Livre de Job 4

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Élifaz de Téman prit alors la parole:	1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν?
2 Si nous tentons de te parler, voudras-tu? Mais qui pourrait se taire?	2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;
3 Vois, tu as prêché à bien des gens, tu rendais la force à celui qui abandonne,	3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας.
4 tes mots remettaient sur pied celui qui trébuche, tu affermissais les genoux qui fléchissent.	4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.
5 Et puis, quand vient ton tour, tu faiblis, lorsque c’est toi qui es frappé, tu t’effondres!	5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι.
6 Ne dois-tu pas compter sur ton respect du droit, ta vie parfaite n’est-elle pas ta raison d’espérer?	6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;
7 Rappelle-toi: quand donc un innocent a-t-il péri? Où a-t-on vu des hommes droits disparaître?	7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;
8 J’ai observé ceux qui font le mal: ceux qui sèment le mal sont ceux qui le récoltent.	8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας?
9 Le souffle de Dieu les balaie, le vent de sa colère les anéantit.	9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται?
10 Le lion rugit, le léopard donne de la voix, mais au fauve on lui brise les dents.	10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν?
11 Le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne vont à l’aventure.	11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.
12 Une révélation secrète est venue jusqu’à moi, mon oreille a perçu son écho furtif.	12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου.
13 Au milieu de fantasmes entrevus dans la nuit à l’heure où le sommeil s’empare des humains,	13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,
14 je fus pris de frayeur jusqu’à en trembler: tous mes os en ont été secoués.	14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.
15 Un souffle alors passa sur mon visage, qui fit se hérisser tous les poils de mon corps.	15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν?
16 Quelqu’un était là, je n’ai rien reconnu; c’était une forme devant mes yeux. Un silence, puis j’entends une voix:	16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,
17 “Un humain sera-t-il juste devant Dieu? quel homme sera pur pour Celui qui l’a fait?	17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;
18 Si Dieu ne se fie pas à ses serviteurs, et même dans ses anges trouve l’erreur,	18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα?
19 que dire de ceux qui vivent en demeures d’argile, dont les bases même ne sont que poussière et qu’on écrase tout net, comme un insecte?	19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;
20 Entre matin et soir on les a détruits, sans crier gare, ils disparaissent à jamais.	20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.
21 On leur a dépiqué leur tente, et ils sont morts avant d’avoir compris.”	21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια.