1 « Per questo il mio cuore tremò e balzò fuori dal suo posto. | 1 Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης. |
2 Udite, udite tra lo spavento la sua voce, e il rombo che vien fuori dalla sua bocca! | 2 Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου. |
3 Egli gira il suo sguardo sotto tutti i cieli, e la sua luce va fino all'estremità della terra. | 3 Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης. |
4 Dietro di lui rugge il suono, egli tuona colla voce della sua grandezza; e udita la sua voce, non si potrà seguirne la traccia. | 4 Κατοπιν αυτου βοα φωνη? βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου? και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη. |
5 Dio tonerà mirabilmente colla sua voce. Egli fa grandi e imperscrutabili cose. | 5 Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου? καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν. |
6 Egli comanda alla neve di cadere sulla terra, alle piogge invernali, alle impetuose procelle. | 6 Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην? και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου. |
7 Egli mette un sigillo sulla mano d'ogni uomo, affinchè ciascuno conosca le sue opere. | 7 Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου? δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου. |
8 La fiera si ritira nella sua tana, e sta ferma nel suo covile. | 8 Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων. |
9 La tempesta esce dai recessi, il freddo dal settentrione. | 9 Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα. |
10 Al soffio di Dio il ghiaccio s'indurisce, e di nuovo si sciolgono in abbondanza le nevi, | 10 Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος? και το πλατος των υδατων στερεουται. |
11 il frumento brama le nuvole, e le nuvole spandono la loro luce. | 11 Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην? το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη? |
12 ESse vanno errando all'intorno, dovunque le guidi il volere di Colui che le governa, per eseguire i suoi ordini sulla superficie della terra, | 12 και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης? |
13 sia in una tribù, sia nella sua terra, sia in qualche altro luogo in cui la sua misericordia avrà loro ordinato di trovarsi. | 13 καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος. |
14 Ascolta, o Giobbe, queste cose, fermati a considerare le maraviglie di Dio. | 14 Ακροασθητι τουτο, Ιωβ? σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου. |
15 Sai forse quando Dio abbia comandato alle piogge di far apparire la luce delle sue nuvole? | 15 Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου; |
16 Hai tu conosciute le grandi vie delle nubi e le scienze perfette? | 16 Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν; |
17 Non sono forse calde le tue vesti quando l'austro soffia sopra la terra? | 17 Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου; |
18 Hai forse con lui fabbricati i cieli, che sono saldissimi come se fossero gettati in bronzo? | 18 Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον; |
19 Insegnaci quello che potremo dirgli, giacché noi siamo involti nelle tenebre. | 19 Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον? ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους. |
20 Chi gli racconterà quello che dico io? Se un uomo ardirà parlargli, resterà annientato. | 20 Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη. |
21 Ma ora gli uomini non vedono la luce; l'aria all'improvviso s'addensa di nubi: il vento che passa le dissiperà. | 21 Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο, |
22 L'oro viene dal settentrione, e a Dio si rende lode con timore. | 22 και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω. |
23 Noi non possiamo degnamente arrivare a lui. Egli è grande nella potenza, nel giudizio e nella giustizia, ed è ineffabile. | 23 Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον? ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει. |
24 Per questo gli uomini lo temeranno, e nessuno di quelli che si credono saggi ardirà contemplarlo ». | 24 Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον? ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον. |