Livre de Job 41

JERUSALEM	LXX
1 Ton espérance serait illusoire, car sa vue seule suffit à terrasser.	1 ουχ εορακας αυτον ουδε επι τοις λεγομενοις τεθαυμακας
2 Il devient féroce quand on l'éveille, qui peut lui résister en face?	2 ου δεδοικας οτι ητοιμασται μοι τις γαρ εστιν ο εμοι αντιστας
3 Qui donc l'a affronté sans en pâtir? Personne sous tous les cieux!	3 η τις αντιστησεται μοι και υπομενει ει πασα η υπ' ουρανον εμη εστιν
4 Je parlerai aussi de ses membres, je dirai sa force incomparable.	4 ου σιωπησομαι δι' αυτον και λογον δυναμεως ελεησει τον ισον αυτου
5 Qui a découvert par devant sa tunique, pénétré dans sa double cuirasse?	5 τις αποκαλυψει προσωπον ενδυσεως αυτου εις δε πτυξιν θωρακος αυτου τις αν εισελθοι
6 Qui a ouvert les battants de sa gueule? La terreur règne autour de ses dents!	6 πυλας προσωπου αυτου τις ανοιξει κυκλω οδοντων αυτου φοβος
7 Son dos, ce sont des rangées de boucliers, que ferme un sceau de pierre.	7 τα εγκατα αυτου ασπιδες χαλκειαι συνδεσμος δε αυτου ωσπερ σμιριτης λιθος
8 Ils se touchent de si près qu'un souffle ne peut s'y infiltrer.	8 εις του ενος κολλωνται πνευμα δε ου μη διελθη αυτον
9 Ils adhèrent l'un à l'autre et font un bloc sans fissure.	9 ανηρ τω αδελφω αυτου προσκολληθησεται συνεχονται και ου μη αποσπασθωσιν
10 Son éternuement projette de la lumière, ses yeux ressemblent aux paupières de l'aurore.	10 εν πταρμω αυτου επιφαυσκεται φεγγος οι δε οφθαλμοι αυτου ειδος εωσφορου
11 De sa gueule jaillissent des torches, il s'en échappe des étincelles de feu.	11 εκ στοματος αυτου εκπορευονται λαμπαδες καιομεναι και διαρριπτουνται εσχαραι πυρος
12 Ses naseaux crachent de la fumée, comme un chaudron qui bout sur le feu.	12 εκ μυκτηρων αυτου εκπορευεται καπνος καμινου καιομενης πυρι ανθρακων
13 Son souffle allumerait des charbons, une flamme sort de sa gueule.	13 η ψυχη αυτου ανθρακες φλοξ δε εκ στοματος αυτου εκπορευεται
14 Sur son cou est campée la force, et devant lui bondit la violence.	14 εν δε τραχηλω αυτου αυλιζεται δυναμις εμπροσθεν αυτου τρεχει απωλεια
15 Les fanons de sa chair sont soudés ensemble: ils adhèrent à elle, inébranlables.	15 σαρκες δε σωματος αυτου κεκολληνται καταχεει επ' αυτον ου σαλευθησεται
16 Son coeur est dur comme le roc, résistant comme la meule de dessous.	16 η καρδια αυτου πεπηγεν ως λιθος εστηκεν δε ωσπερ ακμων ανηλατος
17 Quand il se dresse, les flots prennent peur et les vagues de la mer se retirent.	17 στραφεντος δε αυτου φοβος θηριοις τετραποσιν επι γης αλλομενοις
18 L'épée l'atteint sans se fixer, de même lance, javeline ou dard.	18 εαν συναντησωσιν αυτω λογχαι ουδεν μη ποιησωσιν δορυ επηρμενον και θωρακα
19 Pour lui, le fer n'est que paille, et l'airain, du bois pourri.	19 ηγηται μεν γαρ σιδηρον αχυρα χαλκον δε ωσπερ ξυλον σαθρον
20 Les traits de l'arc ne le font pas fuir: il reçoit comme un fétu les pierres de fronde.	20 ου μη τρωση αυτον τοξον χαλκειον ηγηται μεν πετροβολον χορτον
21 La massue lui semble un fétu, il se rit du javelot qui vibre.	21 ως καλαμη ελογισθησαν σφυραι καταγελα δε σεισμου πυρφορου
22 Il a sous lui des tessons aigus, comme une herse il passe sur la vase.	22 η στρωμνη αυτου οβελισκοι οξεις πας δε χρυσος θαλασσης υπ' αυτον ωσπερ πηλος αμυθητος
23 Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, il change la mer en brûle-parfums.	23 αναζει την αβυσσον ωσπερ χαλκειον ηγηται δε την θαλασσαν ωσπερ εξαλειπτρον
24 Il laisse derrière lui un sillage lumineux, l'abîme semble couvert d'une toison blanche.	24 τον δε ταρταρον της αβυσσου ωσπερ αιχμαλωτον ελογισατο αβυσσον εις περιπατον
25 Sur terre, il n'a point son pareil, il a été fait intrépide.	25 ουκ εστιν ουδεν επι της γης ομοιον αυτω πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων μου
26 Il regarde en face les plus hautains, il est roi sur tous les fils de l'orgueil.	26 παν υψηλον ορα αυτος δε βασιλευς παντων των εν τοις υδασιν