1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Depois Eliú prosseguiu nestes termos: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 Espera um pouco e te instruirei, tenho ainda palavras em defesa de Deus; |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 irei buscar longe a minha ciência, e justificarei meu Criador. |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 Minhas palavras não são certamente mentirosas, estás tratando com um homem de ciência sólida. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Deus é poderoso, mas não é arrogante, é poderoso por sua ciência: |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 não deixa viver o mau, faz justiça aos aflitos, |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 não afasta os olhos dos justos; e os faz assentar com os reis no trono, numa glória eterna. |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 Se vierem a cair presos, ou se forem atados com os laços da infelicidade, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 ele lhes faz reconhecer as suas obras, e as faltas que cometeram por orgulho; |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 e abre-lhes os ouvidos para corrigi-los, e diz-lhes que renunciem à iniqüidade. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Se escutam e obedecem, terminam seus dias na felicidade, e seus anos na delícia; |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 se não, morrem de um golpe, expiram por falta de sabedoria. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 Os corações ímpios são entregues à cólera; não clamam a Deus quando ele os aprisiona, |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 morrem em plena mocidade, a vida deles passa como a dos efeminados. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Mas Deus salvará o pobre pela sua miséria, e o instrui pelo sofrimento. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 A ti também retirará das fauces da angústia, numa larga liberdade, e no repouso de uma mesa bem guarnecida. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 E tu te comportas como um malvado, com o risco de incorrer em sentença e penalidade. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Toma cuidado para que a cólera não te inflija um castigo, e que o tamanho do resgate não te perca. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Levará ele em conta teu grito na aflição, e todos os esforços do vigor? |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 Não suspires pela noite, para que os povos voltem para seus lugares. |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Guarda-te de declinar para a iniqüidade, e de preferir a injustiça ao sofrimento. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Vê, Deus é sublime em seu poder. Que senhor lhe é comparável? |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 Quem lhe fixou seu caminho? Quem pode dizer-lhe: Fizeste mal? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Antes pensa em glorificar sua obra, que os humanos celebram em seus cantos. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Todos os homens a contemplam; o mortal a considera de longe. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Deus é grande demais para que o possamos conhecer; o número de seus anos é incalculável. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 Atrai as gotinhas de água para transformá-las em chuva no nevoeiro, |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 as nuvens as espalham, e as destilam sobre a multidão dos homens. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 Quem pode compreender como se estendem as nuvens, e o estrépito de sua tenda? |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 Espalha em volta dele a sua luz, e cobre os cimos das montanhas. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 É por esse meio que nutre os povos, e fornece-lhes abundância de alimentos. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 Nas suas mãos estende o raio, fixa-lhe o alvo a atingir; |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 seu estrondo o anuncia, o rebanho também anuncia aquele que se aproxima. |