Job 10

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Since I have lost al taste for life, I shal give free rein to my complaining; I shal let my embittered soulspeak out.	1 Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου? θελω παραδοθη εις το παραπονον μου? θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
2 I shal say to God, 'Do not condemn me, tel me what your case is against me.	2 Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης? δειξον μοι δια τι με δικαζεις.
3 Is it right for you to attack me, in contempt for what you yourself have made, thus abetting theschemes of the wicked?	3 Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων;
4 Are your eyes mere human eyes, do you see as human beings see?	4 Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος;
5 Are you mortal like human beings? do your years pass as human days pass?	5 Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου,
6 You, who enquire into my faults and investigate my sins,	6 ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου;
7 you know very wel that I am innocent, and that no one can rescue me from your grasp.	7 Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα? και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου.
8 Your hands having shaped and created me, now you change your mind and mean to destroy me!	8 Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω? και με καταστρεφεις.
9 Having made me, remember, as though of clay, now you mean to turn me back into dust!	9 Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες? και εις χωμα θελεις με επιστρεψει.
10 Did you not pour me out like milk, and then let me thicken like curds,	10 Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον;
11 clothe me with skin and flesh, and weave me of bone and sinew?	11 Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας.
12 In your love you gave me life, and in your care watched over my every breath.	12 Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου?
13 Yet, al the while, you had a secret plan: I know that you were biding your time	13 ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου? εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου.
14 to see if I should sin and then not acquit me of my faults.	14 Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει.
15 Woe to me, if I am guilty; even if I am upright, I dare not lift my head, so overwhelmed with shameand drunk with pain am I!	15 Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε? και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου? ειμαι πληρης ατιμιας? ιδε λοιπον την θλιψιν μου,
16 Proud as a lion, you hunt me down, multiplying your exploits at my expense,	16 διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων? και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου.
17 attacking me again and again, your fury against me ever increasing, your troops assailing me, waveafter wave.	17 Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου? αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε.
18 Why did you bring me out of the womb? I should have perished then, unseen by any eye,	18 Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν.
19 a being that had never been, to be carried from womb to grave.	19 Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας? ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον.
20 The days of my life are few enough: turn your eyes away, leave me a little joy,	20 Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον,
21 before I go to the place of no return, to the land of darkness and shadow dark as death,	21 πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου?
22 where dimness and disorder hold sway, and light itself is like dead of night.	22 γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος.