ΙΩΒ - Giobbe - Job 36

LXX	NOVA VULGATA
1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει	1 Addens quoque Eliu haec locutus est:
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις	2 “ Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω	3 Repetam scientiam meam a longe et Factori meo tribuam iustitiam.
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις	4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfectus scientia adest tecum.
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας	5 Deus potens est; non abicit, potens virtute cordis.
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει	6 Non vivere faciet impium, sed iudicium pauperibus tribuit.
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται	7 Non auferet a iusto oculos suos et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας	8 Et si fuerint vincti compedibus et vinciantur funibus paupertatis,
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν	9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας	10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat, et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις	11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono et annos suos in deliciis.
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν	12 Si autem non audierint, transibunt per canalem mortis et consumentur in stultitia.
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους	13 Impii corde sibi reponent iram Dei neque clamabunt, cum vincti fuerint.
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων	14 Morietur in iuventute anima eorum, et vita eorum in adulescentia.
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει	15 Eripiet de angustia sua pauperem et revelabit in tribulatione aurem eius.
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος	16 Igitur salvabit te de ore angusto, amplitudo et non angustiae erunt sub te; requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα	17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque tenebunt.
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις	18 Cave, ne te seducat abundantia, nec multitudo donorum inclinet te.
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν	19 Nonne proferetur clamor tuus nisi in angustia? Et omnes conatus roboris?
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων	20 Ne inhies nocti, ut ascendat turba pro eis.
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας	21 Cave, ne declines ad iniquitatem; propter hoc enim expertus es miseriam.
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης	22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua. Quis ei similis doctor?
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα	23 Quis poterit scrutari vias eius, aut quis potest ei dicere: “Operatus es iniquitatem”?
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες	24 Memento, ut magnifices opus eius, de quo cecinerunt viri.
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι	25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος	26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram; numerus annorum eius inaestimabilis.
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην	27 Qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar fluminis,
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος	28 quos nubes effundunt, stillantes super homines multos.
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου	29 Profecto quis intellegit dilatationem nubium, strepitum tabernaculi eius?
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν	30 Ecce extendit circum se lumen suum et fundamenta maris texit.
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι	31 Per haec enim iudicat populos et dat escas copiose.
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι	32 In manibus abscondit lucem et praecipit ei, ut percutiat.
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας	33 Fragor eius de eo annuntiat, zelans ira contra iniquitatem.