ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | BIBBIA CEI 1974 |
---|---|
1 - | 1 All'uomo appartengono i progetti della mente, ma dal Signore viene la risposta. |
2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται | 2 Tutte le vie dell'uomo sembrano pure ai suoi occhi, ma chi scruta gli spiriti è il Signore. |
3 - | 3 Affida al Signore la tua attività e i tuoi progetti riusciranno. |
4 - | 4 Il Signore ha fatto tutto per un fine, anche l'empio per il giorno della sventura. |
5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται | 5 È un abominio per il Signore ogni cuore superbo, certamente non resterà impunito. |
6 - | 6 Con la bontà e la fedeltà si espia la colpa, con il timore del Signore si evita il male. |
7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας | 7 Quando il Signore si compiace della condotta di un uomo, riconcilia con lui anche i suoi nemici. |
8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην | 8 Poco con onestà è meglio di molte rendite senza giustizia. |
9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην | 9 La mente dell'uomo pensa molto alla sua via, ma il Signore dirige i suoi passi. |
10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου | 10 Un oracolo è sulle labbra del re, in giudizio la sua bocca non sbaglia. |
11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια | 11 La stadera e le bilance giuste appartengono al Signore, sono opera sua tutti i pesi del sacchetto. |
12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης | 12 È in abominio ai re commettere un'azione iniqua, poiché il trono si consolida con la giustizia. |
13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα | 13 Delle labbra giuste si compiace il re e ama chi parla con rettitudine. |
14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον | 14 L'ira del re è messaggera di morte, ma l'uomo saggio la placherà. |
15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον | 15 Nello splendore del volto del re è la vita, il suo favore è come nube di primavera. |
16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον | 16 È molto meglio possedere la sapienza che l'oro, il possesso dell'intelligenza è preferibile all'argento. |
17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου | 17 La strada degli uomini retti è evitare il male, conserva la vita chi controlla la sua via. |
18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη | 18 Prima della rovina viene l'orgoglio e prima della caduta lo spirito altero. |
19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων | 19 È meglio abbassarsi con gli umili che spartire la preda con i superbi. |
20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος | 20 Chi è prudente nella parola troverà il bene e chi confida nel Signore è beato. |
21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται | 21 Sarà chiamato intelligente chi è saggio di mente; il linguaggio dolce aumenta la dottrina. |
22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη | 22 Fonte di vita è la prudenza per chi la possiede, castigo degli stolti è la stoltezza. |
23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην | 23 Una mente saggia rende prudente la bocca e sulle sue labbra aumenta la dottrina. |
24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης | 24 Favo di miele sono le parole gentili, dolcezza per l'anima e refrigerio per il corpo. |
25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου | 25 C'è una via che pare diritta a qualcuno, ma sbocca in sentieri di morte. |
26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν | 26 L'appetito del lavoratore lavora per lui, perché la sua bocca lo stimola. |
27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ | 27 L'uomo perverso produce la sciagura, sulle sue labbra c'è come un fuoco ardente. |
28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους | 28 L'uomo ambiguo provoca litigi, chi calunnia divide gli amici. |
29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας | 29 L'uomo violento seduce il prossimo e lo spinge per una via non buona. |
30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας | 30 Chi socchiude gli occhi medita inganni, chi stringe le labbra ha già commesso il male. |
31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται | 31 Corona magnifica è la canizie, ed essa si trova sulla via della giustizia. |
32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν | 32 Il paziente val più di un eroe, chi domina se stesso val più di chi conquista una città. |
33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια | 33 Nel grembo si getta la sorte, ma la decisione dipende tutta dal Signore. |