστελλομενος εις οδον λεων εν ταις οδοις
14 Beatus homo qui semper est pavidus ; qui vero mentis est duræ corruet in malum.	14 ωσπερ θυρα στρεφεται επι του στροφιγγος ουτως οκνηρος επι της κλινης αυτου
15 Leo rugiens et ursus esuriens, princeps impius super populum pauperem.	15 κρυψας οκνηρος την χειρα εν τω κολπω αυτου ου δυνησεται επενεγκειν επι το στομα
16 Dux indigens prudentia multos opprimet per calumniam ; qui autem odit avaritiam, longi fient dies ejus.	16 σοφωτερος εαυτω οκνηρος φαινεται του εν πλησμονη αποκομιζοντος αγγελιαν
17 Hominem qui calumniatur animæ sanguinem, si usque ad lacum fugerit, nemo sustinet.	17 ωσπερ ο κρατων κερκου κυνος ουτως ο προεστως αλλοτριας κρισεως
18 Qui ambulat simpliciter salvus erit ; qui perversis graditur viis concidet semel.	18 ωσπερ οι ιωμενοι προβαλλουσιν λογους εις ανθρωπους ο δε απαντησας τω λογω πρωτος υποσκελισθησεται
19 Qui operatur terram suam satiabitur panibus ; qui autem sectatur otium replebitur egestate.	19 ουτως παντες οι ενεδρευοντες τους εαυτων φιλους οταν δε φωραθωσιν λεγουσιν οτι παιζων επραξα
20 Vir fidelis multum laudabitur ; qui autem festinat ditari non erit innocens.	20 εν πολλοις ξυλοις θαλλει πυρ οπου δε ουκ εστιν διθυμος ησυχαζει μαχη
21 Qui cognoscit in judicio faciem non bene facit ; iste et pro buccella panis deserit veritatem.	21 εσχαρα ανθραξιν και ξυλα πυρι ανηρ δε λοιδορος εις ταραχην μαχης
22 Vir qui festinat ditari, et aliis invidet, ignorat quod egestas superveniet ei.	22 λογοι κερκωπων μαλακοι ουτοι δε τυπτουσιν εις ταμιεια σπλαγχνων
23 Qui corripit hominem gratiam postea inveniet apud eum, magis quam ille qui per linguæ blandimenta decipit.	23 αργυριον διδομενον μετα δολου ωσπερ οστρακον ηγητεον χειλη λεια καρδιαν καλυπτει λυπηραν
24 Qui subtrahit aliquid a patre suo et a matre, et dicit hoc non esse peccatum, particeps homicidæ est.	24 χειλεσιν παντα επινευει αποκλαιομενος εχθρος εν δε τη καρδια τεκταινεται δολους
25 Qui se jactat et dilatat, jurgia concitat ; qui vero sperat in Domino sanabitur.	25 εαν σου δεηται ο εχθρος μεγαλη τη φωνη μη πεισθης επτα γαρ εισιν πονηριαι εν τη ψυχη αυτου
26 Qui confidit in corde suo stultus est ; qui autem graditur sapienter, ipse salvabitur.	26 ο κρυπτων εχθραν συνιστησιν δολον εκκαλυπτει δε τας εαυτου αμαρτιας ευγνωστος εν συνεδριοις
27 Qui dat pauperi non indigebit ; qui despicit deprecantem sustinebit penuriam.	27 ο ορυσσων βοθρον τω πλησιον εμπεσειται εις αυτον ο δε κυλιων λιθον εφ' εαυτον κυλιει
28 Cum surrexerint impii, abscondentur homines ; cum illi perierint, multiplicabuntur justi.	28 γλωσσα ψευδης μισει αληθειαν στομα δε αστεγον ποιει ακαταστασιας