Canticum Canticorum 7

¹ (Sponsa)Quid videbis in Sulamite, nisi choros castrorum ?
(Chorus)Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis !
Juncturæ femorum tuorum sicut monilia
quæ fabricata sunt manu artificis.

² Umbilicus tuus crater tornatilis,
numquam indigens poculis.
Venter tuus sicut acervus tritici vallatus liliis.
³ Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
gemelli capreæ.
⁴ Collum tuum sicut turris eburnea ;
oculi tui sicut piscinæ in Hesebon
quæ sunt in porta filiæ multitudinis.
Nasus tuus sicut turris Libani,
quæ respicit contra Damascum.
⁵ Caput tuum ut Carmelus ;
et comæ capitis tui sicut purpura regis
vincta canalibus.
⁶ (Sponsus)Quam pulchra es, et quam decora,
carissima, in deliciis !
⁷ Statura tua assimilata est palmæ,
et ubera tua botris.
⁸ Dixi : Ascendam in palmam,
et apprehendam fructus ejus ;
et erunt ubera tua sicut botri vineæ,
et odor oris tui sicut malorum.
⁹ Guttur tuum sicut vinum optimum,
dignum dilecto meo ad potandum,
labiisque et dentibus illius ad ruminandum.
¹⁰ (Sponsa)Ego dilecto meo,
et ad me conversio ejus.
¹¹ Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,
commoremur in villis.
¹² Mane surgamus ad vineas :
videamus si floruit vinea,
si flores fructus parturiunt,
si floruerunt mala punica ;
ibi dabo tibi ubera mea.
¹³ Mandragoræ dederunt odorem
in portis nostris omnia poma :
nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.