1 Poi Eliu, continuando a parlare, disse: | 1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει |
2 « Sopportami un poco, e t'istruirò, perchè ho ancora da parlare in difesa di Dio. | 2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις |
3 Prenderò la mia scienza dal suo principio, e proverò che il mio creatore è giusto. | 3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω |
4 Per certo i miei discorsi sono senza menzogna, e la mia perfetta scienza ti sarà provata. | 4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις |
5 Dio non rigetta i potenti, perchè egli stesso è potente, | 5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας |
6 ma non salva gli empi, e fa giustizia ai poveri. | 6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει |
7 Egli non toglie i suoi occhi dal giusto. Egli colloca per sempre i re sul trono ed essi sono esaltati | 7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται |
8 e se sono stretti in camene e avvinti dai legami della miseria, | 8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας |
9 iddio farà loro veder le loro opere, le loro sceleratezze, le loro violenze, | 9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν |
10 aprirà pure loro le orecchie per correggerli, e parlerà loro perchè si ritraggano dall'iniquità. | 10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας |
11 Se ascolteranno, e obbediranno, finiranno i loro giorni nella felicità, e i loro anni nella gloria; | 11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις |
12 ma se non ascolteranno, passeran per la spada e periranno nella loro stoltezza. | 12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν |
13 I simulatori e i doppi di cuore provocano l'ira di Dio; nè implorano Dio quando sono in catene. | 13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους |
14 La loro anima perirà nella tempesta e la loro vita perirà tra gli effeminati. | 14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων |
15 Dio libererà il povero dalle strettezze, e gli aprirà l'orecchio nella tribolazione. | 15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει |
16 Egli adunque ti salverà dall'abisso stretto e senza fondo, e ti metterà al laigo, e ti riposerai alla tua mensa, carica di grasse vivande. | 16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος |
17 La tua causa è stata giudicata come quella d'un empio: riceverai secondo la causa e la condanna. | 17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα |
18 Dunque non ti far prendere dall'ira in modo da opprimere qualcuno, e non andar fuori di strada per la gran quantità dei doni. | 18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις |
19 Umilia la tua grandezza, senza esservi costretto dalla sferza, ciò che è forte e potente. | 19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν |
20 Non protrarre la notte, affinchè nel luo go di essi salgano i popoli. | 20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων |
21 Guardati dall'andar verso l'iniquità, perchè cominciasti a seguirla dopo la miseria. | 21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας |
22 Ecco, Dio è sublime nella sua potenza, e nessun dei legislatori è simile a lui. | 22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης |
23 Chi potrà scrutare le sue vie? Chi può dirgli: Tu hai fatto ingiustizia? | 23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα |
24 Ricordati che tu non comprendi la sua opera, dagli uomini celebrata coi canti. | 24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες |
25 Tutti gli uomini lo vedono, ciascuno lo mira da lungi. | 25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι |
26 Ecco, Dio è grande e sorpassa ogni nostra scienza, il numero dei suoi anni è incalcolabile. | 26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος |
27 Egli distacca le stille della pioggia e versa gli acquazzoni a torrenti, | 27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην |
28 che erompono dalle nubi, le quali coprono tutto in alto. | 28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος |
29 Egli distende quando vuole le nuvole, come la sua tenda, | 29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου |
30 e di lassù manda folgori e lampi, e copre gli ultimi lidi del mare. | 30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν |
31 Con questi mezzi egli giudica i popoli e dà nutrimento a gran numero di morteli. | 31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι |
32 nelle sue mani nasconde la luce e le comanda di tornare di nuovo. | 32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι |
33 Egli fa capire a chi lo ama che essa è in suo dominio e che ad essa può salire ». | 33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας |