1 Toda a sabedoria vem do Senhor Deus, ela sempre esteve com ele. Ela existe antes de todos os séculos. | 1 πασα σοφια παρα κυριου και μετ' αυτου εστιν εις τον αιωνα |
2 Quem pode contar os grãos de areia do mar, as gotas de chuva, os dias do tempo? Quem pode medir a altura do céu, a extensão da terra, a profundidade do abismo? | 2 αμμον θαλασσων και σταγονας υετου και ημερας αιωνος τις εξαριθμησει |
3 Quem pode penetrar a sabedoria divina, anterior a tudo? | 3 υψος ουρανου και πλατος γης και αβυσσον και σοφιαν τις εξιχνιασει |
4 A sabedoria foi criada antes de todas as coisas, a inteligência prudente existe antes dos séculos! | 4 προτερα παντων εκτισται σοφια και συνεσις φρονησεως εξ αιωνος |
5 O verbo de Deus nos céus é fonte de sabedoria, seus caminhos são os mandamentos eternos. | 5 - |
6 A quem foi revelada a raiz da sabedoria? Quem pode discernir os seus artifícios? | 6 ριζα σοφιας τινι απεκαλυφθη και τα πανουργευματα αυτης τις εγνω |
7 A quem foi mostrada e revelada a ciência da sabedoria? Quem pode compreender a multiplicidade de seus caminhos? | 7 - |
8 Somente o Altíssimo, criador onipotente, rei poderoso e infinitamente temível, Deus dominador, sentado no seu trono; | 8 εις εστιν σοφος φοβερος σφοδρα καθημενος επι του θρονου αυτου |
9 foi ele quem a criou no Espírito Santo, quem a viu, numerada e medida; | 9 κυριος αυτος εκτισεν αυτην και ειδεν και εξηριθμησεν αυτην και εξεχεεν αυτην επι παντα τα εργα αυτου |
10 ele a espargiu em todas as suas obras, sobre toda a carne, à medida que a repartiu, e deu-a àqueles que a amavam. | 10 μετα πασης σαρκος κατα την δοσιν αυτου και εχορηγησεν αυτην τοις αγαπωσιν αυτον |
11 O temor do Senhor é uma glória, um motivo de glória, uma fonte de alegria, uma coroa de regozijo. | 11 φοβος κυριου δοξα και καυχημα και ευφροσυνη και στεφανος αγαλλιαματος |
12 O temor do Senhor alegra o coração. Ele nos dá alegria, regozijo e longa vida. | 12 φοβος κυριου τερψει καρδιαν και δωσει ευφροσυνην και χαραν και μακροημερευσιν |
13 Quem teme o Senhor sentir-se-á bem no instante derradeiro, no dia da morte será abençoado. | 13 τω φοβουμενω τον κυριον ευ εσται επ' εσχατων και εν ημερα τελευτης αυτου ευλογηθησεται |
14 O amor de Deus é uma sabedoria digna de ser honrada. | 14 αρχη σοφιας φοβεισθαι τον κυριον και μετα πιστων εν μητρα συνεκτισθη αυτοις |
15 Aqueles a quem ela se mostra, amam-na logo que a vêem, logo que reconhecem os prodígios que realiza. | 15 μετα ανθρωπων θεμελιον αιωνος ενοσσευσεν και μετα του σπερματος αυτων εμπιστευθησεται |
16 O temor do Senhor é o início da sabedoria. Ela foi criada com os homens fiéis no seio de sua mãe, ela caminha com as mulheres de escol, vemo-la na companhia dos justos e dos fiéis. | 16 πλησμονη σοφιας φοβεισθαι τον κυριον και μεθυσκει αυτους απο των καρπων αυτης |
17 O temor ao Senhor é a religião da ciência. | 17 παντα τον οικον αυτων εμπλησει επιθυμηματων και τα αποδοχεια απο των γενηματων αυτης |
18 Essa religião guarda e santifica o coração; ela lhe traz satisfação e alegria. | 18 στεφανος σοφιας φοβος κυριου αναθαλλων ειρηνην και υγιειαν ιασεως |
19 Aquele que teme ao Senhor achar-se-á confortado, no dia da morte será abençoado. | 19 και ειδεν και εξηριθμησεν αυτην επιστημην και γνωσιν συνεσεως εξωμβρησεν και δοξαν κρατουντων αυτης ανυψωσεν |
20 O temor ao Senhor é a plenitude da sabedoria, a plenitude de seus frutos, (para aquele que a possui) 21. ela enche toda a sua casa com os bens que produz, e seus celeiros com seus tesouros. | 20 ριζα σοφιας φοβεισθαι τον κυριον και οι κλαδοι αυτης μακροημερευσις |
| 21 - |
22 O temor do Senhor é a coroa da sabedoria: dá uma plenitude de paz e de frutos de salvação. | 22 ου δυνησεται θυμος αδικος δικαιωθηναι η γαρ ροπη του θυμου αυτου πτωσις αυτω |
23 Ele a viu e numerou-a; ora, um e outra são um dom de Deus. | 23 εως καιρου ανθεξεται μακροθυμος και υστερον αυτω αναδωσει ευφροσυνη |
24 A sabedoria distribui a ciência e a prudente inteligência; eleva à glória aqueles que a possuem. | 24 εως καιρου κρυψει τους λογους αυτου και χειλη πολλων εκδιηγησεται συνεσιν αυτου |
25 O temor do Senhor é a raiz da sabedoria, seus ramos são de longa duração. | 25 εν θησαυροις σοφιας παραβολαι επιστημης βδελυγμα δε αμαρτωλω θεοσεβεια |
26 A inteligência e a religião da ciência se acham nos tesouros da sabedoria, mas a sabedoria é abominada pelos pecadores. | 26 επιθυμησας σοφιαν διατηρησον εντολας και κυριος χορηγησει σοι αυτην |
27 O temor ao Senhor expulsa o pecado, | 27 σοφια γαρ και παιδεια φοβος κυριου και η ευδοκια αυτου πιστις και πραοτης |
28 pois aquele que não tem esse temor não poderá tornar-se justo. A violência de sua paixão causará sua ruína. | 28 μη απειθησης φοβω κυριου και μη προσελθης αυτω εν καρδια δισση |
29 O homem paciente esperará até um determinado tempo, após o qual a alegria lhe será restituída. | 29 μη υποκριθης εν στομασιν ανθρωπων και εν τοις χειλεσιν σου προσεχε |
30 O homem de bom senso guarda suas palavras; muitos falarão, em voz alta, de sua prudência. | 30 μη εξυψου σεαυτον ινα μη πεσης και επαγαγης τη ψυχη σου ατιμιαν και αποκαλυψει κυριος τα κρυπτα σου και εν μεσω συναγωγης καταβαλει σε οτι ου προσηλθες φοβω κυριου και η καρδια σου πληρης δολου |
31 O sentido da instrução está encerrado nos celeiros da sabedoria. | |
32 Mas o culto de Deus é abominado pelo pecador. | |
33 Meu filho, tu que desejas ardentemente a sabedoria, sê justo e Deus ta concederá. | |
34 Pois o temor do Senhor é sabedoria e instrução, e o que lhe é agradável | |
35 é fidelidade e doçura; ele encherá os celeiros daqueles (que as possuem). | |
36 Não sejas rebelde ao temor do Senhor, não vás a ele com um coração fingido. | |
37 Não sejas hipócrita diante dos homens, e que teus lábios não sejam motivo de queda. | |
38 Vela sobre eles para que não caias, e não atraias sobre tua alma a desonra; | |
39 e para que Deus, revelando teus segredos, não te destrua no meio da assembléia, | |