Proverbs 14

KING JAMES BIBLE	GREEK BIBLE
1 Every wise woman buildeth her house: but the foolish plucketh it down with her hands.	1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.
2 He that walketh in his uprightness feareth the LORD: but he that is perverse in his ways despiseth him.	2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.
3 In the mouth of the foolish is a rod of pride: but the lips of the wise shall preserve them.	3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.
4 Where no oxen are, the crib is clean: but much increase is by the strength of the ox.	4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.
5 A faithful witness will not lie: but a false witness will utter lies.	5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.
6 A scorner seeketh wisdom, and findeth it not: but knowledge is easy unto him that understandeth.	6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.
7 Go from the presence of a foolish man, when thou perceivest not in him the lips of knowledge.	7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.
8 The wisdom of the prudent is to understand his way: but the folly of fools is deceit.	8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.
9 Fools make a mock at sin: but among the righteous there is favour.	9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.
10 The heart knoweth his own bitterness; and a stranger doth not intermeddle with his joy.	10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.
11 The house of the wicked shall be overthrown: but the tabernacle of the upright shall flourish.	11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.
12 There is a way which seemeth right unto a man, but the end thereof are the ways of death.	12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.
13 Even in laughter the heart is sorrowful; and the end of that mirth is heaviness.	13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.
14 The backslider in heart shall be filled with his own ways: and a good man shall be satisfied from himself.	14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.
15 The simple believeth every word: but the prudent man looketh well to his going.	15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.
16 A wise man feareth, and departeth from evil: but the fool rageth, and is confident.	16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.
17 He that is soon angry dealeth foolishly: and a man of wicked devices is hated.	17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.
18 The simple inherit folly: but the prudent are crowned with knowledge.	18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.
19 The evil bow before the good; and the wicked at the gates of the righteous.	19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.
20 The poor is hated even of his own neighbour: but the rich hath many friends.	20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.
21 He that despiseth his neighbour sinneth: but he that hath mercy on the poor, happy is he.	21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.
22 Do they not err that devise evil? but mercy and truth shall be to them that devise good.	22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.
23 In all labour there is profit: but the talk of the lips tendeth only to penury.	23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.
24 The crown of the wise is their riches: but the foolishness of fools is folly.	24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.
25 A true witness delivereth souls: but a deceitful witness speaketh lies.	25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.
26 In the fear of the LORD is strong confidence: and his children shall have a place of refuge.	26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.
27 The fear of the LORD is a fountain of life, to depart from the snares of death.	27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.
28 In the multitude of people is the king's honour: but in the want of people is the destruction of the prince.	28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.
29 He that is slow to wrath is of great understanding: but he that is hasty of spirit exalteth folly.	29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.
30 A sound heart is the life of the flesh: but envy the rottenness of the bones.	30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.
31 He that oppresseth the poor reproacheth his Maker: but he that honoureth him hath mercy on the poor.	31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.
32 The wicked is driven away in his wickedness: but the righteous hath hope in his death.	32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.
33 Wisdom resteth in the heart of him that hath understanding: but that which is in the midst of fools is made known.	33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.
34 Righteousness exalteth a nation: but sin is a reproach to any people.	34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.
35 The king's favour is toward a wise servant: but his wrath is against him that causeth shame.	35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.