1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Eliu proseguì dicendo: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 "Aspetta un poco e ti istruirò, perché ci sono altre cose da dire in difesa di Dio. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Attingerò la mia scienza da lontano, per rendere giustizia a colui che mi ha creato. |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 Certo, le mie parole non sono menzognere, un sapiente consumato parla con te. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Ecco, Dio è grande e non si ritrae, è potente per la fermezza delle sue decisioni. |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 Non lascia vivere il malvagio e rende giustizia ai poveri. |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 Non distoglie dai giusti i suoi occhi, li fa sedere sul trono insieme ai re e li esalta per sempre. |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 Ma se vengono legati in catene e sono stretti con corde di afflizione, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 fa loro conoscere le opere loro e le loro infedeltà, perché insuperbirono. |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 Apre loro gli orecchi per la correzione e li esorta ad allontanarsi dal male. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Se ascoltano e si sottomettono, finiranno i loro giorni nel benessere ed i loro anni nelle delizie. |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 Ma se non ascoltano, periranno di spada; spireranno senza rendersene conto. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 I perversi di cuore accumulano ira, non invocano aiuto, quando Dio li avvince in catene. |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 Pèrdono la vita in piena gioventù e la loro esistenza tra gli ieroduli. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Ma egli salva il povero mediante l'afflizione e gli schiude l'udito mediante la sofferenza. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 Anche te intende sottrarre dal morso dell'angustia; avrai in cambio un luogo ampio e aperto, e la tavola che ti sarà servita sarà colma di vivande grasse. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 Ma se tu incorri in un verdetto di condanna, verdetto e giudizio vinceranno. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 La collera non ti trascini all'imprudenza, non ti seduca l'abbondanza del riscatto. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Varrà forse davanti a lui la tua implorazione nell'angustia, o tutte le risorse della tua forza? |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 Non sospirare a quella notte, quando i popoli vanno al loro luogo! |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Bada di non volgerti all'iniquità, perché per questo sei stato provato dall'afflizione. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Ecco, Dio è sublime nella sua potenza; quale maestro lo può uguagliare? |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 Chi può indicargli il cammino, e chi può dirgli: "Hai commesso ingiustizia"? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Ricòrdati di celebrare la sua opera, che altri uomini hanno cantato. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Tutti gli uomini la ammirano, i mortali la contemplano da lontano. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Sì, Dio è grande, anche se non lo riconosciamo; il numero dei suoi anni è incalcolabile. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 Egli attira le gocce d'acqua, che si condensano in vapore per la pioggia, |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 che le nubi riverseranno, grondando sugli uomini in gran quantità. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 Chi può calcolare l'estensione delle nubi, l'alta posizione della sua tenda? |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 Ecco, come si spande la sua luce, con essa ricopre la profondità del mare. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 In tal modo sostenta i popoli, e dà loro il cibo in abbondanza. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 Arma le mani di folgori e le scaglia contro il bersaglio. |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 Il suo tuono lo annuncia, attira l'ira contro l'iniquità. |