Naum 3

NOVA VULGATA	LXX
1 Vae, civitas sanguinum, universa mendacii praeda plena! Non recedet a te rapina.	1 ω πολις αιματων ολη ψευδης αδικιας πληρης ου ψηλαφηθησεται θηρα
2 Vox flagellorum et vox strepitus rotarum, equi frementes et quadrigae ferventes, equites irruentes	2 φωνη μαστιγων και φωνη σεισμου τροχων και ιππου διωκοντος και αρματος αναβρασσοντος
3 et gladii micantes et hastae fulgurantes et multitudo interfectorum et acervi mortuorum; nec est finis cadaverum, et corruunt super corpora.	3 και ιππεως αναβαινοντος και στιλβουσης ρομφαιας και εξαστραπτοντων οπλων και πληθους τραυματιων και βαρειας πτωσεως και ουκ ην περας τοις εθνεσιν αυτης και ασθενησουσιν εν τοις σωμασιν αυτων
4 Hoc propter multitudinem fornicationum meretricis speciosae et gratae et habentis maleficia, quae vendidit gentes fornicationibus suis et nationes maleficiis suis.	4 απο πληθους πορνειας πορνη καλη και επιχαρης ηγουμενη φαρμακων η πωλουσα εθνη εν τη πορνεια αυτης και φυλας εν τοις φαρμακοις αυτης
5 “ Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum; et levabo vestimentum tuum in faciem tuam et ostendam gentibus nuditatem tuam et regnis ignominiam tuam.	5 ιδου εγω επι σε λεγει κυριος ο θεος ο παντοκρατωρ και αποκαλυψω τα οπισω σου επι το προσωπον σου και δειξω εθνεσιν την αισχυνην σου και βασιλειαις την ατιμιαν σου
6 Et proiciam super te abominationes et contumeliis te afficiam; et ponam te in exemplum.	6 και επιρριψω επι σε βδελυγμον κατα τας ακαθαρσιας σου και θησομαι σε εις παραδειγμα
7 Et erit: omnis, qui viderit te, resiliet a te et dicet: “Vastata est Nineve! Quis dolebit super eam? Unde quaeram consolatorem tibi?”.	7 και εσται πας ο ορων σε αποπηδησεται απο σου και ερει δειλαια νινευη τις στεναξει αυτην ποθεν ζητησω παρακλησιν αυτη
8 Numquid melior es quam Noamon, quae habitabat in fluminibus? Aquae in circuitu eius: cuius vallum mare, aquae muri eius.	8 ετοιμασαι μεριδα αρμοσαι χορδην ετοιμασαι μεριδα αμων η κατοικουσα εν ποταμοις υδωρ κυκλω αυτης ης η αρχη θαλασσα και υδωρ τα τειχη αυτης
9 Chus fuit fortitudo eius et Aegyptus, cuius non est finis; Phut et Libyes fuerunt in auxilio eius.	9 και αιθιοπια η ισχυς αυτης και αιγυπτος και ουκ εστιν περας της φυγης και λιβυες εγενοντο βοηθοι αυτης
10 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est, ivit in captivitatem. Parvuli eius elisi sunt in capite omnium viarum; et super inclitos eius miserunt sortem, et omnes optimates eius constricti sunt in compedibus.	10 και αυτη εις μετοικεσιαν πορευσεται αιχμαλωτος και τα νηπια αυτης εδαφιουσιν επ' αρχας πασων των οδων αυτης και επι παντα τα ενδοξα αυτης βαλουσιν κληρους και παντες οι μεγιστανες αυτης δεθησονται χειροπεδαις
11 Et tu ergo inebriaberis, eris despecta; et tu quaeres refugium ab inimico.	11 και συ μεθυσθηση και εση υπερεωραμενη και συ ζητησεις σεαυτη στασιν εξ εχθρων
12 Omnes munitiones tuae sicut ficus cum ficis praecocibus: si concussae fuerint, cadent in os comedentis.	12 παντα τα οχυρωματα σου συκαι σκοπους εχουσαι εαν σαλευθωσιν και πεσουνται εις στομα εσθοντος
13 Ecce populus tuus, mulieres in medio tui; inimicis tuis late patebunt portae terrae tuae; devorabit ignis vectes tuos.	13 ιδου ο λαος σου ως γυναικες εν σοι τοις εχθροις σου ανοιγομεναι ανοιχθησονται πυλαι της γης σου και καταφαγεται πυρ τους μοχλους σου
14 Aquam propter obsidionem hauri tibi, firma munitiones tuas; intra in lutum et calca argillam, tene typum laterum.	14 υδωρ περιοχης επισπασαι σεαυτη και κατακρατησον των οχυρωματων σου εμβηθι εις πηλον και συμπατηθητι εν αχυροις κατακρατησον υπερ πλινθον
15 Ibi comedet te ignis, peribis gladio, devorabit te ut bruchus. Augere ut bruchus, multiplicare ut locusta.	15 εκει καταφαγεται σε πυρ εξολεθρευσει σε ρομφαια καταφαγεται σε ως ακρις και βαρυνθηση ως βρουχος
16 Plures fecisti negotiatores tuos quam stellae sint caeli; bruchus exuit pellem et avolavit.	16 επληθυνας τας εμποριας σου υπερ τα αστρα του ουρανου βρουχος ωρμησεν και εξεπετασθη
17 Custodes tui quasi locustae, et scribae tui quasi agmen locustarum, quae considunt in saepibus in die frigoris; sol ortus est, et avolaverunt, non est cognitus locus earum, ubi fuerint.	17 εξηλατο ως αττελεβος ο συμμικτος σου ως ακρις επιβεβηκυια επι φραγμον εν ημεραις παγους ο ηλιος ανετειλεν και αφηλατο και ουκ εγνω τον τοπον αυτης ουαι αυτοις
18 Dormiunt pastores tui, rex Assyriae, requiescunt principes tui; dispersus est populus tuus in montibus, et non est qui congreget.	18 ενυσταξαν οι ποιμενες σου βασιλευς ασσυριος εκοιμισεν τους δυναστας σου απηρεν ο λαος σου επι τα ορη και ουκ ην ο εκδεχομενος
19 Non est remedium fracturae tuae, insanabilis est plaga tua; omnes, qui audierint auditionem tuam, plaudent manibus super te, quia super quem non transiit malitia tua semper? ”.	19 ουκ εστιν ιασις τη συντριβη σου εφλεγμανεν η πληγη σου παντες οι ακουοντες την αγγελιαν σου κροτησουσιν χειρας επι σε διοτι επι τινα ουκ επηλθεν η κακια σου δια παντος .