Livre de Job 3

JERUSALEM	LXX
1 Enfin Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.	1 μετα τουτο ηνοιξεν ιωβ το στομα αυτου
2 Il prit la parole et dit:	2 και κατηρασατο την ημεραν αυτου λεγων
3 Périsse le jour qui me vit naître et la nuit qui annonça: "Un garçon vient d'être conçu."	3 απολοιτο η ημερα εν η εγεννηθην και η νυξ εν η ειπαν ιδου αρσεν
4 Ce jour-là, qu'il soit ténèbres, que Dieu, de là-haut, ne le réclame pas, que la lumière ne brille pas surlui!	4 η ημερα εκεινη ειη σκοτος και μη αναζητησαι αυτην ο κυριος ανωθεν μηδε ελθοι εις αυτην φεγγος
5 Que le revendiquent ténèbre et ombre épaisse, qu'une nuée s'installe sur lui, qu'une éclipse en fasse saproie!	5 εκλαβοι δε αυτην σκοτος και σκια θανατου επελθοι επ' αυτην γνοφος
6 Oui, que l'obscurité le possède, qu'il ne s'ajoute pas aux jours de l'année, n'entre point dans le comptedes mois!	6 καταραθειη η ημερα και η νυξ εκεινη απενεγκαιτο αυτην σκοτος μη ειη εις ημερας ενιαυτου μηδε αριθμηθειη εις ημερας μηνων
7 Cette nuit-là, qu'elle soit stérile, qu'elle ignore les cris de joie!	7 αλλα η νυξ εκεινη ειη οδυνη και μη ελθοι επ' αυτην ευφροσυνη μηδε χαρμονη
8 Que la maudissent ceux qui maudissent les jours et sont prêts à réveiller Léviathan!	8 αλλα καταρασαιτο αυτην ο καταρωμενος την ημεραν εκεινην ο μελλων το μεγα κητος χειρωσασθαι
9 Que se voilent les étoiles de son aube, qu'elle attende en vain la lumière et ne voie point s'ouvrir lespaupières de l'aurore!	9 σκοτωθειη τα αστρα της νυκτος εκεινης υπομειναι και εις φωτισμον μη ελθοι και μη ιδοι εωσφορον ανατελλοντα
10 Car elle n'a pas fermé sur moi la porte du ventre, pour cacher à mes yeux la souffrance.	10 οτι ου συνεκλεισεν πυλας γαστρος μητρος μου απηλλαξεν γαρ αν πονον απο οφθαλμων μου
11 Pourquoi ne suis-je pas mort au sortir du sein, n'ai-je péri aussitôt enfanté?	11 δια τι γαρ εν κοιλια ουκ ετελευτησα εκ γαστρος δε εξηλθον και ουκ ευθυς απωλομην
12 Pourquoi s'est-il trouvé deux genoux pour m'accueillir, deux mamelles pour m'allaiter?	12 ινα τι δε συνηντησαν μοι γονατα ινα τι δε μαστους εθηλασα
13 Maintenant je serais couché en paix, je dormirais d'un sommeil reposant,	13 νυν αν κοιμηθεις ησυχασα υπνωσας δε ανεπαυσαμην
14 avec les rois et les grands ministres de la terre, qui ont bâti leurs demeures dans des lieux désolés,	14 μετα βασιλεων βουλευτων γης οι ηγαυριωντο επι ξιφεσιν
15 ou avec les princes qui ont de l'or en abondance et de l'argent plein leurs tombes.	15 η μετα αρχοντων ων πολυς ο χρυσος οι επλησαν τους οικους αυτων αργυριου
16 Ou bien, tel l'avorton caché, je n'aurais pas existé, comme les petits qui ne voient pas le jour.	16 η ωσπερ εκτρωμα εκπορευομενον εκ μητρας μητρος η ωσπερ νηπιοι οι ουκ ειδον φως
17 Là prend fin l'agitation des méchants, là se reposent les épuisés.	17 εκει ασεβεις εξεκαυσαν θυμον οργης εκει ανεπαυσαντο κατακοποι τω σωματι
18 Les captifs de même sont laissés tranquilles et n'entendent plus les cris du surveillant.	18 ομοθυμαδον δε οι αιωνιοι ουκ ηκουσαν φωνην φορολογου
19 Là petits et grands se confondent et l'esclave recouvre sa liberté.	19 μικρος και μεγας εκει εστιν και θεραπων ου δεδοικως τον κυριον αυτου
20 Pourquoi donner à un malheureux la lumière, la vie à ceux qui ont l'amertume au coeur,	20 ινα τι γαρ δεδοται τοις εν πικρια φως ζωη δε ταις εν οδυναις ψυχαις
21 qui aspirent après la mort sans qu'elle vienne, fouillent à sa recherche plus que pour un trésor?	21 οι ομειρονται του θανατου και ου τυγχανουσιν ανορυσσοντες ωσπερ θησαυρους
22 Ils se réjouiraient en face du tertre funèbre, exulteraient s'ils atteignaient la tombe.	22 περιχαρεις δε εγενοντο εαν κατατυχωσιν
23 Pourquoi ce don à l'homme qui ne voit plus sa route et que Dieu enclôt sur lui-même?	23 θανατος ανδρι αναπαυμα συνεκλεισεν γαρ ο θεος κατ' αυτου
24 Pour nourriture, j'ai mes soupirs, comme l'eau s'épanchent mes rugissements.	24 προ γαρ των σιτων μου στεναγμος μοι ηκει δακρυω δε εγω συνεχομενος φοβω
25 Toutes mes craintes se réalisent et ce que je redoute m'arrive.	25 φοβος γαρ ον εφροντισα ηλθεν μοι και ον εδεδοικειν συνηντησεν μοι
26 Ni tranquillité ni paix pour moi, et mes tourments chassent le repos.	26 ουτε ειρηνευσα ουτε ησυχασα ουτε ανεπαυσαμην ηλθεν δε μοι οργη