ΙΩΒ - Giobbe - Job 36

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει	1 Élihou continua et dit:
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις	2 Encore un moment de patience, je veux t’instruire; j’ai plus à dire en faveur de Dieu.
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω	3 Je veux donner raison à mon Créateur, et publier ce que je sais aussi loin que possible.
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις	4 Car cette fois, ce sont des paroles qui valent, celui qui te parle est un homme entendu.
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας	5 Comprends donc! Dieu est très fort, mais il ne méprise pas l’homme au cœur pur;
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει	6 il ne laisse pas vivre le méchant, alors qu’il fait justice aux malheureux;
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται	7 il ne détourne pas ses yeux des justes. S’il place des rois sur le trône, il les met pour qu’ils y restent. Mais s’ils tombent dans l’orgueil,
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας	8 ils se retrouvent liés avec des chaînes, pris dans les cordes du malheur.
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν	9 Dieu leur montre alors leur conduite, et toutes ces fautes dont ils se glorifiaient.
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας	10 Il leur donne ainsi un avertissement, un ordre de se détourner du mal.
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις	11 S’ils écoutent et le servent, leur vie s’achèvera dans le bonheur, ce seront des années plaisantes.
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν	12 S’ils n’écoutent pas, il les envoie vers la sortie: il leur faut mourir puisqu’ils n’ont pas compris.
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους	13 Ce sont des cœurs déloyaux: ils se rebellent au lieu de supplier quand Dieu les enchaîne;
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων	14 ils meurent en pleine jeunesse, leur vie s’achève après l’adolescence.
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει	15 Dieu sauve les pauvres par leur pauvreté, il les enseigne à travers leur misère.
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος	16 Vois, il t’arrachera aux crocs de la détresse: à la place ce sera l’abondance sans limites, ta table regorgera de bonnes choses.
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα	17 Tu feras alors le procès des méchants, entre tes mains seront la justice et le droit.
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις	18 Ne te laisse donc pas mener par la colère, ne te laisse pas séduire par la richesse.
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν	19 Fais rendre compte au grand comme au sans-avoir, au puissant comme au faible.
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων	20 N’écrase pas ceux qui ne te sont rien, pour mettre à leur place des gens de ta famille.
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας	21 Tu te garderas de dévier vers le mal, car c’est pour cela que le malheur t’a frappé.
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης	22 Vois, Dieu est souverain dans sa force, quel maître pourrait l’égaler?
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα	23 Qui lui fera rendre compte, et lui dira: “Tu as mal agi”?
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες	24 Pense donc à glorifier son œuvre, que tant d’hommes ont déjà chantée.
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι	25 Tout humain en a le spectacle, chacun la contemple de loin.
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος	26 Oui, Dieu est grand, au-delà de ce qu’on en sait, quel nombre d’années! nul n’en fera le compte.
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην	27 Il attire les gouttes d’eau, les vapeurs qui se feront pluie.
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος	28 Les nuages déversent la pluie et la répartissent sur le monde des hommes.
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου	29 36:31 C’est ainsi qu’il nourrit les peuples et leur donne en très grand la nourriture.
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν	30 36:29 Qui comprendra le déploiement des nues, et le tonnerre qui gronde dans le ciel?
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι	31 36:30 Voici qu’il déploie les nuées pour en couvrir la mer immense.
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι	32 Il brandit l’éclair à deux mains et lui dit où il doit frapper.
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας	33 Il en avertit les bergers, tout comme le troupeau qui flaire la tempête.