Livre de Job 32

JERUSALEM	LXX
1 Ces trois hommes cessèrent de répondre à Job parce qu'il s'estimait juste.	1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων
2 Mais voici que se mit en colère Elihu, fils de Barakéel le Buzite, du clan de Ram. Sa colère s'enflammacontre Job parce qu'il prétendait avoir raison contre Dieu;	2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου
3 elle s'enflamma également contre ses trois amis, qui n'avaient plus rien trouvé à répliquer et ainsiavaient laissé les torts à Dieu.	3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη
4 Tandis qu'ils parlaient avec Job, Elihu avait attendu, car ils étaient ses anciens;	4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις
5 mais quand il vit que ces trois hommes n'avaient plus de réponse à la bouche, sa colère éclata.	5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου
6 Et il prit la parole, lui, Elihu, fils de Barakéel le Buzite, et il dit: Je suis tout jeune encore, et vous êtesdes anciens; aussi je craignais, intimidé, de vous manifester mon savoir.	6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην
7 Je me disais: "L'âge parlera, les années nombreuses feront connaître la sagesse."	7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν
8 A la vérité, c'est un esprit dans l'homme, c'est le souffle de Shaddaï qui rend intelligent.	8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα
9 Le grand âge ne donne pas la sagesse, ni la vieillesse le sens du juste.	9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα
10 Aussi, je vous invite à m'écouter, car je vais manifester, à mon tour, mon savoir.	10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα
11 Jusqu'ici, j'attendais vos paroles, j'ouvrais l'oreille à vos raisonnements, tandis que chacun cherchaitses mots.	11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους
12 Sur vous se fixait mon attention. Et je vois qu'aucun n'a confondu Job, nul d'entre vous n'a réfuté sesdires.	12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων
13 Ne dites donc pas: "Nous avons trouvé la sagesse; notre doctrine est divine, non humaine."	13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι
14 Ce n'est pas ainsi que je discuterai, je répliquerai à Job en d'autres termes.	14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα
15 Ils sont restés interdits, sans réponse; les mots leur ont manqué.	15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους
16 Et j'attendais! Puisqu'ils ne parlent plus, qu'ils ont cessé de se répondre,	16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν
17 je prendrai la parole à mon tour, je montrerai moi aussi mon savoir.	17 υπολαβων δε ελιους λεγει
18 Car je suis plein de mots, oppressé par un souffle intérieur.	18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος
19 En mon sein, c'est comme un vin nouveau cherchant issue et qui fait éclater des outres neuves.	19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως
20 Parler me soulagera, j'ouvrirai les lèvres et je répondrai.	20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη
21 Je ne prendrai le parti de personne, à aucun je ne dirai des mots flatteurs.	21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω
22 Je ne sais point flatter, car mon Créateur me supprimerait sous peu.	22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται