Job 32

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 These three men stopped arguing with Job, because he was convinced of his uprightness.	1 Επαυσαν δε και οι τρεις ουτοι ανθρωποι αποκρινομενοι προς τον Ιωβ, διοτι ητο δικαιος εις τους οφθαλμους αυτου.
2 But Elihu son of Barachel the Buzite, of the clan of Ram, became very angry. He fumed with rageagainst Job for thinking that he was right and God was wrong;	2 Τοτε εξηφθη ο θυμος του Ελιου, υιου του Βαραχιηλ του Βουζιτου, εκ της συγγενειας του Αραμ? κατα του Ιωβ εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι εδικαιονεν εαυτον μαλλον παρα τον Θεον.
3 and he was equal y angry with the three friends for giving up the argument and thus putting God in thewrong.	3 Και κατα των τριων αυτου φιλων εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι δεν ευρηκαν αποκρισιν και κατεδικασαν τον Ιωβ.
4 While they and Job were talking, Elihu had waited, because they were older than he was;	4 Ο δε Ελιου περιεμενε να λαληση προς τον Ιωβ, διοτι εκεινοι ησαν γεροντοτεροι αυτου.
5 but when he saw that the three men had not another word to say in answer, his anger burst out.	5 Οτε δε ο Ελιου ειδεν, οτι δεν ητο αποκρισις εν τω στοματι των τριων ανδρων, εξηφθη ο θυμος αυτου.
6 And Elihu son of Barachel the Buzite began to speak. He said: I am stil young, and you are old, so Iwas shy and hesitant to tel you what I know.	6 και απεκριθη ο Ελιου ο υιος του Βαραχιηλ του Βουζιτου και ειπεν? Εγω ειμαι νεος την ηλικιαν, και σεις γεροντες? δια τουτο εφοβηθην και συνεσταλην να σας φανερωσω την γνωμην μου.
7 I thought, 'Age ought to speak, advancing years wil convey wisdom.'	7 Εγω ειπα, Αι ημεραι ας λαλησωσι και το πληθος των ετων ας διδαξη, σοφιαν.
8 There is, you see, a spirit residing in humanity, the breath of God conferring intelligence.	8 Βεβαιως ειναι πνευμα εν τω ανθρωπω η εμπνευσις ομως του Παντοδυναμου συνετιζει αυτον.
9 Great age does not give wisdom, nor seniority fair judgement.	9 Οι μεγαλητεροι δεν ειναι παντοτε σοφοι? ουτε οι γεροντες νοουσι κρισιν.
10 And so I ask you for a hearing; now it is my turn to tel what I know.	10 Δια τουτο ειπα, Ακουσατε μου? θελω φανερωσει και εγω την γνωμην μου.
11 Up to now, I was hanging on your words, I paid attention to your arguments as each of you chose hiswords.	11 Ιδου, επροσμενα τους λογους σας? ηκροασθην τα επιχειρηματα σας, εωσου εξετασητε τους λογους.
12 I paid very close attention; and I see that none of you has confounded Job, not one of you has refutedwhat he says.	12 Και σας παρετηρουν, και ιδου, ουδεις εξ υμων ηδυνηθη να καταπειση τον Ιωβ, αποκρινομενος εις τους λογους αυτου?
13 So do not say, 'We have found wisdom; our teaching is divine and not human.'	13 δια να μη ειπητε, Ημεις ευρηκαμεν σοφιαν. Ο Θεος θελει καταβαλει αυτον, ουχι ανθρωπος.
14 I am not going to follow the same line of argument; my reply to Job wil be couched in different terms.	14 Εκεινος δε δεν διηυθυνε λογους προς εμε? και δεν θελω αποκριθη προς αυτον κατα τας ομιλιας σας.
15 They are nonplussed for an answer, words have failed them.	15 Εκεινοι ετρομαξαν, δεν απεκριθησαν πλεον? εχασαν τους λογους αυτων.
16 I have been waiting. Since they do not speak, since they have given up the argument,	16 Και περιεμενον, επειδη δεν ελαλουν? αλλ' ισταντο? δεν απεκρινοντο πλεον.
17 now I shal have my say, my turn has come to say what I know.	17 Ας αποκριθω και εγω το μερος μου? ας φανερωσω και εγω την γνωμην μου.
18 For I am ful of words and forced to speak by a spirit within me;	18 Διοτι ειμαι πληρης λογων? το πνευμα εντος μου με αναγκαζει.
19 within me, it feels like new wine seeking a vent, bursting out of new wine-skins.	19 Ιδου, η κοιλια μου ειναι ως οινος οστις δεν ηνοιχθη? ειναι ετοιμη να σπαση, ως ασκοι γλευκους.
20 To gain relief, I must speak, I must open my lips and reply.	20 Θελω λαλησει δια να αναπνευσω? θελω ανοιξει τα χειλη μου και αποκριθη.
21 I shall not take anyone's side, I shall not flatter anyone.	21 Μη γενοιτο να γεινω προσωποληπτης, μηδε να κολακευσω ανθρωπον.
22 I do not know how to flatter -- or my Creator would make short work of me.	22 Διοτι δεν εξευρω να κολακευω? ο Ποιητης μου ηθελε με αναρπασει ευθυς.