1 Job respondió diciendo: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 También hoy, mi queja es un desafío, mientras gimo bajo el peso de su mano. | 2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω |
3 ¡Ah, si supiera cómo encontrarlo, si pudiera llegar hasta su tribunal! | 3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος |
4 Yo expondría mi causa ante él y llenaría mi boca de recriminaciones. | 4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων |
5 Sabría entonces cuál sería su respuesta, y estaría atento a lo que él me dijera. | 5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει |
6 ¿Le haría falta mucha fuerza para disputar conmigo? No, sólo bastaría que me prestara atención. | 6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται |
7 Allí, un hombre recto discutiría con él, y yo haría triunfar mi derecho para siempre. | 7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου |
8 Pero voy hacia adelante, y él no está, hacia atrás, y no lo percibo: | 8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα |
9 lo busco a la izquierda, y no lo diviso, vuelvo a la derecha, y no los veo. | 9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι |
10 Sin embargo, él sabe en qué camino estoy: si me prueba en mi crisol, saldré puro como el oro. | 10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον |
11 Mis pies han seguido sus pasos, me mantuve en su camino y no me desvié. | 11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω |
12 No me aparté del mandamiento de sus labios, guardé en mi pecho las palabras de su boca. | 12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου |
13 Pero él ya decidió: ¿quién lo hará volver atrás? Lo que él desea, lo hace. | 13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν |
14 El va a ejecutar mi sentencia, y hay en él muchos designios semejantes. | 14 - |
15 Por eso, le tengo temor, reflexiono, y tiemblo ante él. | 15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου |
16 Dios me ha quitado el ánimo, el Todopoderoso me ha llenado de espanto: | 16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με |
17 porque no son las tinieblas las que me aniquilan ni tampoco la oscuridad que cubre mi rostro. | 17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος |