Job 6

NEW JERUSALEM	LXX
1 Job spoke next. He said:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 If only my misery could be weighed, and al my il s be put together on the scales!	2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον
3 But they outweigh the sands of the seas: what wonder then if my words are wild?	3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα
4 The arrows of Shaddai stick fast in me, my spirit absorbs their poison, God's terrors stand paradedagainst me.	4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με
5 Does a wild donkey bray when it has grass, or an ox low when its fodder is within reach?	5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα
6 Is not food insipid, eaten without salt, is there any taste in egg-white?	6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις
7 But the very things my appetite revolts at are now my diet in sickness.	7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος
8 Will no one hear my prayer, will not God himself grant my hope?	8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος
9 May it please God to crush me, to give his hand free play and do away with me!	9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω
10 This thought, at least, would give me comfort (a thril of joy in unrelenting pain), that I never rebel edagainst the Holy One's decrees.	10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου
11 But have I the strength to go on waiting? And why be patient, when doomed to such an end?	11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη
12 Is mine the strength of stone, is my flesh made of bronze?	12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι
13 Can I support myself on nothing? Has not al help deserted me?	13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν
14 Refuse faithful love to your neighbour and you forsake the fear of Shaddai.	14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με
15 Like the torrent, my brothers have proved deceptive, as fleeting torrents they flow:	15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με
16 the ice makes their waters turgid when, above them, the snow melts,	16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως
17 but, come the burning summer, they run dry, they vanish in the heat of the sun.	17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην
18 Caravans leave the trail to find them, go deep into wastelands, and are lost.	18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην
19 The caravans of Tema look to them, and on them Sheba's convoys build their hopes.	19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες
20 Their trust brings only embarrassment, they reach them only to be thwarted.	20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες
21 And this is how you now treat me, terrified at the sight of me, you take fright.	21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε
22 Have I said to you, 'Give me something, make some present for me at your own cost,	22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι
23 snatch me from the grasp of an oppressor, ransom me from the grip of a violent man'?	23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με
24 Put me right, and I shal say no more; show me where I have been at fault.	24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι
25 Fair comment can be borne without resentment, but what are your strictures aimed at?	25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι
26 Do you think mere words deserve censure, desperate speech that the wind blows away?	26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι
27 Soon you wil be haggling over the price of an orphan, and sel ing your friend at bargain price!	27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων
28 Come, I beg you, look at me: man to man, I shal not lie.	28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι
29 Relent then, no harm is done; relent then, since I am upright.	29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε
30 Is evil to be found on my lips? Can I not recognise misfortune when I taste it?	30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα