Job 4

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Eliphaz of Teman spoke next. He said:	1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν?
2 If we say something to you, wil you bear with us? Who in any case could refrain from speaking now?	2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;
3 You have schooled many others, giving strength to feeble hands;	3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας.
4 your words supported any who wavered and strengthened every failing knee.	4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.
5 And now your turn has come, and you lose patience, at the first touch on yourself you are overwhelmed!	5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι.
6 Does not your piety give you confidence, and your integrity of life give you hope?	6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;
7 Can you recal anyone guiltless that perished? Where then have the honest been wiped out?	7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;
8 I speak from experience: those who plough iniquity and sow disaster, reap just that.	8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας?
9 Under the breath of God, they perish: a blast of his anger, and they are destroyed;	9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται?
10 the lion's roars, his savage growls, like the fangs of a lion cub, are broken off.	10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν?
11 The lion dies for lack of prey and the lioness's whelps are dispersed.	11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.
12 I have received a secret revelation, a whisper has come to my ears;	12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου.
13 by night when dreams confuse the mind and slumber lies heavy on everyone,	13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,
14 a shiver of horror ran through me and fil ed al my bones with fright.	14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.
15 A breath slid over my face, the hairs of my body bristled.	15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν?
16 Someone stood there -- I did not know his face, but the form stayed there before my eyes. Silence --then I heard a voice,	16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,
17 'Can a mortal seem upright to God, would anybody seem pure in the presence of his Maker?	17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;
18 God cannot rely even on his own servants, even with his angels he finds fault.	18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα?
19 What then of those who live in houses of clay, who are founded on dust?	19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;
20 They are crushed as easily as a moth, between morning and evening they are ground to powder. Theyvanish for ever, with no one to bring them back.	20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.
21 Their tent-peg is snatched from them, and they die devoid of wisdom.'	21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια.