1 Um governador sábio julga o seu povo; o governo de um homem sensato será estável. | 1 κριτης σοφος παιδευσει τον λαον αυτου και ηγεμονια συνετου τεταγμενη εσται |
2 Tal o juiz do povo, tais os seus ministros; tal o governador da cidade, tais os seus habitantes. | 2 κατα τον κριτην του λαου ουτως και οι λειτουργοι αυτου και κατα τον ηγουμενον της πολεως παντες οι κατοικουντες αυτην |
3 Um rei privado de juízo perde o seu povo, as cidades povoam-se pelo bom senso dos que governam. | 3 βασιλευς απαιδευτος απολει τον λαον αυτου και πολις οικισθησεται εν συνεσει δυναστων |
4 O domínio sobre um país está na mão de Deus. Ele lhe suscitará no tempo oportuno um governador útil. | 4 εν χειρι κυριου η εξουσια της γης και τον χρησιμον εγερει εις καιρον επ' αυτης |
5 A prosperidade do homem está na mão de Deus; é ele que põe na fronte do escriba um sinal de honra. | 5 εν χειρι κυριου ευοδια ανδρος και προσωπω γραμματεως επιθησει δοξαν αυτου |
6 Não te recordes de nenhuma injustiça causada pelo próximo, nada faças por um procedimento injusto. | 6 επι παντι αδικηματι μη μηνιασης τω πλησιον και μη πρασσε μηδεν εν εργοις υβρεως |
7 O orgulho é abominável a Deus e aos homens; e toda a iniqüidade das nações provoca horror. | 7 μισητη εναντι κυριου και ανθρωπων υπερηφανια και εξ αμφοτερων πλημμελης η αδικια |
8 Um reino passa de um povo a outro, por causa das injustiças, dos ultrajes e de fraudes diversas. | 8 βασιλεια απο εθνους εις εθνος μεταγεται δια αδικιας και υβρεις και χρηματα |
9 Nada há mais criminoso do que a avareza; de que se orgulha o que é terra e cinza? | 9 τι υπερηφανευεται γη και σποδος οτι εν ζωη ερριψα τα ενδοσθια αυτου |
10 Nada há mais iníqüo do que o amor ao dinheiro; aquele que o ama chega até a vender a sua alma. Vivo ainda, despojou-se de suas próprias entranhas. | 10 μακρον αρρωστημα σκωπτει ιατρος και βασιλευς σημερον και αυριον τελευτησει |
11 A duração de todo o poder é breve; uma doença prolongada cansa o médico. | 11 εν γαρ τω αποθανειν ανθρωπον κληρονομησει ερπετα και θηρια και σκωληκας |
12 O médico atalha um breve mal-estar; assim, um que hoje é rei amanhã morrerá. | 12 αρχη υπερηφανιας ανθρωπου αφιστασθαι απο κυριου και απο του ποιησαντος αυτον απεστη η καρδια αυτου |
13 Quando o homem está morto, tem por herança serpentes, bichos e vermes. | 13 οτι αρχη υπερηφανιας αμαρτια και ο κρατων αυτης εξομβρησει βδελυγμα δια τουτο παρεδοξασεν κυριος τας επαγωγας και κατεστρεψεν εις τελος αυτους |
14 O início do orgulho num homem é renegar a Deus, | 14 θρονους αρχοντων καθειλεν ο κυριος και εκαθισεν πραεις αντ' αυτων |
15 pois seu coração se afasta daquele que o criou, porque o princípio de todo pecado é o orgulho; aquele que nele se compraz será coberto de maldições, e acabará sendo por elas derrubado. | 15 ριζας εθνων εξετιλεν ο κυριος και εφυτευσεν ταπεινους αντ' αυτων |
16 Eis porque o Senhor desonrou a assembléia dos maus, e os destruiu para sempre. | 16 χωρας εθνων κατεστρεψεν ο κυριος και απωλεσεν αυτας εως θεμελιων γης |
17 Deus derrubou os tronos dos chefes orgulhosos e em lugar deles fez sentar homens pacíficos. | 17 εξηρεν εξ αυτων και απωλεσεν αυτους και κατεπαυσεν απο γης το μνημοσυνον αυτων |
18 Deus fez secar as raízes das nações arrogantes, e implantou os humildes entre as mesmas nações. | 18 ουκ εκτισται ανθρωποις υπερηφανια ουδε οργη θυμου γεννημασιν γυναικων |
19 O Senhor destruiu as terras das nações, e as arruinou até os alicerces. | 19 σπερμα εντιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα εντιμον ποιον οι φοβουμενοι τον κυριον σπερμα ατιμον ποιον σπερμα ανθρωπου σπερμα ατιμον ποιον οι παραβαινοντες εντολας |
20 Destruiu muitas delas e exterminou-as, apagou a sua lembrança de sobre a terra. | 20 εν μεσω αδελφων ο ηγουμενος αυτων εντιμος και οι φοβουμενοι κυριον εν οφθαλμοις αυτου |
21 Deus apaga a memória dos orgulhosos, enquanto faz perdurar a dos humildes de coração. | 21 - |
22 O orgulho não foi criado para os homens, nem a cólera para o sexo feminino. | 22 πλουσιος και ενδοξος και πτωχος το καυχημα αυτων φοβος κυριου |
23 A raça do homem que teme a Deus será honrada; será desonrado aquele que desprezar os preceitos do Senhor. | 23 ου δικαιον ατιμασαι πτωχον συνετον και ου καθηκει δοξασαι ανδρα αμαρτωλον |
24 Entre os seus irmãos, a homenagem é feita para aquele que os governa; aqueles que temem a Deus serão honrados na presença do Senhor. | 24 μεγισταν και κριτης και δυναστης δοξασθησεται και ουκ εστιν αυτων τις μειζων του φοβουμενου τον κυριον |
25 Rico, nobre ou pobre, sua glória é o temor do Senhor. | 25 οικετη σοφω ελευθεροι λειτουργησουσιν και ανηρ επιστημων ου γογγυσει |
26 Não desprezes o homem justo, ainda que pobre; não enalteças um pecador, ainda que rico, | 26 μη σοφιζου ποιησαι το εργον σου και μη δοξαζου εν καιρω στενοχωριας σου |
27 O grande, o justo e o poderoso recebem homenagens, mas ninguém é maior do que aquele que teme a Deus. | 27 κρεισσων εργαζομενος και περισσευων εν πασιν η περιπατων δοξαζομενος και απορων αρτων |
28 Homens livres serão os súditos de um escravo sensato. Repreendido, o homem prudente e bem educado não murmura, e o ignorante não será honrado. | 28 τεκνον εν πραυτητι δοξασον την ψυχην σου και δος αυτη τιμην κατα την αξιαν αυτης |
29 Não te orgulhes do trabalho que fazes, não sejas indolente no tempo da adversidade. | 29 τον αμαρτανοντα εις την ψυχην αυτου τις δικαιωσει και τις δοξασει τον ατιμαζοντα την ζωην αυτου |
30 Mais vale o trabalho e abundância, do que o jactancioso que não tem pão. | 30 πτωχος δοξαζεται δι' επιστημην αυτου και πλουσιος δοξαζεται δια τον πλουτον αυτου |
31 Meu filho, conserva tua alma na doçura, e dá-lhe a honra que merece. | 31 ο δεδοξασμενος εν πτωχεια και εν πλουτω ποσαχως και ο αδοξος εν πλουτω και εν πτωχεια ποσαχως |
32 Aquele que peca contra si mesmo, que o justificará? Quem devolverá a honra a quem desonrou sua vida? | |
33 Um pobre é honrado pelo seu conhecimento e temor a Deus; há quem o é por causa de suas riquezas. | |
34 Mas quanta glória teria se fosse rico aquele que é honrado, mesmo sendo pobre! Mas o que se gloria de sua riqueza, acautele-se para não se tornar pobre. | |