Job 6

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Job spoke next. He said:	1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?
2 If only my misery could be weighed, and al my il s be put together on the scales!	2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.
3 But they outweigh the sands of the seas: what wonder then if my words are wild?	3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.
4 The arrows of Shaddai stick fast in me, my spirit absorbs their poison, God's terrors stand paradedagainst me.	4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.
5 Does a wild donkey bray when it has grass, or an ox low when its fodder is within reach?	5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;
6 Is not food insipid, eaten without salt, is there any taste in egg-white?	6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;
7 But the very things my appetite revolts at are now my diet in sickness.	7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.
8 Will no one hear my prayer, will not God himself grant my hope?	8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.
9 May it please God to crush me, to give his hand free play and do away with me!	9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.
10 This thought, at least, would give me comfort (a thril of joy in unrelenting pain), that I never rebel edagainst the Holy One's decrees.	10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.
11 But have I the strength to go on waiting? And why be patient, when doomed to such an end?	11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;
12 Is mine the strength of stone, is my flesh made of bronze?	12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;
13 Can I support myself on nothing? Has not al help deserted me?	13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;
14 Refuse faithful love to your neighbour and you forsake the fear of Shaddai.	14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.
15 Like the torrent, my brothers have proved deceptive, as fleeting torrents they flow:	15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?
16 the ice makes their waters turgid when, above them, the snow melts,	16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?
17 but, come the burning summer, they run dry, they vanish in the heat of the sun.	17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.
18 Caravans leave the trail to find them, go deep into wastelands, and are lost.	18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?
19 The caravans of Tema look to them, and on them Sheba's convoys build their hopes.	19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?
20 Their trust brings only embarrassment, they reach them only to be thwarted.	20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.
21 And this is how you now treat me, terrified at the sight of me, you take fright.	21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.
22 Have I said to you, 'Give me something, make some present for me at your own cost,	22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;
23 snatch me from the grasp of an oppressor, ransom me from the grip of a violent man'?	23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;
24 Put me right, and I shal say no more; show me where I have been at fault.	24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.
25 Fair comment can be borne without resentment, but what are your strictures aimed at?	25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;
26 Do you think mere words deserve censure, desperate speech that the wind blows away?	26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;
27 Soon you wil be haggling over the price of an orphan, and sel ing your friend at bargain price!	27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.
28 Come, I beg you, look at me: man to man, I shal not lie.	28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.
29 Relent then, no harm is done; relent then, since I am upright.	29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.
30 Is evil to be found on my lips? Can I not recognise misfortune when I taste it?	30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;