1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Poi Eliu, continuando a parlare, disse: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 « Sopportami un poco, e t'istruirò, perchè ho ancora da parlare in difesa di Dio. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Prenderò la mia scienza dal suo principio, e proverò che il mio creatore è giusto. |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 Per certo i miei discorsi sono senza menzogna, e la mia perfetta scienza ti sarà provata. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Dio non rigetta i potenti, perchè egli stesso è potente, |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 ma non salva gli empi, e fa giustizia ai poveri. |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 Egli non toglie i suoi occhi dal giusto. Egli colloca per sempre i re sul trono ed essi sono esaltati |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 e se sono stretti in camene e avvinti dai legami della miseria, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 iddio farà loro veder le loro opere, le loro sceleratezze, le loro violenze, |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 aprirà pure loro le orecchie per correggerli, e parlerà loro perchè si ritraggano dall'iniquità. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Se ascolteranno, e obbediranno, finiranno i loro giorni nella felicità, e i loro anni nella gloria; |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 ma se non ascolteranno, passeran per la spada e periranno nella loro stoltezza. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 I simulatori e i doppi di cuore provocano l'ira di Dio; nè implorano Dio quando sono in catene. |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 La loro anima perirà nella tempesta e la loro vita perirà tra gli effeminati. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Dio libererà il povero dalle strettezze, e gli aprirà l'orecchio nella tribolazione. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 Egli adunque ti salverà dall'abisso stretto e senza fondo, e ti metterà al laigo, e ti riposerai alla tua mensa, carica di grasse vivande. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 La tua causa è stata giudicata come quella d'un empio: riceverai secondo la causa e la condanna. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Dunque non ti far prendere dall'ira in modo da opprimere qualcuno, e non andar fuori di strada per la gran quantità dei doni. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Umilia la tua grandezza, senza esservi costretto dalla sferza, ciò che è forte e potente. |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 Non protrarre la notte, affinchè nel luo go di essi salgano i popoli. |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Guardati dall'andar verso l'iniquità, perchè cominciasti a seguirla dopo la miseria. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Ecco, Dio è sublime nella sua potenza, e nessun dei legislatori è simile a lui. |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 Chi potrà scrutare le sue vie? Chi può dirgli: Tu hai fatto ingiustizia? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Ricordati che tu non comprendi la sua opera, dagli uomini celebrata coi canti. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Tutti gli uomini lo vedono, ciascuno lo mira da lungi. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Ecco, Dio è grande e sorpassa ogni nostra scienza, il numero dei suoi anni è incalcolabile. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 Egli distacca le stille della pioggia e versa gli acquazzoni a torrenti, |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 che erompono dalle nubi, le quali coprono tutto in alto. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 Egli distende quando vuole le nuvole, come la sua tenda, |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 e di lassù manda folgori e lampi, e copre gli ultimi lidi del mare. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 Con questi mezzi egli giudica i popoli e dà nutrimento a gran numero di morteli. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 nelle sue mani nasconde la luce e le comanda di tornare di nuovo. |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 Egli fa capire a chi lo ama che essa è in suo dominio e che ad essa può salire ». |