Livro dos Salmos 103

SAGRADA BIBLIA	LXX
1 Salmo de Davi. Bendize, ó minha alma, ao Senhor, e tudo o que existe em mim bendiga o seu santo nome.	1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω
2 Bendize, ó minha alma, ao Senhor, e jamais te esqueças de todos os seus benefícios.	2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν
3 É ele que perdoa as tuas faltas, e sara as tuas enfermidades.	3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων
4 É ele que salva tua vida da morte, e te coroa de bondade e de misericórdia.	4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον
5 É ele que cumula de benefícios a tua vida, e renova a tua juventude como a da águia.	5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος
6 O Senhor faz justiça, dá o direito aos oprimidos.	6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα
7 Revelou seus caminhos a Moisés, e suas obras aos filhos de Israel.	7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν
8 O Senhor é bom e misericordioso, lento para a cólera e cheio de clemência.	8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις
9 Ele não está sempre a repreender, nem eterno é o seu ressentimento.	9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην
10 Não nos trata segundo os nossos pecados, nem nos castiga em proporção de nossas faltas,	10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα
11 porque tanto os céus distam da terra quanto sua misericórdia é grande para os que o temem;	11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων
12 tanto o oriente dista do ocidente quanto ele afasta de nós nossos pecados.	12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην
13 Como um pai tem piedade de seus filhos, assim o Senhor tem compaixão dos que o temem,	13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη
14 porque ele sabe de que é que somos feitos, e não se esquece de que somos pó.	14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης
15 Os dias do homem são semelhantes à erva, ele floresce como a flor dos campos.	15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει
16 Apenas sopra o vento, já não existe, e nem se conhece mais o seu lugar.	16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν
17 É eterna, porém, a misericórdia do Senhor para com os que o temem. E sua justiça se estende aos filhos de seus filhos,	17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων
18 sobre os que guardam a sua aliança, e, lembrando, cumprem seus mandamentos.	18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις
19 Nos céus estabeleceu o Senhor o seu trono, e o seu império se estende sobre o universo.	19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου
20 Bendizei ao Senhor todos os seus anjos, valentes heróis que cumpris suas ordens, sempre dóceis à sua palavra.	20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου
21 Bendizei ao Senhor todos os seus exércitos, ministros que executais sua vontade.	21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις
22 Bendizei ao Senhor todas as suas obras, em todos os lugares onde ele domina. Bendize, ó minha alma, ao Senhor.	22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται
	23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
	24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
	25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
	26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
	27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
	28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
	29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
	30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
	31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
	32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
	33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
	34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
	35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον