1 υιε εαν εγγυηση σον φιλον παραδωσεις σην χειρα εχθρω | 1 My son, if thou be surety for thy friend, if thou hast stricken thy hand with a stranger, |
2 παγις γαρ ισχυρα ανδρι τα ιδια χειλη και αλισκεται χειλεσιν ιδιου στοματος | 2 Thou art snared with the words of thy mouth, thou art taken with the words of thy mouth. |
3 ποιει υιε α εγω σοι εντελλομαι και σωζου ηκεις γαρ εις χειρας κακων δια σον φιλον ιθι μη εκλυομενος παροξυνε δε και τον φιλον σου ον ενεγυησω | 3 Do this now, my son, deliver thyself, when thou art come into the hand of thy friend; go, humble thyself, and make sure thy friend. |
4 μη δως υπνον σοις ομμασιν μηδε επινυσταξης σοις βλεφαροις | 4 Give not sleep to thine eyes, nor slumber to thine eyelids. |
5 ινα σωζη ωσπερ δορκας εκ βροχων και ωσπερ ορνεον εκ παγιδος | 5 Deliver thyself as a roe from the hand of the hunter, and as a bird from the hand of the fowler. |
6 ιθι προς τον μυρμηκα ω οκνηρε και ζηλωσον ιδων τας οδους αυτου και γενου εκεινου σοφωτερος | 6 Go to the ant, thou sluggard; consider her ways, and be wise: |
7 εκεινω γαρ γεωργιου μη υπαρχοντος μηδε τον αναγκαζοντα εχων μηδε υπο δεσποτην ων | 7 Which having no guide, overseer, or ruler, |
8 ετοιμαζεται θερους την τροφην πολλην τε εν τω αμητω ποιειται την παραθεσιν [8α] η πορευθητι προς την μελισσαν και μαθε ως εργατις εστιν την τε εργασιαν ως σεμνην ποιειται [8β] ης τους πονους βασιλεις και ιδιωται προς υγιειαν προσφερονται ποθεινη δε εστιν πασιν και επιδοξος [8χ] καιπερ ουσα τη ρωμη ασθενης την σοφιαν τιμησασα προηχθη | 8 Provideth her meat in the summer, and gathereth her food in the harvest. |
9 εως τινος οκνηρε κατακεισαι ποτε δε εξ υπνου εγερθηση | 9 How long wilt thou sleep, O sluggard? when wilt thou arise out of thy sleep? |
10 ολιγον μεν υπνοις ολιγον δε καθησαι μικρον δε νυσταζεις ολιγον δε εναγκαλιζη χερσιν στηθη | 10 Yet a little sleep, a little slumber, a little folding of the hands to sleep: |
11 ειτ' εμπαραγινεται σοι ωσπερ κακος οδοιπορος η πενια και η ενδεια ωσπερ αγαθος δρομευς [11α] εαν δε αοκνος ης ηξει ωσπερ πηγη ο αμητος σου η δε ενδεια ωσπερ κακος δρομευς απαυτομολησει | 11 So shall thy poverty come as one that travelleth, and thy want as an armed man. |
12 ανηρ αφρων και παρανομος πορευεται οδους ουκ αγαθας | 12 A naughty person, a wicked man, walketh with a froward mouth. |
13 ο δ' αυτος εννευει οφθαλμω σημαινει δε ποδι διδασκει δε εννευμασιν δακτυλων | 13 He winketh with his eyes, he speaketh with his feet, he teacheth with his fingers; |
14 διεστραμμενη δε καρδια τεκταινεται κακα εν παντι καιρω ο τοιουτος ταραχας συνιστησιν πολει | 14 Frowardness is in his heart, he deviseth mischief continually; he soweth discord. |
15 δια τουτο εξαπινης ερχεται η απωλεια αυτου διακοπη και συντριβη ανιατος | 15 Therefore shall his calamity come suddenly; suddenly shall he be broken without remedy. |
16 οτι χαιρει πασιν οις μισει ο κυριος συντριβεται δε δι' ακαθαρσιαν ψυχης | 16 These six things doth the LORD hate: yea, seven are an abomination unto him: |
17 οφθαλμος υβριστου γλωσσα αδικος χειρες εκχεουσαι αιμα δικαιου | 17 A proud look, a lying tongue, and hands that shed innocent blood, |
18 και καρδια τεκταινομενη λογισμους κακους και ποδες επισπευδοντες κακοποιειν | 18 An heart that deviseth wicked imaginations, feet that be swift in running to mischief, |
19 εκκαιει ψευδη μαρτυς αδικος και επιπεμπει κρισεις ανα μεσον αδελφων | 19 A false witness that speaketh lies, and he that soweth discord among brethren. |
20 υιε φυλασσε νομους πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου | 20 My son, keep thy father's commandment, and forsake not the law of thy mother: |
21 αφαψαι δε αυτους επι ση ψυχη δια παντος και εγκλοιωσαι επι σω τραχηλω | 21 Bind them continually upon thine heart, and tie them about thy neck. |
22 ηνικα αν περιπατης επαγου αυτην και μετα σου εστω ως δ' αν καθευδης φυλασσετω σε ινα εγειρομενω συλλαλη σοι | 22 When thou goest, it shall lead thee; when thou sleepest, it shall keep thee; and when thou awakest, it shall talk with thee. |
23 οτι λυχνος εντολη νομου και φως και οδος ζωης ελεγχος και παιδεια | 23 For the commandment is a lamp; and the law is light; and reproofs of instruction are the way of life: |
24 του διαφυλασσειν σε απο γυναικος υπανδρου και απο διαβολης γλωσσης αλλοτριας | 24 To keep thee from the evil woman, from the flattery of the tongue of a strange woman. |
25 μη σε νικηση καλλους επιθυμια μηδε αγρευθης σοις οφθαλμοις μηδε συναρπασθης απο των αυτης βλεφαρων | 25 Lust not after her beauty in thine heart; neither let her take thee with her eyelids. |
26 τιμη γαρ πορνης οση και ενος αρτου γυνη δε ανδρων τιμιας ψυχας αγρευει | 26 For by means of a whorish woman a man is brought to a piece of bread: and the adulteress will hunt for the precious life. |
27 αποδησει τις πυρ εν κολπω τα δε ιματια ου κατακαυσει | 27 Can a man take fire in his bosom, and his clothes not be burned? |
28 η περιπατησει τις επ' ανθρακων πυρος τους δε ποδας ου κατακαυσει | 28 Can one go upon hot coals, and his feet not be burned? |
29 ουτως ο εισελθων προς γυναικα υπανδρον ουκ αθωωθησεται ουδε πας ο απτομενος αυτης | 29 So he that goeth in to his neighbour's wife; whosoever toucheth her shall not be innocent. |
30 ου θαυμαστον εαν αλω τις κλεπτων κλεπτει γαρ ινα εμπληση την ψυχην πεινων | 30 Men do not despise a thief, if he steal to satisfy his soul when he is hungry; |
31 εαν δε αλω αποτεισει επταπλασια και παντα τα υπαρχοντα αυτου δους ρυσεται εαυτον | 31 But if he be found, he shall restore sevenfold; he shall give all the substance of his house. |
32 ο δε μοιχος δι' ενδειαν φρενων απωλειαν τη ψυχη αυτου περιποιειται | 32 But whoso committeth adultery with a woman lacketh understanding: he that doeth it destroyeth his own soul. |
33 οδυνας τε και ατιμιας υποφερει το δε ονειδος αυτου ουκ εξαλειφθησεται εις τον αιωνα | 33 A wound and dishonour shall he get; and his reproach shall not be wiped away. |
34 μεστος γαρ ζηλου θυμος ανδρος αυτης ου φεισεται εν ημερα κρισεως | 34 For jealousy is the rage of a man: therefore he will not spare in the day of vengeance. |
35 ουκ ανταλλαξεται ουδενος λυτρου την εχθραν ουδε μη διαλυθη πολλων δωρων | 35 He will not regard any ransom; neither will he rest content, though thou givest many gifts. |