1 Elifaz de Temán replicó, diciendo: | 1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει |
2 ¿Puede un hombre ser útil a Dios? Incluso el más capaz, ¿le es útil en algo? | 2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην |
3 ¿Le importa al Todopoderoso que tú seas justo? ¿Obtiene una ganancia si tu conducta es perfecta? | 3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου |
4 ¿Es por tu piedad que te reprueba y entabla un juicio contigo? | 4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν |
5 ¿No es más bien por tu enorme maldad y porque tus faltas no tienen límite? | 5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι |
6 Tú exigías sin motivo prendas a tus hermanos y despojabas de su ropa a los desnudos. | 6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου |
7 No dabas de beber al extenuado y negabas el pan al hambriento. | 7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον |
8 «¡El país pertenece al de brazo fuerte; el privilegiado se instala en él!». | 8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης |
9 Despedías a las viudas con las manos vacías y quebraban los brazos de los huérfanos. | 9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας |
10 Por eso ahora estás rodeado de lazos y te estremece un terror repentino. | 10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος |
11 Se oscureció la luz, y no ves; te sumergen las aguas desbordadas. | 11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν |
12 ¿No está Dios en la cima del cielo? ¡Mira qué alta es la bóveda estrellada! | 12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν |
13 Por eso dijiste: «¿Qué sabe Dios? ¿Puede juzgar a través de los nubarrones? | 13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει |
14 Las nubes lo tapan, no puede ver; él se pasea por los bordes del cielo». | 14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται |
15 ¿Quieres seguir por el camino antiguo que recorrieron los hombres perversos? | 15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι |
16 Ellos fueron arrebatados antes de tiempo, cuando un río inundó sus cimientos. | 16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων |
17 Decían a Dios: «¡Apártate de nosotros! ¿Qué puede hacernos el Todopoderoso?». | 17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ |
18 Y aunque él llenaba sus casas de bienes, el designio de los malvados seguía lejos de él. | 18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου |
19 Los justos lo ven y se alegran, el inocente se burla de ellos: | 19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν |
20 «¿No ha sido aniquilada su fortuna y el fuego devoró hasta sus residuos?». | 20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ |
21 Llega a un acuerdo con Dios, reconcíliate, y así alcanzarás la felicidad. | 21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις |
22 Recibe la instrucción de sus labios y guarda sus palabras en tu corazón. | 22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου |
23 Si vuelves al Todopoderoso con humildad y alejas de tu carpa la injusticia; | 23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον |
24 si arrojas el oro en el polvo y el oro de Ofir entre las piedras del torrente, | 24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ |
25 entonces el Todopoderoso será tu oro, él será un montón de plata para ti. | 25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον |
26 En el Todopoderoso estará tu deleite y levantarás tu rostro hacia Dios. | 26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως |
27 Tú le suplicarás y él te escuchará, y podrás cumplir tus votos. | 27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας |
28 Si te propones algo, te saldrá bien, y sobre tus senderos brillará la luz. | 28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος |
29 Porque él humilla la altivez del soberbio pero salva al que baja los ojos. | 29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει |
30 El libra al hombre inocente, y tú te librarás por la pureza de tus manos. | 30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου |