1 La Sagesse a bâti sa maison, elle en a dressé les sept colonnes. | 1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα |
2 Elle a abattu ses bêtes et mélangé ses vins, elle avait déjà dressé sa table. | 2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν |
3 Elle a fait lancer un appel, par ses servantes, depuis les hauteurs de la cité haute: | 3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα |
4 “Faites un tour par ici, vous qui ne savez pas!” À ceux qui ne pensent à rien, elle dit: | 4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν |
5 “Venez, mangez mon pain, et buvez du vin que j’ai préparé! | 5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν |
6 Laissez là votre folie et vous vivrez, marchez sur les chemins de la vérité!” | 6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν |
7 Qui reprend un moqueur s’attire des insultes; qui réprimande un méchant risque d’être humilié. | 7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον |
8 Ne reprends pas le moqueur, tu t’en ferais un ennemi; reprends le sage, et il t’aimera. | 8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε |
9 Donne au sage, et il deviendra plus sage; instruis un homme droit, et il en saura davantage. | 9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι |
10 La crainte de Yahvé est le commencement de la sagesse; la véritable intelligence, c’est de connaître Celui qui est Saint. | 10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης |
11 C’est alors que tu vivras des jours nombreux, tu multiplieras les années de ta vie. | 11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου |
12 Si tu es sage, la sagesse travaillera pour toi; si tu es moqueur, toi seul en paieras les conséquences. | 12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν |
13 Dame Folie est agitée, sotte et ignorante. | 13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην |
14 Elle s’est assise à la porte de sa maison, sur un siège, au sommet de la ville. | 14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις |
15 De là elle interpelle les passants qui vont leur chemin: | 15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων |
16 “Faites un tour par ici, vous qui ne savez pas!” Elle dit à ceux qui ne pensent à rien: | 16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα |
17 “Les eaux dérobées sont plus douces, le pain qu’on mange en cachette est bien plus savoureux!” | 17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου |
18 Mais l’auditeur ne sait pas que les morts rôdent alentour, ceux qu’elle invite descendent aux enfers. | 18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης |