1 - | 1 Cabe ao homem formular projetos em seu coração, mas do Senhor vem a resposta da língua. |
2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται | 2 Todos os caminhos parecem puros ao homem, mas o Senhor é quem pesa os corações. |
3 - | 3 Confia teus negócios ao Senhor e teus planos terão bom êxito. |
4 - | 4 Tudo fez o Senhor para seu fim, até o ímpio para o dia da desgraça. |
5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται | 5 Todo coração altivo é abominação ao Senhor: certamente não ficará impune. |
6 - | 6 É pela bondade e pela verdade que se expia a iniqüidade; pelo temor do Senhor evita-se o mal. |
7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας | 7 Quando agradam ao Senhor os caminhos de um homem, reconcilia com ele seus próprios inimigos. |
8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην | 8 Mais vale o pouco com justiça do que grandes lucros com iniqüidade. |
9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην | 9 O coração do homem dispõe o seu caminho, mas é o Senhor que dirige seus passos. |
10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου | 10 As palavras do rei são como oráculos: quando ele julga, sua boca não erra. |
11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια | 11 Balança e peso justos são do Senhor, e são obra sua todos os pesos da bolsa. |
12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης | 12 Fazer o mal, para um rei, é coisa abominável, porque pela justiça firma-se o trono. |
13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα | 13 Os lábios justos são agradáveis ao rei; ele ama o que fala com retidão. |
14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον | 14 A indignação do rei é prenúncio de morte, só o sábio sabe aplacá-la. |
15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον | 15 Na serenidade do semblante do rei está a vida: sua clemência é como uma chuva de primavera. |
16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον | 16 Adquirir a sabedoria vale mais que o ouro; antes adquirir a inteligência que a prata. |
17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου | 17 O caminho dos corretos consiste em evitar o mal; o que vigia seu procedimento conserva sua vida. |
18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη | 18 A soberba precede à ruína; e o orgulho, à queda. |
19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων | 19 Mais vale ser modesto com os humildes que repartir o despojo com os soberbos. |
20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος | 20 Quem ouve a palavra com atenção encontra a felicidade; ditoso quem confia no Senhor. |
21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται | 21 Inteligente é o que possui o coração sábio; a doçura da linguagem aumenta o saber. |
22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη | 22 A inteligência é fonte de vida para quem a possui; o castigo dos insensatos é a loucura. |
23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην | 23 O coração do sábio torna sua boca instruída, e acrescenta-lhes aos lábios o saber. |
24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης | 24 As palavras agradáveis são como um favo de mel; doçura para a alma e saúde para os ossos. |
25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου | 25 Há caminhos que parecem retos ao homem e, contudo, o seu termo é a morte. |
26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν | 26 A fome do trabalhador trabalha por ele, porque sua boca o constrange a isso. |
27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ | 27 O perverso cava o mal, há em seus lábios como que fogo devorador. |
28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους | 28 O perverso excita questões, o detrator separa os amigos. |
29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας | 29 O violento seduz seu próximo e o arrasta pelo mau caminho. |
30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας | 30 Quem fecha os olhos e planeja intriga, ao morder os lábios, já praticou o mal. |
31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται | 31 Os cabelos brancos são uma coroa de glória a quem se encontra no caminho da justiça. |
32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν | 32 Mais vale a paciência que o heroísmo, mais vale quem domina o coração do que aquele que conquista uma cidade. |
33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια | 33 As sortes lançam-se nas dobras do manto, mas do Senhor depende toda a decisão. |