1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Aggiugnendo ancora Eliu queste cose: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 Sostieni me uno poco, e mostreroe a te; ancora io ho da parlare, per quello che s' appartiene a Dio. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Ripeterò la mia scienza dal principio, e lo mio operatore proverò giusto. |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 Veramente sanza falsità sono li miei sermoni, e per perfetta scienza si proverà a te. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Iddio li potenti non caccia, conciosia cosa che egli sia potente. |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 Ma non salva gli malvagi, e lo giudicio alli poveri dà. |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 Non toglie dal giusto li suoi occhii, e li re nella sedia alluoga in perpetuo, e ivi si dirizzano. |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 E se saranno stati nelle catene, e sieno legati colle funi della povertade, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 dimostrerà a loro le loro opere e le loro fellonie, perciò che sono stati sforzati. |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 E rivelerà le orecchie loro, acciò che li corregga; e favellerà, acciò che loro si partano dalla iniquitade. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 S'elli udiranno e osserveranno, compiranno li dì loro in bene, e li loro anni nella gloria. |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 Ma se non udiranno, passeranno per il coltello, e saranno consumati nella sciocchezza. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 Gli simulatori e astuti pròvocano l'ira di Dio; e non chiameranno, quando saranno legati. |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 E morirà nella tempesta l' anima loro, e la vita loro sarà intra li tristi e vili. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Scamperà lo povero della sua angoscia, e rivelerà le orecchie sue nelle tribulazioni. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 Adunque salverà te della bocca stretta largamente, e non avente fondamento sotto sè; e lo riposo sarae alla tua mensa pieno d' abbondanza. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 La tua cagione, quasi come del malvagio, è giudicata; e la cagione (tua) e lo giudicio tu riceverai. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Adunque non soperchii a te l'ira, acciò che tu costringa alcuno; nè la moltitudine delli doni inchini te. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Lascia stare la tua grandezza sanza tribulazione, e tutti li robusti colla fortezza. |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 Non prolungare la notte, acciò che li popoli salgano per quelle. |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Guàrdati che tu non declini alla iniquitade; certo questa incominciasti a seguitare dopo la miseria. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Ecco, Iddio altissimo nella sua fortezza, e niuno è simile a lui nelli rapportatori della legge. |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 Chi potrà cercare le sue vie? ovvero chi gli potrà dire ch' egli abbia adoperato la iniquitade? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Ricòrdati che non sai lo suo lavorìo, del quale cantarono gli uomini. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Tutti gli uomini veggono lui, ciascuno ragguarda da lunga. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Ecco, lo Iddio grande vincente la nostra scienza; e lo numero degli anni suoi non si puote stimare. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 Il quale toglie le goccie della piova, e disparge li venti piovali a modo di gorghi (profondi), |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 i quali piovono da nuvoli, i quali cuoprono ogni cosa di sopra. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 Se vorrà stendere i nuvoli, come suo tetto, |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 e folgorare collo lume suo di sopra, coprirâ l'estremità del mare. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 Per queste cose giudica li popoli, e dà l' esca a tutti i mortali. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 Nelle mani nasconde la luce, e condanna lei, che anche venga. |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 Annunzia di quella all' amico suo, che sia sua possessione, e a lei possa salire. |